Ik probeerde heel voorzichtig naar beneden te kijken. Hield me stevig vast aan de stam van de boom. Voor een jongen van 10 was ik behoorlijk hoog. Ik probeerde me te herinneren hoe ik in de boom was gekomen en waarom ik zo verschrikkelijk hoog was geklommen. Ik had altijd al last gehad van hoogtevrees, dus ik begreep het niet. Ik zag steeds meer mensen onder de boom staan. Ik hoorde ze schreeuwen, maar ik wist niet precies wat ze zeiden. Ik begon het benauwd te krijgen en de eerste tranen rolde over mijn gezicht. Ik probeerde mijn voet te verzetten en me stevig vast te houden, maar mijn voet gleed weg. Ik hoorde de mensen gillen en in de verte hoorde ik een sirene. Ik probeerde mijn voet weer terug te zetten op een tak. Na een paar pogingen lukte het eindelijk. Ik zag een auto vlak voor de boom stoppen. Mijn ouders stapte gehaast uit en rende naar me toe. 'Spencer!' schreeuwde ze. 'Mam, mam. Help!' Riep ik naar mijn moeder. Ik verloor mijn grip. Ik keek geschrokken en probeerde me vast te houden, maar het was al te laat. Ik viel met een zware klap op de grond. Ik hoorde mijn botten kraken en daarna werd alles zwart.