#49 - Nooit meer.

Een dag na een lange nacht in December Dagboek, Zoals vaker kon ik vannacht de slaap niet vatten. Tevergeefs probeerde ik niet aan Lenore te denken. Maar ik mis haar zo. Net toen ik in slaap viel, werd er op de deur geklopt. Even dacht ik dat ik gek was geworden, want toen ik opendeed, stond er niemand. Ik krabde mezelf op het hoofd en ging maar weer terug naar bed. Maar je raadt het al: lig ik net, wordt er op het raam getikt. Het waaide hard, dus ik dacht dat het raam niet goed dicht zat. Precies toen ik het opende, vloog er een zwarte vogel naar binnen. Waar die vandaan kwam, geen idee. Dus ik zeg: 'Rare vogel, scheer je weg!' Maar nee hoor. Het eigenwijze ding bleef gewoon zitten waar hij zat. 'Nooit meer,' zei hij. Heel even dacht ik dat hij een grapje maakte (welke vogel praat er immers terug?), maar hij hield zijn woord. Wat ik ook zei, vroeg, of probeerde, aldoor zei hij weer: 'Nooit meer.' Je kunt je voorstellen dat het een lange nacht werd. Steeds als ik zowat sliep, kwam dat beest weer in mijn hoofd kakelen. Geen oog heb ik dichtgedaan. Uiteindelijk ben ik mijn bed weer uitgestapt en heb het maar weer zelf opgelost. Lenore kon het immers niet meer voor me doen. (Wat mis ik haar). Al met al heeft deze nacht me toch wel wat opgeleverd: ik heb vanavond een heerlijke maaltijd. En die raaf, die zal me niet meer uit mijn slaap houden. Die praat nooit meer. - Edgar