#48 Vlijmscherp zijn ze
Vlijmscherp zijn ze
Het zal u wellicht verbazen en afschrikken als ik beken dat ik geregeld iemand aan het mes rijg.
Denk nu niet meteen dat ik een barbaarse messentrekker ben. Mijn geval ligt toch iets anders. Met permissie: verfijnder en kunstzinniger. Ik ben niet iemand die als een wildeman om zich heen steekt. Allereerst ben ik zeer selectief, maar bovenal steek ik met benul van zaken. Mijn anatomische kennis van het menselijk lichaam doet niet onder voor die van een ervaren chirurg, durf ik te stellen. Ik weet precies waar in de romp en de buikholte de organen zich bevinden. En de loop van de bloedvaten kan ik blindelings uittekenen.
Mijn streven bij de steekkunst is vitale delen zo veel mogelijk te ontzien. Soms, maar dan heeft de persoon in kwestie er uitdrukkelijk om gevraagd, in de zin dat hij het te bont gemaakt heeft, zijn de organen juist doelwit. Maar deze focus is zeker niet standaard.
Veelal breng ik messteken toe als waarschuwing... dat er maatschappelijk een grens bereikt is die niet overschreden mag worden. Het betreft dan makkelijk te hechten vleeswonden, zonder al te veel bloedverlies. Zo te steken vergt behendigheid en precisie, én veel oefening.
Aan oefening geen gebrek. ‘s Winters steek ik aanzienlijk minder dan in de zomer. De scheiding ligt rond de aanvang van de zomertijd. De dagen zijn dan ineens een uur langer en de buitentemperatuur wordt aangenamer, waardoor ik uithuiziger word. Want het is toch voornamelijk in de frisse buitenlucht dat ik mijn steekkunst beoefen.
Het zal u onderhand vreemd in de oren klinken dat ik spreek van kunst. Zo beschouw ik het wel. Ik ben me bewust van het ongemak dat ik het slachtoffer bezorg; ik ken mijn verantwoordelijkheid. Het zijn serieuze zaken die ik ethisch verantwoord wens uit te voeren en nooit uit eigenbelang.
Om te beginnen gebruik ik de fijnste gereedschappen. Daar heeft de gedupeerde recht op. Mijn messen zijn ware kunstwerken, alle met een vlijmscherp lemmet van handgesmeed damaststaal. Mijn favoriet is een achttiende eeuws mes van een Japanse Zenmeester, die deze smeedtechniek tot kunst verheven had.
Het is mij ook wezensvreemd me bloed van een slachtoffer toe te eigenen. Een bloedbevlekt mes zal ik altijd aan een kledingstuk van de rechtmatige eigenaar afvegen.
En mocht het onverhoeds tot doodsteek komen, zal ik nooit ofte nimmer een mes in het slachtoffer achterlaten; zo cru. Daar zijn ze me ook te lief en te kostbaar voor.
Vrouwenvlees laat ik onverlet. Daar ben ik trots op.
fascinerend! geweldig waar
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Hobby's zijn in de zomer
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Dag Dos, Mooi verhaal. Je
schrijvenmaar
Lid sinds
13 jaarRol
Johanna B. schreef: Hobby's
Lid sinds
13 jaarRol
Woodpecker schreef: Dag
Lid sinds
13 jaarRol
Wat een sterke teaser! Ik wil
Lid sinds
12 jaar 6 maandenRol
bartsnel schreef: Wat een
Lid sinds
13 jaarRol
Dos Wijnhof][quote=Woodpecker
Woodpecker][quote=Dos Wijnhof
Lid sinds
13 jaarRol
wat een duivelse hobby, ik
Lid sinds
9 jaar 10 maandenRol
@Dos, 'steken met benul van
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
nicole brouwer schreef: wat
Lid sinds
13 jaarRol
Mili schreef: @Dos, 'steken
Lid sinds
13 jaarRol
Een intrigerend verhaal, goed
Lid sinds
10 jaar 11 maandenRol
Marietje schreef: Een
Lid sinds
13 jaarRol
Dos Wijnhof
Lid sinds
10 jaar 11 maandenRol
Marietje schreef: Dos
Lid sinds
13 jaarRol
#13 ik heb er dan ook weer
Lid sinds
9 jaar 10 maandenRol
nicole brouwer schreef: #13
Lid sinds
13 jaarRol
Ik houd hiervan! Ik ben
Lid sinds
10 jaar 10 maandenRol
Je moet er ook weer niet te
Lid sinds
13 jaarRol
Het is je gelukt om iemand
Lid sinds
18 jaar 3 maandenRol
Schrijfcoach Odile Schmidt
Lid sinds
13 jaarRol