Geen afbeelding
PetraO

Lid sinds

18 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#46 - De stad

 18 maart 2015 - 21:07
Zij gaat gebukt onder de stad op haar rug. De wolkenkrabbers drukken in haar ribben en miljoenen stemmen lispelen van haar nek tot haar enkels. Onder haar huid suist de metro die bedorven lucht laat ontsnappen uit haar mond. De stad groeit en groeit. Aan de grenzen wordt continu gebouwd aan woonwijken en bedrijvenparken. Steeds meer buigt zij onder de stemmen die steeds luider klinken. De mensen op straat ontwijken haar blik en nooit bieden zij aan een stukje van haar last te dragen. Help mij deze stad te torsen, wil ze roepen, maar haar ontbreekt de adem en ze zwijgt. Al raakt haar neus bijna de grond, ze moet blijven lopen. Zodra ze stopt zal de stad haar verpletteren, dat weet ze zeker. Ze verlangt naar een cycloon die de stad in één keer zal wegvagen, maar in dit deel van de wereld komen die niet voor. Ze zal moeten doorlopen tot ze bezwijkt en de stad haar bedelft.

Profile picture for user W Rynlandt
W Rynlandt

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 maart 2015 - 21:17
Hey Petra, Leuk dat je weer meedoet. Ik vind het een prachtig idee... een persoon die de stad moet torsen. Ik denk aan de geknielde Atlas die de wereld torst... al is het niet duidelijk of hij nu de wereld dan wel Uranus moest torsen (het hangt een beetje af van de historische bronnen). Figuurlijk denk ik uit je verhaal te kunnen opmaken dat het leven in de stad af en toe een letterlijke last is. Zelf woon ik in een relatief rustig dorp en dus houd ik van de stad omdat ik er alleen even kom als ik dat zelf wens. Woon jij dan in de stad? Ik ben intussen echt razend nieuwsgierig welke stad je trouwens voor ogen had. Leuke invulling van de opdracht! :thumbsup:

Geen afbeelding
Johanna B.

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 maart 2015 - 21:54
Petra! Inderdaad mooi dat je er weer bent. Indrukwekkend verhaal dit. Ik denk niet aan Atlas. Ook al is dat misschien het geval. In mijn hoofd gaat dit over een echt persoon. Iemand die behoorlijk hard op de vlucht is. Beklemmend goed.

Geen afbeelding
PetraO

Lid sinds

18 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 19 maart 2015 - 6:50
Dank jullie wel! Ik had geen Atlas in mijn hoofd, maar meer in srad als New York. Ik woon zelf in een rustige buitenwijk van Utecht waar ik het toch veel te druk vind, dus de ervaring is wel enigszins autobiografisch, ja. Leuk om weer mee te doen aan de weekopdrachten. Ik was opgehouden door allerlei dingen die zo je leven binnenvallen, maar het is nu weer normaal, zeg maar. In de loop van de dag ga ik jullie bijdragen lezen.

Geen afbeelding
Anne Borneman

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 20 maart 2015 - 12:52
Leuk dat je weer meedoet :). Ik vind je metafoor mooi gevonden, ik zag het voor me. Zelf associeerde ik er de wind mee (hoewel dat met sommige details niet zou kloppen), maar ik begrijp dat het een niet bestaande metafoor is?

Profile picture for user Coach Marijcke Cauwe
Coach Marijcke Cauwe

Lid sinds

16 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 20 maart 2015 - 20:58
Dag PetraO, ik vind je verhaal heel mooi en bezie mijn stad opeens met heel andere ogen. Wel is er een groot verschil: ik bezwijk niet onder de last, ik vind het heerlijk er deel van uit te maken :confused: De stad mag mijn rug gebruiken. Wat kan ik voor U doen, oh mijn geliefde stad aan de stroom? Dank voor het inzicht!

Geen afbeelding
Tja

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 21 maart 2015 - 2:45
Je verhaal doet inderdaad aan een gedicht denken. Een mens kan inderdaad gebukt gaan onder een stad. Daarom raad ik het platteland aan. Rust en vrede. Mooi verhaal.

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 21 maart 2015 - 22:37
Hey Petra! Wat een geweldige metafoor heb jij gebruikt. :thumbsup: Beeldend geschreven en het geheel klopt! Top! :)

22 maart 2015 - 15:32
Dag Petra, Ik heb het meerdere malen gelezen. Met veel plezier omdat, naar mijn idee, stijl en inhoud volledig in balans zijn. Vanaf de eerste zin voel ik me tot traag oplettend lezen aangezet omdat ik door je woordkeus meteen in het verhaal zit en meeleef en het voelt alsof ik een deel van het gewicht ga dragen. Mooi gedaan :thumbsup:

Profile picture for user Siv
Siv

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 22 maart 2015 - 15:38
Mooi geschreven stukje. Ik dacht eerst dat het de Aarde zelf was, die de stad op haar rug moest sjouwen, maar blijkbaar loopt de drager zelf op de wereld. Af en toe kun je echt gek worden van de drukte van een stad.

Geen afbeelding
Virtuosuo

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 24 maart 2015 - 16:43
Mooi verhaal. Doet me denken aan een dorp dat wordt 'opgegeten' door de stad, waardoor de dorpse waarden verdwijnen. Proces dat in China heel veel gebeurd is.