Wekelijkse schrijfopdracht #43 - het kraken van kattenbotjes

Kraken van kattenbotjes “Had hij de buurvrouw maar nooit leren kennen”, dacht de buurman. Dan had hij nooit van het bestaan van de paradijsvogelplant af geweten, die zij voor hem uit Ibiza had meegenomen. De prachtige plant bleek een prettige krabpaal voor katten, maar kostte fortuinen. Samen besloten ze, na kattenwaterpistool en kattenalarm te hebben uitgeprobeerd, dat de maat vol was. Als ze de katten dood mepten, konden de planten weer in volle glorie bloeien. Het grote aantal vermiste katten deed de politie vermoeden dat er sprake was van een kattenmepper. Overal hingen briefjes in supermarkten van vermiste katten. Bijna niemand durfde zijn of haar kat naar buiten te laten. Voor hem was de missie geslaagd. De buurvrouw bleef verslaafd aan het kraken van kattenbotjes. Elke avond zag hij haar vanuit het raam de kattenval bestuderen. Wat voelde de buurman zich schuldig tegenover alle kinderen die hun huisdier misten. Nu zag hij haar in de stromende regen liggen, haar haren stonden nog half in brand. “Had hij hier goed aan gedaan?” Hij wierp hij een blik op de kattenval, waar gelukkig geen kat meer in zat. Daarna bestudeerde hij het lichaam van de buurvrouw. Het leek net alsof ze was geëlektrocuteerd door de kooi, vanwege verkeerde instellingen van de schakelaar. De buurman klom haastig met het laddertje terug over de schutting. Thuis kroop hij tegen zijn slapende vriendin aan. De kou van zijn lichaam maakt haar wakker. “Als je nog honger hebt staat er nog een bakje met kip in de koelkast van de buurvrouw”, mompelt ze slaapdronken…