Ik loop de winkel binnen. Voor me staat een hele rij mensen te wachten. Popelend om allerlei producten te kopen die eigenlijk al vergeten zijn. Waarom zijn die producten eigenlijk vergeten? Niet voor niets lijkt me. Desalniettemin lopen de mensen er allemaal warm voor. Ik word misselijk. ‘Mijn buurman is zo’n gezellige Surinamer en die man kan zo goed koken! Ook een hele aardige man. Het is echt geweldig! En nu wisselen we recepten uit. Zo multicultie, echt heerlijk!’ Tot mijn verbazing is het niet eens een blonde mevrouw die aan het woord is. Het is een man in een kantoorvermomming. Ik word nog meer misselijk. ‘Je kunt niet rekenen, dom wijf! Ik heb vijftig euro gegeven, nu mis ik nog acht euro. Ik moet geld terug hebben’. Een blonde vrouw in huisvrouwenuitdossing gaat volledig uit haar dak tegen de caissière. Als ik nu blijf staan moet ik overgeven. Snel loop ik de winkel uit. Mijn ouders krijgen patat vanavond.