opdracht#41- Je grens

Je grens [17.08 uur] - Sorry, ik moet Oma douchen. :( - [17.14 uur] - Geen probleem! De pizza kan wachten en ik ook. Grt. aan Oma. Kus voor jou! ;) - Met een glimlach stop je je telefoon in je broekzak en rangschik je de biografie over Gandhi naast je etui met koksmessen in je schooltas. ‘Oma, ik heb de boodschappen opgeborgen en ik ga nu.’ Je wrijft de vla van haar wang en geeft haar een kus. Het journaal van 18.00 uur eist haar aandacht op. Je sluit zacht de deur. De Donkereweg doet zijn naam eer aan, maar het scheelt tien minuten. Je hangt je tas recht op je rug en trapt nog harder de pedalen rond. Je verliest van een brommer. De bomen sjezen voorbij. Je maakt je sjaal los. De rotonde komt in beeld. Er rolt iets over de weg. Je remt. Het asfalt raakt je hard. Je sluit je ogen en zakt weg. De grond beweegt. Er wordt aan je arm getrokken. Je wilt overeind komen maar krijgt een kopstoot met een helm. ‘Liggen blijven, bitch!’ De stem brengt je de realiteit. Iemand sjort aan je broek. Je benen gaan in verzet. Een hand rond je nek brengt ze tot stilstand. Je adem verzwaart. Hoge boomtoppen verdwijnen in de duisternis. Je hart klopt pijnlijk. Zijn zweetlucht penetreert je neus. Eén hand vecht en de andere gaat op zoek, voelt natte bladeren en vindt je tas. Kou vervangt je spijkerbroek. Je concentreert je op de inhoud van je tas. Je betast het boek. Angst domineert. Het klittenband kraakt. Je vingers glijden langs het lemmet. De pijn doorbreekt de angst. Hij knielt tussen je benen in. Je dwingt te kijken. De adrenaline kookt. Onmacht is de oorsprong van je kracht. Het maanlicht flitst in het staal. Je steekt. In het niets. Vrijheid ontstaat en je krabbelt op. Een held slaat je belager uit beeld. Je struikelt naar achteren tot een boom je stopt. Je knokkels verkrampen om het heft. De politie vindt je briesend met het mes vooruitgestoken naast je hoofd. En ieder jaar op 14 februari stel je jezelf de vraag: ‘Wat als…’