Geschrokken draait ze zich om en ziet een enorme wolf achter haar staan! Ze herstelt zich snel en bestudeert zijn vacht. Hoeveel zou die waard zijn? De wolf begint tegen haar te praten. 'Meisje, wat ben je aan het doen, zo heel alleen in het bos?' 'Ik ben onderweg naar mijn grootmoeder, om koek en wijn op te halen. Ze is heel ziek, ziet u. Het zou niet goed voor haar zijn als ze dat zelf zou nuttigen. Onderweg zag ik allemaal mooie bloemetjes, dus nu pluk ik een groot boeket. Dat staat vanavond vast prachtig op mijn salontafel.' Ze bukt zich en plukt nog een bloemetje. 'Waar woont je grootmoeder dan?' vraagt de wolf. 'Aan het eind van het bospad, in het huis met de dure dakpannen.' Roodkapje let niet meer op de wolf. Ze ziet een paar kostbare paddenstoelen, recht voor haar neus! De wolf springt geruisloos tussen de bomen weg, terug naar het bospad. Hij haast zich naar het huis met de dure dakpannen. Daar klopt hij op de deur. 'Wie is daar?' 'Ik ben het, Roodkapje. Ik kom koek en wijn halen.' 'De deur is niet op slot, kom maar binnen. Ik ben te ziek om uit bed te komen.' De wolf gaat naar binnen en eet in één hap Roodkapjes grootmoeder op. Hij doet haar muts op en gaat in bed liggen. Als Roodkapje zoveel bloemen geplukt heeft, dat haar mandje al bijna vol is, loopt ze terug naar het bospad. Wat heeft ze zin in grootmoeders lekkere koek! Ze is zo opgewonden dat het haar niet opvalt dat de deur van haar huis al open is. 'Grootmoe, ik ben er!'