De laatste zinnen van het vorige stukje: De boswachter pakt haar bij de hand en trekt haar mee. ‘Dit is het namaakhokje van Hans en Grietje. Je weet vast wel waarom ze hier zaten.’ ‘Ja, dat was heel gemeen van de heks.’ De boswachter opent het hok, duwt haar naar binnen en draait het slot weer dicht. Roodkapje begint vreselijk te huilen. ‘Rustig maar. Ik kom je straks halen en dan gaan we leuke spelletjes doen. Spelletjes die jij nog niet kent.’ ‘Dat wil ik niet. Laat me eruit.’ De boswachter lachte vals. Huilen helpt niet, denkt ze. De boswachter wil spelletjes doen, maar ik hou niet van spelletjes. Alleen van pokeren, dat heb ik van mijn oma geleerd. Ik moet iets doen. Ze kijkt om zich heen en ziet achter in het hok gereedschap liggen. Mogelijk ligt er iets tussen waarmee ik de tralies verder van elkaar kan halen. Aan een nijptang heb ik niets. De spijlen zijn te dik. De hamer is ook geen oplossing. De stang misschien. Ze pakt hem op en loopt ermee naar de voorkant. Ze doet de stang tussen de spijlen en schopt hard tegen het gedeelte aan de binnenkant. Hoera, de spijl buigt iets naar rechts. Nog een trap, nog een en nog een. Nu de andere kant proberen. Doordat ze veel aan krachttraining doet, zijn haar beenspieren zo sterk als dikke kabels. Ze kijkt even schattend naar de opening, knikt tevreden en kruipt erdoor. Met de stang in de hand verschuilt ze zich achter het hok. ‘Schiet op oen,’ foetert ze zacht. Ja, daar komt hij aan. Ze hoort hoe hij de het slot opent. Gelukkig is het donker, waardoor hij de opening niet kan zien. ‘Kom maar, mijn liefje,’ zegt hij zalvend. Lachend stapt hij naar binnen. Roodkapje staat vlak achter hem. Hij geeft een schreeuw als ze hem hard in de rug trapt. Doordat hij languit op de grond valt, heeft ze de tijd om de deur op slot te doen. De sleutel stopt ze in de zak van haar rok. ‘Doe de deur open, rotmeid,’ grauwt hij, terwijl hij op de deur bonst. ‘Vraag je je niet af hoe ik kon ontsnappen?’ ‘Maak die deur open, verdorie.’ ‘Kijk eens naar de opening. Knap, hè? Daar kun jij met je dikke pens niet door. De kans zit erin dat er een wolf langskomt die wel leuke spelletjes met je wil doen.’ Ze smijt de stang een eind weg.