Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 37 Het Vervolg, het karakter, het meisje, Roodkapje

14 januari 2015 - 23:19
Deel 1 (week #36) Geschrokken draaide ze zich om en ziet een aantal levensgrote bulldozers. Je weet wel van die gele Caterpillars. Ronkend stonden ze voor haar en roodkapje werd rood van woede. Eén van de voormannen schreeuwde naar haar. ‘Hey klein meiske ga ens aan de kant, we hebben nog veel hectaren te gaan.’ Roodkapje verroerde zich voor geen meter. ‘Ik blijf vierkantig staan, verdomme. Het moet eens afgelopen zijn met jullie destructieve gedrag. Ik kom hier al jaren bloemen plukken voor mijn oma en alle dieren die hier leven hebben straks geen onderkomen meer.’ ‘Luister het moet van de gemeente, wij krijgen ook maar de opdracht.’ ‘De gemeente kan me niets schelen, er gaat al genoeg natuur naar de haaien. Draai je om nu je nog een kans hebt.’ De voorman begon te lachen. ‘Jongens,’ riep hij, ‘we gaan verder, dit kleine wicht zal uiteindelijk bezwijken voor onze grote stoet.’ Terwijl de bulldozers hun toch wilden voortzetten gooide Roodkapje haar kap naar achter en nam twee Uzi’s die ze in een leren riem op haar rug had. Deze richtte ze op de bulldozers en een storm van kogels ketsten langs het gele metaal. De werklui gaven geen kik en zette nog een tandje bij. Roodkapje bleef al schietend voor hun uitrennen en raakte in het proces een stuk of drie werklui. De bulldozers stoppen weer en de voorman geeft een halt. ‘Je hebt deze slag gewonnen, Roodkapje, maar de oorlog zal je verliezen.’ Roodkapje keek hem stoïcijns aan. ‘Zolang ik leef blijf ik vechten voor de rechten van dier en natuur!’ Deel 2 (het vervolg, #37) Na haar confrontatie met de bulldozers zette Roodkapje haar tocht voort. Heerlijk luisterend naar haar walkman. Haar vriendje, Michel de Jager, had een cassettebandje vol muziek gemaakt. Vrolijke deuntjes van bands zoals Slayer, Metallica en Iron Maiden passeerden de revue. In haar enthousiasme schreeuwde ze mee met James Hetfields distinctieve stem. “For whom the Bell Tolls!” galmde er door het bos. Nog geen paar seconden later stond Peter Wolf voor haar neus. Die rare langharige baardmans uit Brunssum. ‘Hey, Roodkapje. Vet nummer van Metallica.’ Roodkapje hoorde niet wat hij zei en nam de hoofdtelefoon af en hij herhaalde zijn woorden. ‘Ja, heeft Michel voor me op tape gezet, is inderdaad retestrak.’ Peter begon te fluisteren en keek haar met doordringende ogen aan. ‘Kaartjes kopen voor hun volgende concert in november?’ Roodkapje’s gezicht begon te schitteren en Peter zwaaide verleidelijk met de kaartjes voor haar neus. Hij had haar in zijn greep. Tenminste dat dacht hij. Ze wendde haar blik van hem af. ‘Verdomme Wolf, je had me bijna te pakken met je zwendel. Ik koop mijn tickets alleen bij de bekende verkooppunten. Je weet toch dat ik twee uzi’s bij me draag. Mij belazeren is eigenlijk het laatste wat je moet doen.’ Op Peters gezicht was de telleurstelling te lezen. ‘Mijn hypnosepraktijken zijn helaas niet meer wat ze geweest zijn. Ga voort, jij kleine Duivel.’ Peter stapte opzij en liet Roodkapje passeren. Na enkele kilometers kwam ze aan bij Oma’s Muziek Shop. Achter de toonbank stond Oma Carrie, haar zo wit als een engel, armen vol tattoos. Ze rookte een dikke joint. Haar kuch was haar handelsmerk, dertig procent longen, de rest, vastzittend slijm. ‘Hey, RK, te gek om je weer te zien, wat kan ik voor je doen?’ Roodkapje merkte meteen iets vreemds op. ‘Oma wat heeft u grote ogen!’ Oma keek neer op haar joint. ‘Dat is die nieuwe dope uit Mexico, gevaarlijk spul. Hier probeer maar eens.’ Roodkapje nam een flinke teug. Drie uur later luisterden ze nog steeds Duke Ellington elpees achtste te voren.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 januari 2015 - 10:20
:D Wat een fantasievol verhaal. Leuk hoe jij het authentieke Roodkapje verhaal erin terug laat komen in deze nieuwe setting. Ik zie Roodkapje met roodgeverfde haren, een geruit kort rokje en met rode hoge veterschoenen rebellerend haar leven leiden. Ze is rechtdoorzee en behulpzaam voor haar Oma, zolang het haar uitkomt! ;) Waarom specifiek een cassettebandje? Wil je hiermee het verhaal in een tijd plaatsen, nl. jaren 80-90? De omschrijving van Oma Corrie is briljant! :p :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 januari 2015 - 11:12
Leuk zoals je andere karakters in dit verhaal weeft. Toch mis ik iets van de sprankeling van het begin. Kan het zijn dat het idee (andere karakters )is gaan overheersen en nu eerder afleidt van een verhaallijn dan deze versterkt? (ben ik een beetje te volgen?)

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 januari 2015 - 11:34
@Marietje, had in het origineel nog het idee dat roodkapje ooit Marianne Thieme wordt, dus een jongere versie zou in de jaren 80 opgegroeid zijn. @Henny, je heb helemaal gelijk, ik wilde Roodkapje een los karakter geven, zweverig, stoner, zonder enig doel. In het eerste stuk had ze nog een agenda, een strijd, door de het karakter te veranderen is die strijd een beetje opgegeven.

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 januari 2015 - 13:35
De keuze van je karaktertrek blijkt bepalend voor het verloop van de meeste verhalen. Een losser karakter maakt het streven naar een einddoel moeilijker (ik zit nu twee weken in Schotland en merk dat mijn Nederlands op dit moment niet altijd even best is, sorry) en leidt al snel tot een lossere en beetje zwabberend plot. Je krijgt nog een herkansing. Ik ben blij dat deze dingen nu duidelijk worden, op die manier vergeet je ze niet zo snel.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 januari 2015 - 18:24
@Henny: je maakt vanuit Schotland enige wijze opmerkingen waar ik tot nu toe niet bij had stilgestaan. Maar hoe evident uiteraard. Je bent niet voor niets schrijfcoach. Hoewel een roadie. Van Frankrijk naar Schotland :) @Richard: ik was inderdaad even de weg kwijt. De onderwerpen waarover je schrijft zijn met velen. Met de kennis die je hebt, zou je voor een muzieksite kunnen schrijven. Je omaslot voorzien van de nodige humor.

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 januari 2015 - 22:55
@Henny, hoe bedoel je herkansing? Moet ik een andere versie schrijven of hoe moet ik het interpreteren?

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 januari 2015 - 14:23
@Richard: Herkansing: volgende week komt mijn laatste Roodkapje opdracht. @Mili: dank je wel Mili, Ik ben blij als ik een opmerking kan maken, meestal is de kwaliteit zo hoog, dat ik weinig toe kan voegen. En nee ik ben geen roadie. Ik woon in Frankrijk, maar ben verliefd op een Schot. Dat maakt het leven op dit moment een beetje ingewikkeld, maar wel heel erg leuk.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 januari 2015 - 15:24
Ik woon in Frankrijk, maar ben verliefd op een Schot.
Meid, wat haal je je toch op de hals. P.S. Leuk verhaol Richard! Good gesjreve auch!

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 januari 2015 - 15:40
Richard Otten, Je verbeeldingskracht is heel sterk. Ik ben het met de coach eens dat dit een andere Roodkapje is dan in het 1e stuk. Maar wel heel leuk!

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 januari 2015 - 16:18
Wat hoor eigenlijk je als je Duke Ellington platen achterstevoren luistert?
?tretsiul nerovetsrethca netalp notgnillE ekuD ej sla ej kjilnehie rooh taW

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 januari 2015 - 16:21
Wat hoor eigenlijk je als je Duke Ellington platen achterstevoren luistert?
?tretsiul nerovetsrethca netalp notgnillE ekuD ej sla ej kjilnehie rooh taW
:-)

Tja

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
17 januari 2015 - 18:52
Je bent een rare kwibus, Richard. Ik vond het een heerlijk hilarisch vervolg.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
20 januari 2015 - 16:51
Origineel verhaal, leest lekker. Wist niet dat Marianne Thieme zo wild was in haar jeugjaren, is er toch behoorlijk wat veranderd in det tussentijd.

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 januari 2015 - 17:15
Ik woon in Frankrijk, maar ben verliefd op een Schot.
Meid, wat haal je je toch op de hals.
Een huis in de prachtige uitlopers van het centraal massief en een huis aan zee in Schotland. Een man in een kilt,en een onverstaanbaar accent. Ik heb het niet bedacht, maar geniet er wel van, met volle teugen, Dos Alleen kost concentratie me nu wel erg veel moeite, mijn excuses daarvoor

Lid sinds

13 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
20 januari 2015 - 17:52
Hoe mooi is dat? Ik woon in Mexico en ben verliefd op een half Zwitser/half Venezuelaan.. Ook gezellig! En Richard, jouw Roodkapje heeft inderdaad twee gezichten (wie heeft dat niet?), maar met een heftige constante; ze heeft hoe dan ook een intense levensstijl. Prachtig!