Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#36 - Roodkapje: een 5 minuten vervolg

… een man die haar vriendelijk groet. Maar toch is ze een beetje geschrokken. Zijn het zijn ogen? Is het zijn net niet helemaal echte glimlach? ‘Wees niet bang, ik heb geen kwaad in de zin, hoor! Ik zag je die bloemen plukken. Voor wie zijn die prachtige bloemen?’ Roodkapje antwoord: ‘Voor mijn grootmoeder, die hier vlakbij woont!’ Zo, dat voelt al een stukje veiliger. ‘O, wat prachtig! Waar woont je grootmoeder precies?’ vraagt de engerd. ‘Daar tussen die bomen, zie je dat huisje daar staan? Daar woont ze.’ Op gilafstand, denkt Roodkapje. ‘Oma’s zijn geweldig. Die verdienen zeker een bloemetje op hun tijd. Helaas is mijn eigen oude oma er niet meer… Pluk maar fijn verder, meisje. Heb je daar trouwens die grote prachtige blauwe hortensia’s gezien?’ Ze zijn inderdaad prachtig, maar nog net iets verder van het huisje vandaan. Ze twijfelt. Maar als de man wegloopt besluit ze de hortensia’s toch te plukken.

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Prachtig, de manier waarop Roodkapje netjes haar antwoorden geeft, terwijl haar gedachten een heel andere weg gaan. Mooi zoals je de wolf neerzet. Ik moest lachen om de hortensia's. Mooie opbouw, je lijkt je heel bewust van de stappen die je zet en het effect dat je beoogt.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Eigenlijk is dit een raadselachtig verhaal. Het kan een 'gewone' man zijn. Maar ook een ongewone. Maar het kan ook een wolf in mensenkleding zijn. Een wolf in mensenkleding is op een gekke manier actueel. Fijn geschreven. Dat is het wel. Graag gelezen.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Een leuk verhaal. Je vertelt niet wie de engerd nou precies is en dat maakt het voor mij spannend. Ik ben benieuwd hoe dit zal aflopen. Ook mooi gedaan dat ze netjes antwoord geeft, maar dat ze iets heel anders denkt. Je hebt vlotte zinnen en het komt erg natuurlijk op me over.