#36 - Roodkapje: een 5 minuten vervolg

… een man die haar vriendelijk groet. Maar toch is ze een beetje geschrokken. Zijn het zijn ogen? Is het zijn net niet helemaal echte glimlach? ‘Wees niet bang, ik heb geen kwaad in de zin, hoor! Ik zag je die bloemen plukken. Voor wie zijn die prachtige bloemen?’ Roodkapje antwoord: ‘Voor mijn grootmoeder, die hier vlakbij woont!’ Zo, dat voelt al een stukje veiliger. ‘O, wat prachtig! Waar woont je grootmoeder precies?’ vraagt de engerd. ‘Daar tussen die bomen, zie je dat huisje daar staan? Daar woont ze.’ Op gilafstand, denkt Roodkapje. ‘Oma’s zijn geweldig. Die verdienen zeker een bloemetje op hun tijd. Helaas is mijn eigen oude oma er niet meer… Pluk maar fijn verder, meisje. Heb je daar trouwens die grote prachtige blauwe hortensia’s gezien?’ Ze zijn inderdaad prachtig, maar nog net iets verder van het huisje vandaan. Ze twijfelt. Maar als de man wegloopt besluit ze de hortensia’s toch te plukken.