een enorme laars. “Hoe komt die nu hier”, fluistert ze in zichzelf. “Hoi”, hoort ze ineens. Van schrik laat Roodkapje haar mandje vallen. “Kan… kan jij praten?”. “ha ha, hoort ze weer”, ik kan wel praten, maar jij denkt zeker dat de laars praat. Hoe onnozel”. Roodkapje voelt zich rood worden van woede. Wie ben jij dan wel en kom eens heel snel tevoorschijn als je durft”. “Ik ben er al, maar jij kijkt niet goed. Hier bovenin”. Roodkapje kijkt nog eens goed en ontdekt op de rand van de laars een heel klein mannetje. Verbaasd en met een zachtere stem vraagt ze: “Wie ben jij dan en wat doe je daar?”. “Ik ben klein duimpje en ik had een rebelse bui. Ik kom jouw sprookje even in de war gooien. Als je mee doet, scheelt je dat een hoop gedoe”. Roodkapje snapt er niets van en vraagt of het mannetje naar beneden wil komen. Dat wil hij wel en even later zitten ze naast elkaar. Alleen het mandje met spullen voor oma staat tussen beiden in. “Vertel eens”, zegt Roodkapje, “Wat kom je nu precies doen?”. Ach meid, je komt straks nog de boze wolf tegen en dan krijg je een hoop ellende. Als je met mij mee gaat in de laars, maken we er een ander………… (helaas tijd )