Ik zie al voor me hoe een wolf een heel mens in 1 keer opslokt, die zal een grote bek hebben :D Leuk om te lezen dat je maar een klein beetje van het origineel afwijkt, maar door de wolf eerst helpend te laten lijken een heel andere inslag krijgt. Jouw verhalen hebben vaak iets alledaags, actueel en persoonlijke kijk op situaties. Dit maak je zeer je eigen.

schrijvenmaar, Je vermijdt alle risico in je stijl - daar herken ik me in. Geheel in de traditie.:) (een tikfoutje: 'bleomen')

Die wolf van jou is in schaapskleding, een smiecht. Best wel een traditionele versie. Ik had eigenlijk anders verwacht. Jouw manier van schrijven lijkt me doordacht. Ook vind ik dat je erg veelzijdig bent. Opvallend creatief, dat ook. Ik lees je graag. Als ik het vragen mag: Hoe is het nu met je? Zit je bijna aan het einde van de zwangerschap?

Hallo Schrijvenmaar. Het probleem met deze opdracht was de korte tijd, die we beschikbaar hadden. 5 Minuten is idd te kort om een spannend verhaal te vertellen, alhoewel je het er goed van afgebracht hebt, vind ik. Jammer dat je niet stiekem over de tijd heengegaan bent. Dan hadden we echt kunnen lachen. Dat had een leuke achtervolging in het bos kunnen worden met een wild om zich heen schietende Roodkapje.

Dat herken ik wel hoor, schrijvenmaar. Ik heb ook heel braaf geschreven zoals het 'hoort', terwijl er hier blijkbaar mensen rondlopen met een tomeloze fantasie die heel andere scenario's bedenken. Ik heb nog te weinig van je gelezen om iets over je schrijfstijl te kunnen zeggen. Misschien komt dat nog es :)

@schrijvenmaar: ik denk niet echt dat wij nu van jou een bloedstollend verhaaltje kunnen verwachten nu je min of meer uitgerekend bent. ;) Jouw stijl voor mij: je bent sowieso een (nogal) intelligente schrijfster die ragfijne draadjes spant, van vreugde of angst of verdriet, van dag tot dag, van kind tot kind. Er huist nog iets rebels in je - of het zijn zilte herinneringen - van voor je moederschap. En dit alles denk ik bij je terug te lezen. Je bent ook verrassend; ik herinner mij de decolletéontboezemingen. Ik lees je altijd.

Schrijvenmaar ,fijn weer iets te lezen van je. De opdracht heb je uitgevoerd en is niet te vergelijken met je prettige schrijfstijl, speciaal en doordacht meestal. Ik lees je met veel plezier.

Hey Schrijvenmaar, Blij dat je er bent. Over je verhaaltje ga ik deze keer heel weinig zeggen. Of toch dit: mooi in de traditie van de sprookjes... en ja... oefen die maar goed, je hebt ze straks nodig! Schrijfstijl en zo... daar ga ik nu ook niet aan, ik ben veel te moe. Ik heb wel heel erg goed Mili gelezen en dat is zo mooi gezegd en zo terecht... ik sluit me daarbij aan. (Heb trouwens vandaag echt aan jou gedacht want ben bijna letterlijk aan je achterdeur gepasseerd. Ik zit nu in een Oostenrijks hotel in Bad Kleinkirchheim en passeerde deze middag een door winden geteisterd Munchen)

Het doet me in elk geval goed dat jullie dit niet per se mijn schrijfstijl vinden en koester de lieve dingen die jullie schrijven over wat julllie wel mijn stijl noemen (en heel stiekem lach ik: haha, doordacht, ze moesten eens weten ...). En de uiteraard dank voor de interesse naar de mens erachter; inmiddels eind week 35, dus officieel nog een maand te gaan. Maar het kan ook binnen twee weekjes gebeurd zijn ... Hoewel de tweede ook 10 dagen te laat was. Het wordt langzaamaan spannend, dus. En zwaarder dan ik me herinner -'s avonds na kinderbedtijd schrijven lukt helemaal niet meer en lezen eindigt meestal toch ook vrij rap met dichte ogen, dus als ik niet iedereen meer lees bij deze alvast mijn excuses; het is niet persoonlijk bedoeld.

Stuur je straks wel beschuit met muisjes?

Oeps

Als jonge (voorlees)moeder lijkt het me moeilijk aan de greep van een populair sprookje als Roodkapje te ontkomen. Zelf natuurlijk al vele malen voorgelezen. Het verhaal zit nog vers in je geheugen. Wat dan het meest voor de hand liggend is, is navertellen in je eigen woorden. Daarom vind ik deze oefening niet zo representatief voor je schrijfkunst elders op dit forum. Daar laat je zien dat je onze taal tot in de puntjes beheerst. Je kiest je woorden trefzeker, waardoor je met weinig woorden veel weet te zeggen. Soms, en dat vind ik heel grappig, maak je zelf woorden die nog niet bestaan, zoals ‘orch’, ‘pfft’ of ‘grmpf’ of iets dergelijks; hmmm. Ik zie dan een animatiefilmpje voorbij schieten met krioelende eencellige wezens die elkaar in de oersoep op leven en dood bestrijden met drie of vier letterige woorden. Het is een strijd van ‘survival of the fittest’. Dat bots en klots maar tegen elkaar aan en uiten verwensingen als hierboven. Als er een cel ‘orch’ schreeuwt wordt dat ondertitelt met ‘het apenzuur voor jou en je soort’. ‘Pfft’ wordt vertaald door ‘krijg het heen en weer’ en opvallend... als er een giftig diertje ‘grmpf’ krijst, krijgt dat de betekenis van ‘loop naar de kloten’. Dit is een cel die is taalvaardiger dan de andere, die bedient zich al van vijfletterige woorden en weet zijn buren daarmee te overtroeven. Die gaat het redden. Dit is onze eerste voorouder denk ik dan en wat wij hier met z’n allen neerpennen is geboren uit zijn ‘grmpf’. Onze taal is ontstaan uit onomatopeeën en jij hebt ze hier weer geïntroduceerd. Dat, schrijvenmaar, vind ik een grote verdienste. De strijd om het bestaan is sinds de oersoep niet veranderd.

Jouw 'woesewiesewiep' dat je ergens achteloos laat vallen en je dromerige fantasie getuigt ervan dat je instaat moet zijn sprookjes en verhalen te schrijven in de trant van Annie.M.G. Schmidt. Zou toch heerlijk zijn om er enkele voor je eigen en andere kinderen te gaan schrijven. Ik wens je binnenkort (1 februari) een onbekommerde bevalling toe: ploep!

En de uiteraard dank voor de interesse naar de mens erachter; inmiddels eind week 35, dus officieel nog een maand te gaan. Maar het kan ook binnen twee weekjes gebeurd zijn ... Hoewel de tweede ook 10 dagen te laat was. Het wordt langzaamaan spannend, dus. En zwaarder dan ik me herinner -'s avonds na kinderbedtijd schrijven lukt helemaal niet meer en lezen eindigt meestal toch ook vrij rap met dichte ogen, dus als ik niet iedereen meer lees bij deze alvast mijn excuses; het is niet persoonlijk bedoeld.

Spannend! Natuurlijk snappen we het wanneer je niet iedereen van feedback voorzien kan. Je hebt je inderdaad aan het originele sprookje gehouden, helemaal niks mis mee. Je schrijft altijd met vlot lopende zinnen. Het leest vlot en het is duidelijk geschreven. Ook kun je goed overweg met gedichten (schrijfopdracht #35 geloof ik). Je verrast me altijd met je invullingen. Ik lees je graag.

Oei! :confused: Ik zie dat ik op jouw verhaal nog niet heb gereageerd terwijl jij altijd zo trouw met reageren bent! Excuses! Jouw schrijfstijl is vlot, prettig lezend. Ik zie je met een glimlach op jouw gezicht schrijven en dat is vaak voelbaar in de tekst, die gelukzaligheid. Ik kan mezelf herinneren dat jij een keer geen inspiratie had en daarna een keigoed stukje schreef! De inhoud is verrassend, ik ben altijd benieuwd waar jouw invulling overgaat. :nod: Off topic: heel veel succes met de laatste loodjes! :thumbsup:

Sorry even off-topic: en...oh jee... ik durfde niet aan te kloppen hoor. Ben intussen alweer terug thuis. We moesten een ware sneeuwstorm trotseren aan de Chiemsee. Ben stik jaloers dat je zo dicht bij de bergen woont. Binnen enkele weken ga ik nog een keer naar Kleinwalsertal. Misschien in maart ook nog even naar Garmisch ;) (Ik ben al jaren supporter van Anna Fenninger die in Adnet bij Halein Salzburg woont).

oeps, mijn excuses, ik dacht da tik allang een reactie geschreven had. Maar ie hem niet terug, dus bij deze: Je houdt je hier trouw aan het sprookje en lijkt minder speels dan anders. blijkbaar heb je last van de tijdsdruk, want ik had graag meer gelezen over de revolver en haar slipje. Je schrijfstijl is altijd sprankelend, altijd verrassend. Zowel je verhalen als je commentaren komen heel doordacht en conscientieus over. Ik lees je met veel plezier. Het lijkt je makkelijk af te gaan, omdat het zo makkelijk leest, misschien vergis ik me daarin.Veel geluk met de bevalling en in de tijd daarna.