Profile picture for user W Rynlandt

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
W Rynlandt 26 december 2014 - 10:57

#35A Kroketten

‘De meisjes wilden de kust zien. Ze hoorden opgewonden stemmen op de gang en een luidspreker galmde over alle dekken: Nederland in zicht. De stoomfluit loeide, voetstappen bonkten op de trap, meeuwen krijsten. De meisjes klommen uit hun kooi en schoven de hutkoffer voor de patrijspoort.’ Achteraan de tuin rijst een hoge flat op als een enorme blokkendoos. Terwijl mijn ogen zoeken naar het raam, denk ik aan haar én aan die heerlijke aanhef van Indische Duinen van Adriaan van Dis. Ik beeld mij in dat zij precies op die manier hier is gekomen, precies zoals Van Dis beschrijft, alleen een ander land, een andere plaats van vertrek, een andere plaats van aankomst. Het is moeilijk om in de flat het juiste raam te vinden, één keer ben ik daarbinnen geweest, heeft ze mij op de sofa koekjes aangeboden, Vietnamese thee en een stukje gebak. We hebben over haar land gepraat, ze is er nooit meer geweest. Bij het afscheid heeft ze gevraagd om terug te komen en bij de deur hield ze mijn hand vast, een ogenblik te lang. Vanaf de buitenkant vind ik haar raam niet meer. Het heeft ook geen belang. Ze is er niet, ze is verhuisd. Gek, het is kerst en het regent. Mistroostige regen. In deze stille nacht vernevelt hij de ellende van de wereld over een lang niet meer gemaaid gazon. Althans dat willen wij maar al te graag geloven, maar heimwee en eenzaamheid laten zich niet vernevelen. Dat heb ik van haar geleerd. Mijn zwager ligt te bed, hij heeft zich een virus aangemeten, op zijn evenwichtsorgaan nog wel. Derhalve bak ik hier - in zijn plaats - kroketten, in deze heilige nacht, bij de achterdeur, in een vreemde tuin, alleen het flatgebouw is mij bekend, maar dat weten de anderen niet. Banaler kan een kerst niet zijn. De beste kroketten ooit, zeggen ze daarbinnen aan de tafel. Ze hebben er geen idee van wat mij werkelijk motiveert. Elke vier minuten lever ik een portie af. Ho, ho, ho! Tussendoor denk ik weer aan haar en hoe het geweest moet zijn om je land als een bootvluchteling te verlaten, drie jaar te leven in een vluchtelingenkamp, ergens in de Filipijnen in een tent te wonen, te houden van een man die je daar ontmoet. Om weer gescheiden te worden, elkaar brieven te schrijven, jaren lang, heel veel brieven en om dan uiteindelijk met je moeizaam bijeen gespaarde geld een reis te maken naar Canada om elkaar daar terug te vinden, een mooi gezin te stichten en gelukkig te zijn. De kroketten bakken goed. Deze kerst heeft de Italiaanse kustwacht opnieuw meer dan duizend bootvluchtelingen uit de Middellandse Zee gered. Het is een heldendaad. Ik kijk naar al die ramen in de flat en heel even ben ik intens gelukkig, maar dan vernevelt de regen mijn geluk. Ik voel weer diezelfde angst, herinner mij die laatste zin: ‘De moeder wilde de kust zien. Ze schoof haar luikje op en keek omlaag. Ze zag alleen maar golven.’

Profile picture for user schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
schrijvenmaar 26 december 2014 - 11:11
mooi als eerste stomme reactie na twee dagen autobaan met kerst bij mijn ouders heb ik niet de aandacht die dit verhaal volgens mij verdient respect voor het schrijven met kerst, met enkel de ipad als schrijfmiddel, en een heel jaar achterstallig familiebezoek in te halen, sla ik een weekje over, geloof ik fijne dagen

Profile picture for user W Rynlandt

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
W Rynlandt 26 december 2014 - 11:14
Prettige feestdagen hoor! Er is trouwens geen echte opdracht. Het is weer een vrij initiatief dat wacht om afgeschoten te worden, vrees ik.

Profile picture for user W Rynlandt

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
W Rynlandt 26 december 2014 - 12:00
Hoi Jan P, Bedankt voor je reactie. Middellandse Zee heb ik aangepast. Het gesigneerde exemplaar van Indische Duinen ligt hier voor me, en ik verzeker je dat ook uitgeverij Meulenhoff Adriaan van Dis schrijft. De 'van' met een kleine letter dus. Wat het 'bakken' van kroketten betreft: ook al gebeurt het inderdaad in een friteuse, wij in Vlaanderen bakken kroketten en bakken frieten. Omdat wij daar meesters in zijn, laat ik het dus hier eventjes hardnekkig staan. Verschoning voor deze koppigheid. Maar als er nog meer Sollers zich gaan storen aan dit Vlaamse euvel, dan zal ik het blijmoedig aanpassen hoor. Als tegemoetkoming wel de titel aangepast. Vriendelijke groeten en beste wensen!

Profile picture for user Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dos Wijnhof 26 december 2014 - 13:23
Een mooi geschreven verhaal, Ryn, alleen begrijp ik de laatste zin niet. Op wie is de Filipijnse verliefd geworden. Ik zou de komma achter 'precies zo' weg laten. Het Nederlands in Vlaanderen is niet in alle hoekjes en kiertjes hetzelfde als in Nederland, en andersom. Het ene is niet beter dan het andere. Jullie zeggen bijv. 'zeker en vast', wij 'vast en zeker'. En wij zouden eerder zeggen 'Het is niet van belang' i.p.v. 'Het heeft geen belang'. Hier op het forum komen we vaker jullie typisch taaleigen tegen en kunnen dan niet met zekerheid beoordelen of het wel of niet goed Nederlands is. Wij maken er soms een opmerking over, maar als het voor jullie goed Vlaams Nederlands is, dan moet je het zeker niet voor ons Ollanders veranderen. Ooit lijven wij Vlaanderen bij Nederland in, (zoals de Krim en Rusland onlangs zijn samengevloeid) en dan is het goed dat wij allen in alle uithoeken dezelfde taal spreken. Daarom moet er nu gemengd worden. :)

Profile picture for user Mili

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mili 26 december 2014 - 14:15
@Ryn: Je bent absoluut onze held door hier als eerste je (poëtische) verhaal te plempen met het risico als hazenpeper afgeschoten te worden :) Als je de voornaam weglaat, in dit geval Van Dis, dien je van echt met een hoofdletter te schrijven. Het bakken van kroketten of frieten is voor mij goed. Je kunt namelijk ook in een koekenpan met een laag olie gewoon bakken. Het Vlaams, ik zei het eerder, vind ik heerlijk sappig en typische uitdrukkingen onderscheidend. Neem deze zin: [Mijn zwager ligt te bed, hij heeft zich een virus aangemeten, op zijn evenwichtsorgaan nog wel.] Zich een virus aanmeten; hilarisch. Er spreekt veel warmte uit je verhaal voor minderbedeelden. Je hebt het zo geschreven dat ik samen in de miezer met je stond te bakken. :thumbsup:

Profile picture for user Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dos Wijnhof 26 december 2014 - 15:24
Neem deze zin: [Mijn zwager ligt te bed, hij heeft zich een virus aangemeten, op zijn evenwichtsorgaan nog wel.] Zich een virus aanmeten; hilarisch.
Mili, hilarisch zou ook jouw aangemeten psycho-euvel zijn, maar al onze smeekbeden om die hier te ontsluieren, worden niet gehonoreerd. Wel blijven sarren dat je er zelf vreselijk om moest lachen. Judassen mag je het ook nemen.

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Marietje 26 december 2014 - 15:59
Wat een heerlijk kerstverhaal! Dank je wel! :) Het duurde even voordat ik begreep dat de eerste alinea een citaat uit het boek van Adriaan van Dis is. Ik ken het boek nl. niet. Misschien zou jij dat kunnen verduidelijken door in de tweede alinea eerst daarnaar te verwijzen en dan de setting van het heden te vertellen. Maar misschien is het voor anderen wel meteen duidelijk. Mooi om via de zoektocht van de ogen de herinnering aan haar op te halen. [In deze stille nacht vernevelt hij de ellende van de wereld over een lang niet meer gemaaid gazon. Althans dat willen wij maar al te graag geloven, maar heimwee en eenzaamheid laten zich niet vernevelen.] Prachtig! :thumbsup: [Ze hebben er geen idee van wat mij werkelijk motiveert] Een intrigerende zin want ik kom er als lezer ook niet achter. Een vraagteken is voor mij ook de relatie tot de HP en degene die hij zich herinnert. De laatste zin spreekt voor mij pessimisme uit maar het is voor mij niet duidelijk wie de moeder is. De moeder van de HP die ook een vluchteling was maar het als negatief heeft beleeft en daardoor de HP heeft beïnvloed? Jij zet in jouw verhalen altijd een mooie, serene sfeer neer. Zonder geweld, geen negativiteit. Vaak wel berustend, overdenkend. De meerdere lagen kan je als lezer zelf eruit halen. Daarom raken jouw verhalen mij vaak omdat het mij als lezer tot nadenken zet. Ook nu weer: voor mij draait het hier om de absurdheid van Kerst in de welgestelde rijke landen. terwijl wij juist de Kerst in bittere armoede van verplichte gevoelens vieren :nod:

Geen afbeelding

Lid sinds

14 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Tja 26 december 2014 - 19:32
Ik weet niet waar hij bakt, maar dat maakt me ook niet uit. Als jullie kroketten bakken in het gebied, dat binnenkort bij Nederland hoort, dan denk dat het een prutje wordt. Maar misschien heeft de hoofdpersoon wel een bepaalde techniek. Het deed me aan een sprookje denken met een rauwe werkelijkheid.

Profile picture for user W Rynlandt

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
W Rynlandt 26 december 2014 - 21:20
Hallo allemaal, Ik reageer nu pas omdat ik deze namiddag een tripje naar Antwerpen heb gemaakt (Gaan kijken naar de film Mr. Turner van Mike Leigh). Ten eerste mijn excuses aan Jan P. Ik heb inderdaad Van Dis aangepast. Ik wist natuurlijk niet dat je bij het weglaten van de voornaam altijd met een hoofdletter moet beginnen. Logisch eigenlijk en na de goede raad van Mili heb ik het weer begrepen, maar ja... ik ben nu eenmaal een simpele boekhouder die nooit serieuze taallessen heeft gekregen he. Autodidact of zoiets heet dat dan, en dat gaat met vallen en opstaan. Over Vlaams en Nederlands wil ik niet twisten hoor Dos. Het feit dat ik voor een Nederlands forum kies moet je zien als een groot compliment voor jullie. Ik houd in bepaalde opzichten wel van de Nederlanders, er gebeurt tenminste wat en jullie zijn heel direct, het is voor ons Vlamingen een uitdaging om met jullie mee te schrijven, ook al lopen we dan af en toe ergens tegenaan of worden we moeilijk begrepen. Annexeren zien wij niet meteen zitten, laat ons goede buren zijn en laat mij af en toe heel eigenwijs lekker frieten bakken ;) Mili, dank voor je mooie commentaar. 'Zich een virus aanmeten' is niet echt Vlaams maar is een eigen humoristische frivoliteit die ik mezelf heb toegestaan. Een dichterlijke vrijheid misschien. Kijk er vooral mijn Vlaamse vrienden niet op aan. Ik neem de volle verantwoordelijkheid op mij. Marietje, graag had ik de eerste alinea in cursief gezet zodat het duidelijk een citaat zou zijn, maar iemand moet me nog eens uitleggen hoe dat hier moet (ik heb nog geen tijd gehad dat zelf uit te zoeken). Je hebt het verhaal voor het overige vrij goed begrepen en en het stoort helemaal niet als je er een eigen interpretatie aan geeft. In feite gaat het over een Vietnamese dame die als bootvluchteling haar land moest ontvluchten. Zij leerde bij een lange tussenstop in een vluchtelingenkamp op de Filipijnen een man kennen maar zij werden gescheiden. Zij moest naar Europa uitwijken en hij naar Canada. Ze blijven echter in contact en vinden elkaar tenslotte terug. De HP weet daarvan omdat hij bij haar op bezoek is geweest in de flat en zij vertelde hem haar levensverhaal. De HP denkt op die bewuste avond terug aan die geschiedenis omdat hij haar flat ziet vanuit de tuin waar hij kroketten frituurt. Het is meteen de reden waarom hij daar graag staat... zijn motivatie om te frituren is het feit dat hij de drukke feesttafel kan ontvluchten en bij zijn eigen gedachten kan zijn. Hij denkt aan al die vluchtelingen in de wereld, aan de gelukkige verhalen die goed aflopen maar ook aan het einde van het boek van Ariaan van Dis waar gesuggereerd wordt dat de moeder de overtocht niet haalt. Zij staat symbool voor al die mensen die hun vlucht niet tot een goed einde brengen of geen geluk hebben. Tja, dank je voor je reactie. Ik ga dadelijk ook jouw verhaal lezen. Je hebt volkomen gelijk, de HP denkt aan een modern sprookje, vluchtelingen vinden elkaar ondanks alles en het loopt goed af... maar de rauwe werkelijkheid is ook daar... niet iedereen heeft namelijk evenveel geluk. Bedankt voor jullie reacties allemaal!

Profile picture for user Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dos Wijnhof 26 december 2014 - 21:38
Ryn, ik heb het cursief drukken ergens al eens eerder uitgelegd. Nogmaals. Heel makkelijk. Plaats voor en achter de tekst die je wil cursiveren twee tegenovergestelde haakjes, zonder spatie tussen het paar haakjes en de tekst. Dus zo: [ ]te cursiverentekst[ ]. Let nu op: tussen het eerste haakjespaar zet je een i en tussen het laatste haakjespaar /i; dit zonder spatie tussen de haakjes. Ik kan het je niet precies voordoen, omdat dan de tekst cursief gedrukt wordt en mijn aanwijzingen verdwijnen. Onder 'Meer informatie over formaatmogelijkheden' hierbeneden, staat een exact voorbeeld. Op dezelfde wijze kun je ook andere tekstbewerkingen doen, zij het met andere tekens tussen de [ ].

Profile picture for user W Rynlandt

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
W Rynlandt 27 december 2014 - 22:19
Anne, Eigenlijk niet zo triest. De regen is een detail. Het is juist heel prettig om een herinnering op te halen aan een dierbaar moment en te kunnen denken aan mensen die je hebt ontmoet en die gelukkig zijn. Vele menselijke verhalen kruisen elkaar met kerst, dat is het leuke aan deze tijd van het jaar.

Profile picture for user bartsnel

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
bartsnel 28 december 2014 - 13:21
Marietje, graag had ik de eerste alinea in cursief gezet zodat het duidelijk een citaat zou zijn, maar iemand moet me nog eens uitleggen hoe dat hier moet (ik heb nog geen tijd gehad dat zelf uit te zoeken).
de woorden die je cursief wil plaatsen tussen < i > en < /i > zetten zonder spaties). O - Ik zie nu dat Dos het ook heeft uitgelegd. In iets meer woorden :)