#34 Kerstsprookje

W Rynlandt, Mooi mysterieus. zeurtje:

en knielde bij de knetterende vuur

het knetterende vuur

Bedankt JP, scherp opgemerkt. Een typefoutje.

een bijzonder sprookje, mooi mysterieus inderdaad

Niet zo mysterieus als jullie denken. Even deze verheldering: Yule verwijst naar het Germaanse heidense feest van de winterzonnewende. 'Zij is geboren in de langste nacht' en dat is 22 december. Hij is geboren op de dag met het langste licht, de zomerzonnewende rond 21 juni (toevallig mijn eigen verjaardag). Yule is het archetype van de nacht (of de duisternis) en Jorun dat van de dag (of het licht). Als zij komt...dan gaat hij en andersom. Nooit zijn ze samen. 3 dagen na dat heidense feest van de winterzonnewende is het kerstmis. (Keizer Constantijn koos 25 december uit om Kerstmis te vieren precies omdat rond die datum de dagen opnieuw beginnen te lengen en er hoop is op licht) Er verscheen bovendien een ster die de koningen naar Bethlehem leidde (waarschijnlijk een komeet.) Deze bracht licht in de nacht en dus werden met Kerst het licht en de duisternis met elkaar verzoend. Niet toevallig wordt het kind Jezus ook gezien als de brenger van het licht (en hoop). Ik heb in dit sprookje getracht om een heidense traditie met een christelijke te verenigen. Of het gelukt is laat ik aan jullie oordeel over.

de sfeer is mysterieus los van wie welke betekenis erin stopt of er uit haalt maar ik had hem zo snel in elk geval niet helemaal door (enne ... uit de mysteriespelen blijkt toch ook dat geloof en mysterie bij elkaar horen ;))

W Rynlandt, Dank voor je uitleg.

Germaanse heidense feest van de winterzonnewende

Niet heidens - Germaans. Alle christelijke feesten zijn gebaseerd op Germaanse feesten/tradities. De RK kerk heeft al die feesten en gewoonten gekerstend. In Duitsland misschien wel het meest herkenbaar in het woord ' Mittwoch' ipv het vroegere 'Wotanstag'. Gelukkig hebben wij gewoon 'woensdag'. Heerlijke Germaanse klank. Noot: ik lees je verhaal het liefst als sprookje. ;)

Sorry, ik wou niet belerend zijn, wilde alleen een kleine toelichting geven voor het geval dat... Overigens zeer bedankt voor jullie gewaardeerde reacties hoor! :) Oh ja... als jullie echt vinden dat mijn uitleg overbodig is, knip ik hem weg hoor. Laat maar weten.

nee, leuk erbij! ik hou van achtergrondinformatie maar dat sluit niet dat ik het verhaal zonder kan waarderen, zelfs niet dat ik evetueel besluit het anders te lezen ... het zijn de extra laagjes die het lezen en herlezen leuk maken

W Rynlandt, Je uitleg is prima - wat mij betreft gewoon laten staan. :)

De sfeer van dit verhaal is inderdaad mysterieus. Ik lees het denk ik nog eens vaker. Geconcentreerd, bij daglicht.

nee joh, bij kaarslicht, als het buiten stormt en sneeuwt

:) Juist.

Kerstsprookje Yule klopte op de deur van de blokhut. Er werd haastig opengedaan. Ze vluchtte naar binnen en terwijl ze naar het haardvuur liep viel de sneeuw van haar lange mantel. Ze smeet hem af en knielde bij het knetterende vuur, de gloed schroeide haar aangezicht en ze warmde haar verkleumde handen. Buiten huilde de wind als een jonge wolf. De storm kon dagen aanhouden. Terwijl ze keek naar de gensters die spetterend van de berkenstammen sprongen, kwam Jorun bij haar zitten. Hij streelde even door haar blonde haren. ‘De winterwende komt eraan,’ zei ze stil en fluisterend. Jorun keek haar dankbaar aan met zijn blinde ogen. Hij was een kind van de zon, geboren op de dag van het langste licht en zij was als de maan, het gezicht van de duisternis, geboren in de langste nacht, precies zijn tegenpool. Zij waren ooit verliefd, een jong en heel mooi stel. Maar een kwaadaardige trol had hen gescheiden. Zo kon de één nooit horen als de andere sprak en waren ze beurtelings blind, hij in de nacht en zij tijdens de dag. Maar nu kwamen de saturnaliën eraan, drie heidense dagen na de winterwende en daarna… daarna was het Kerst, het feest van de heiligen. Een onschuldig kind werd dan geboren en in die nacht verscheen er een heldere ster die voor enkele uren het duister van de nacht verzoende met haar fonkelend licht. En ieder jaar opnieuw tijdens die stille nacht gebeurde het, dat Jorun de fluisterende woorden die Yule sprak kon horen, en precies in diezelfde nacht zag zij, voor enkele uren, de liefde die zoals het sprankelend noorderlicht gloeide in zijn blauwe ogen. Dan was er hoop, dan was er vuur en dan was er groeien naar het licht.

nee joh, bij kaarslicht, als het buiten stormt en sneeuwt

Dat is meestal 's avonds (of in een wintersportoord maar daar ben ik nooit). Dan ben ik volledig afgemat door de dag en is mijn vermogen tot begrijpend lezen meestal verdwenen :). Dus ik doe het vandaag, op de zaak, met het romantische kunstlicht van de TL-buis boven mij.

@JohannaB: sommige dingen begrijp je het best als je ze niet begrijpt maar wellicht werpt de tl-romantiek wel weer een heel eigen, nieuw licht op het verhaal, wat ook interessant is

waarom Arne?

Jorun is een mooie naam maar... leest Arne niet net iets beter? Ik dacht het. Vandaar. (Misschien vergis ik mij)

ik vond Jorun prima lezen bij Yule Yule en Arne een net niet lekkere lees combinatie maar dat kan ook aan mij liggen ik geloof na een kort bezinken ook dat ik het eerste einde mooier vind maar misschien moet ik wachten op storm, sneeuw en kaarslicht voor ik tot een oordeel kom

Waarom niet Jorun en Yule in #13? Ik vond die namen heel mooi en goed gekozen. Ik vond je eerste versie heel leuk, omdat het mysterieus geschreven was. De tweede in #13 vind ik ook leuk, omdat het duidelijker is. Maar beide hebben voor mij dezelfde mooie sfeeruitwerking en taalgebruik. Ik kan dus eigenlijk niet kiezen welke ik de beste vind. In ieder geval, prachtig!

Jullie hebben wellicht gelijk. Een naam wijzigen is sneu. Had ik niet moeten doen. Ik pas het weer aan in #13. Het is hier een schrijflabo toch? Bedankt voor jullie ijverige reacties hoor. Ik stel het zeer op prijs.

Prachtig. De nacht en de dag als twee geliefden. Het verhaal voerde me terug naar een tijd dat Europa nog grotendeels bos was.

@Ryn: ik vind het in een woord prachtig. Ik heb een hang naar zulk soort verhalen en vind je een begenadigd schrijver. Je hebt iets oosters, iets ondefinieerbaars, iets verzwelgends.

Mili Mili Mili... en ik die juist altijd zo jaloers ben op jou verhalen (en die van een paar anderen hier). Laatst had ik me zelfs voorgenomen om niet meer deel te nemen aan de weekopdrachten zolang ik niet in de buurt van een Mili-verhaaltje kon komen. Bedankt voor je mooie woorden hoor.

Hey Siv, Ik heb even over jou reactie nagedacht. We denken een beetje in dezelfde richting. Het verhaal ademt inderdaad de sfeer van Germaanse en Noorse mythologie. Het sprookje speelt zich echter niet af in de tijd van de Saksen, de Kelten of de Vikingen. Dit sprookje speelt nog altijd, bij iedere zonnewende... en natuurlijk ook in iedere Kerstnacht... je moet er gewoon in geloven... en ik merk dat jij dat wil. Bedankt voor je mooie reactie. Oh, en voor je wat van me denkt... ik sta met mijn beide voetjes stevig op de grond. Ik ben geen alchemist of astroloog, geen wichelaar, geen druide en zelfs geen wereldverbeteraar, en al bezocht ik aan het begin van dit gezegend jaar in Glastonbury, de heilige plaats waar King Arthur en Guinevere werden gevonden, ook in romantische gevoelens ben ik allerminst getalenteerd, eerder een koele onbeholpen minnaar, met een hart van steen zoals je aan mijn avatar kan zien. ;)

@Ryn # 23: Je weet dat ik je vertrekneigingen heb bespeurd. Doe dit vooral niet. Ik denk niet alleen uit mijzelf te spreken als ik je zeg dat velen op Sol je een absolute aanwinst vinden. Dus blijf. Vooral. En weet dat ik weet dat ik taaltechnisch nog zoveel heb te leren. Het is dat ik gecoacht word anders zou jouw stenen hart van mijn plempsels in gruzelementen vallen ;). En jij bedankt voor je mooie reactie hoor (lol, nu ga ik zoals jij schrijven).

:)

@Ryn # 23: Je weet dat ik je vertrekneigingen heb bespeurd. Doe dit vooral niet. Ik denk niet alleen uit mijzelf te spreken als ik je zeg dat velen op Sol je een absolute aanwinst vinden. Dus blijf. Vooral.

AMEN!

Hallo Rynlandt Ook ik sta met beide benen in de Hollandse polderklei, maar ik ben ook erg geïnteresseerd in de geschiedenis en de mythologie van die tijd. Heerlijk hoe je kan wegdromen in verhalen.

Ryn, een mooi sprookje voor volwassenen dat eigenlijk voorgelezen moet worden in dezelfde ruimte als waarin het zich afspeelt, nadat je eerst een wandeling door de sneeuw en gure wind gemaakt hebt. Bijzondere klasse. Ik vind het slot van je tweede versie net iets beter dan het eerste. Maar dan zou ik wel een komma verplaatsen of weglaten voor het leesgemak, nl. de komma tussen 'sprak' en 'kon' verplaatsen achter 'horen', of zoals gezegd weglaten. Zie beneden. En ieder jaar opnieuw tijdens die stille nacht gebeurde het, dat Jorun de fluisterende woorden die Yule sprak, kon horen en precies in diezelfde nacht zag zij, voor enkele uren, de liefde die zoals het sprankelend noorderlicht gloeide in zijn blauwe ogen.
 Ik ben het eens met de bezorgde woorden van Mili uit #25. Heel graag gelezen dus.

ik geloof na een kort bezinken ook dat ik het eerste einde mooier vind maar misschien moet ik wachten op storm, sneeuw en kaarslicht voor ik tot een oordeel kom

Vandaar dit weer vandaag! :D Nadat ik de honden had uitgelaten vanmiddag, heb ik mezelf heerlijk opgewarmd aan dit mysterieuze sprookje! :nod: Eventuele feedback volgt later! :thumbsup: