Kerstsfeer - schrijfopdracht #32

Kerstsfeer. Met een kerstster in mijn ene hand, cadeautje voor mezelf, en in mijn ander hand een legging in tijgerprint, cadeautje voor mijn dochter, stap ik opgewekt de lift in. Nog enkele seconden en ik zal thuis zijn en mijn vermoeide voeten van hun pumps kunnen bevrijden. Ik ben altijd blij wanneer ik mijn vertrouwde voordeur zie op de vijfde verdieping van het appartementsblok waar ik woon. In het begin had ik last van hoogtevrees, maar het uitzicht over de rivier is zo fabelachtig mooi, dat dit gevoel totaal verdwenen is. De spiegel in de hal verwelkomt mij met het engelenhaar dat ik overvloedig aan de lijst heb opgehangen. Ik zie er goed uit, blos op de wangen, stralende ogen en mijn haar schittert als goud. Tevreden knik ik mijn spiegelbeeld toe. Het is lang geleden dat ik zo op goede voet stond met mezelf. Met mijn voeten in zachte pantoffels gestoken vlij ik me even later op de bank. Vondeling, mijn dikke, mooie kater springt op schoot. Begint wellustig te spinnen. Vondeling is een zwerver net zoals ik. Daarom verstaan we elkaar zo goed. Als kleine kitten verweerde hij zich als een panter tegenover mijn labrador die luidkeels tegen het kleine ding tekeer ging. Het katje deed mij aan mezelf denken....een mensenkind dat zichzelf dikwijls een zwerfkat noemt. Bijna 30 adresveranderingen staan er op het uittreksel van mijn bevolkingsregister. Ik beschouwde het kattenbeest als een voorteken, als het begin van huiselijkheid, als het begin van een nieuw leven. Drie jaar wacht ik nu en ja, vandaag is mijn nieuw leven begonnen. Ik las het in de ogen van de man die ik een paar uur geleden heb ontmoet. Ogen die mij erg vertrouwd zijn, evenals zijn stem, zijn handen, zijn lichaam. Mijn God, we hebben elkaar zo liefgehad. Dan plotseling was hij weg. Zijn ogen en handen verlangden een andere vrouw te strelen. Deze namiddag houdt een belofte in. Het zal een mooi kerstfeest worden. Vondeling en ik, we komen thuis. ,.