Opdracht #31 Wat is er aan de hand?
Op een stoel zit ik, mijn gezicht wordt gestreeld door zonnestralen. Ik sluit mijn ogen en kijk naar binnen. Gedachten spelen, herinneringen roepen. “Zijn, Rusten in Zijn, Zijns-oriëntatie”, hoeveel jaar geleden deed ik die training, drie jaar lang? Mediteren, verwonderen, bewust worden. Gedachten laten gaan op wolken. Kijken in mijn eigen ziel. Stilte. Het lijf trilt. Controleafspraken binnenkort veroorzaken die spanning. Elke keer weer, die angst. Hoe heb ik dat destijds geleerd, omgaan met angst? Omarmen, verwelkomen wat je voelt. Wat is dit lang geleden. Ik mediteer niet meer. Wat jammer. Een poes logeert bij mij, ze nestelt zich op mijn schoot. De poes spint. Ik spin met haar mee. Buiten razen auto's op de weg voor mijn huis. De bovenbuurman rookt zijn joint. Ik ruik het. Mijn nieuwe knie buigt zich goed. De zon aait warmte over haar heen. De wasmachine piept. De was is klaar. Een deur knalt dicht. Een boormachine maakt een gat in een muur. Een kind schreeuwt. De zon vertrekt achter een wolk, de poes springt weg. Mijn wangen gloeien. Plots hoor ik mijn mobiel. Ik ben er niet. Ik ben even bij mijzelf op bezoek.

Profile picture for user W Rynlandt

Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Heel mooi maddbrug, Je hebt inderdaad duidelijk ervaring met dit. 'Een poes logeert bij mij, ze nestelt zich op mijn schoot.' Wat een vredig beeld. Huiselijker, rustiger, gelukkiger kan het bijna niet. Je zet de omgeving zo rustig neer dat ik de weldaad van die observatie bijna lijflijk voel. Maar er is aan het eind toch weer die mobiel. Wat zonde. Wie heeft die ellendige dingen bedacht en wie heeft ons wijsgemaakt dat we niet zonder kunnen? Mooi stukje hoor.
21 november 2014 - 12:53

Profile picture for user schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Ja mooi mooi en rustig geschreven en heel open en ik wens je nog veel meer rust, naderende controles kunnen zenuwslopend zijn, maar jij wekt de indruk je wapens diep in je te hebben; volgende keer lekker gaan zitten zonder mobiel.
21 november 2014 - 14:41

Geen afbeelding

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi Maddbrug. Ik had je niet zo mediterend verwacht. Mooi is misschien niet sterk genoeg. Ik vind het echt sterk geschreven. Ik kom heel wat te weten over jou en je omgeving en toch lijk je enorm ver weg, want jij bent er niet. Jij bent op bezoek bij jezelf.
21 november 2014 - 14:59

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Deze zinnen vind ik erg mooi: - De zon aait warmte over haar heen. - Ik ben even bij mijzelf op bezoek. Mooi geschreven maddbrug. Ik vind het mooi hoe je de drukte terug laat komen aan het einde van je verhaal.
21 november 2014 - 18:05

Profile picture for user Mili

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Madd: je zet zelfs een verstild beeld neer. Het is volkomen sereen maar wordt afgewisseld door omgevingsgeluiden en, belangrijker, door je angst voor lijfelijke controles. Je bent een master als je zegt 'mijn nieuwe knie buigt zich goed'. Ik lees namelijk dat de knie voor jou buigt omdat jij hem weer hebt laten buigen en niemand anders.
22 november 2014 - 10:39

Profile picture for user Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik sluit me aan bij mijn voorgangers: een mooi geschreven verhaal. Het mobieltje vond ik niet storend. Het ontlokte je de opmerking dat je bij jezelf op bezoek was en dat vind ik een mooie sluitzin. Top. :thumbsup:
23 november 2014 - 11:47

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

De rust is voelbaar juist door de tegenstrijdigheid van de rumoerige omgeving! De sfeer en setting duidelijk neergezet. Mooie zinnen gebruikt. Ze zijn al eerder benoemd. Ook deze: [mijn gezicht wordt gestreeld door zonnestralen] :thumbsup: De korte zinnen zijn krachtige opsommende conclusies.De eind zin fantastisch gevonden! Het doet me aan de volgende tekst denken: I'm lost. I've gone looking for myself. If I should return before I'm back, please ask me to wait. :)
23 november 2014 - 12:17

Geen afbeelding

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank jullie wel voor het commentaar. Het is altijd prettig om te lezen wat de andere SOL-lers ervan vinden. @Rynlandt: die mobiel had ik niet in dezelfde kamer moeten laten liggen. Dank je! @schrijvenmaar: op een of andere manier blijven die nacontroles mijn leven verstoren. Alles gaart voorbij, die datum ook. Dank je! @janp: ik houd wel van die rust maar ook van het woeste. Nu de balans nog. Dank je! @Lilithx; zoals je quote is, in art we combine our heart and mind. Dank je! @Angelieke; ik dank je voor je mooie woorden. @Johanna; ja en die rust zou ik mij meer moeten gunnen want wat is nou een kwartier? Dank je! @Mili: juist Mili! Je begrijpt mij als de beste. Ik buig voor jou, dank je! @Richard; vijftien minuten op een dag, het is niet veel hoor. Dank je! @Woodpecker; jouw woorden strelen mij. Ik blijf nog even zitten. Dank je. @Dos; bij mijzelf op bezoek, ik zou het meer moeten doen. Dank je voor je waardevolle woorden. @Marietje; wat een mooie zin voeg je toe, ben ik blij mee. Dank je!
24 november 2014 - 10:32

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

@maddbrug, Een mooi, fijngevoelig verhaaltje! Van deze zin schrok ik wel: Het lijf trilt. Controleafspraken binnenkort veroorzaken die spanning. Elke keer weer, die angst. Klinkt niet goed, veel te persoonlijk om natuurlijk over uit te wijden op dit forum, maar mocht je die ene verschrikkelijk ziekte hebben gehad, sterkte! Verder heb ik zo het idee dat je in een stad woont, aan een drukke straat. Schreeuwende kinderen, boormachines.... Je ruikt de joint van je bovenbuurman... Roept bij mij de associatie op van een appartement in een gezellige volkswijk.. En dan geen nieuwbouw, maar van die gezellige oude gebouwen. Maar dit is puur mijn fantasie. Maar het fascineert me, het leven van mensen fascineert me. Fijne dag!
24 november 2014 - 12:05

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Prachtig gedaan. Dank voor je bijdrage! Wat je tekst betreft: het zinnetje dat naar "controle" verwijst, maakt de lezer nieuwsgierig. Ik maak meteen de associatie met een zware ziekte, herval, terugval. Dit zou je bijvoorbeeld aan het eind nog even terug kunnen oproepen, en verwerken, zodat de cirkel van je tekst rond is.
25 november 2014 - 21:29