Luister: er zijn kansen die je gewoon grijpt. Je loopt over straat, er ligt een biljet van honderd piek, je pakt het op. Klaar. En dan heb ik het niet over wat je daarna doet. Breng je het naar de politie? Goed voor je karma. Koop je nieuwe schoenen? Niemand die het je kwalijk zal nemen. Maar je pakt het op. Ik heb dit nog nooit verteld. OK, stel je voor, daar ben je oud genoeg voor: 1995, Leiden, studentenhuis, zeven bewoners. Het is overdag, ik ben alleen, er wordt aangebeld. Twee keer lang, een keer kort, mijn deurbelcode. Ik stommel de trap af en doe open. Voor de deur staat Danielle, de vriendin van mijn beste vriend Jordt, haar gezicht rood en nat. “Hij heeft het uitgemaakt!” Ze valt om mijn nek. Ik sla mijn armen om haar heen. Jordt en Daan zijn bijna drie jaar samen. Ongeveer net zo lang als ik verliefd ben op Daan. Jordt weet dat, net zoals ik weet dat hij al sinds het allereerste begin twijfelt over hun relatie. Hij vindt Daan niet slim genoeg en heeft al vele keren het besluit genomen om het uit te maken. Nou ja, ik heb haar dus helemaal suf geneukt.