Wekelijkse schrijfopdracht #27 - Verboden verlangen

Eerste intuïtieve primaire reactie. Zo doordacht dit. Top Bart. Van 'hidden' tot 'forbidden desire'. Het gesteggel binnen de oktoberopdracht. Zit hier te stralen achter mijn peeceetje. Ik vind het echt zo geinig. Iets anders als ik het mag zeggen. [Een van de zeldzame overgebleven werken van de inmiddels vrijwel vergeten schilder Nat Tate.] Vind je niet dat 'zeldzame' en 'inmiddels' uit deze zin kunnen worden weggelaten? Hele fraaie uitwerking van de opdracht.

Wat ik mooi vind aan dit stukje is dat het eerst vrij feitelijk is. Maar het gaat meteen een bepaalde richting in en toch is het niet helemaal duidelijk of het gaat gebeuren. En dan BAM, hij wil precies gaan doen wat ik verwacht had. Jammer genoeg spreken we hier over een verboden verlangen. Dus helaas gaat het mis, de politie komt de boel dwarsbomen. De opstandeling in mij had liever gezien dat hij toch nog snel zijn mes in het schilderij had gehaakt 8) . Graag gelezen weer.

Originele invulling en goed uitgewerkt! Goede opbouw met een verrassend plot. Met een glimlach gelezen! Knap gedaan! :thumbsup:

Dag bartnsel, Het is mij te beschrijvend en, zoals Mili opmerkt,: doordacht. Maar daardoor ook wat kil. Kwestie van smaak. Ik had het liever gezien vanuit het perspectief van het alwetende schilderij.

Ik sluit me helemaal aan bij de vorige twee reacties. Heb het met een grote glimlach zitten lezen. Ook het feit dat Hp blijkbaar dyslectisch is. Hahaha!

Hey Bart, maak je maar geen zorgen over die hoge lat. Fijn verhaal, een hele geschiedenis is weinig woorden. Die zin waar Mili noemt, was mij ook opgevallen als ietwat museumgidserig. En ik heb mijn twijfel bij:

De jongeman zou later hardhandig uit het museum worden verwijderd.

Hier zie ik de schrijver: "Dames en heren, dan wil ik nu graag afronden."

Haha, het eind maakt het begin goed! Ik vond het wat moeizaam op gang komen, iets te beschrijverig, maar de ontknoping is onverwacht en grappig. Hij zou buiten de context van deze opdrachten niet zo goed zou werken als erbinnen, maar vanwege de genoemde dyslexie nog net kunnen. En Nat Tate ... moest ik toch weer even nadenken hoe dat nou precies zat ... haha. Extra lach.

Leuk stukje. Ik zat echt in spanning of hij nu dat doek aan repen zou snijden. Ik vond het erg leuk dat hij voor zoiets stoms als vloeken het museum wordt uitgezet terwijl hij iets veel ergers had willen doen. Daar moest ik erg om lachen. Zelfs voor zijn vandalisme krijgt hij een C.

Ik vond dit een hele moeilijke opdracht maar niemand zei dat schrijven makkelijk zou worden. Ik heb tot na twaalven zitten schaven en kneden tot ik uiteindelijk op 250 woorden uitkwam. En elke week neem ik me voor om het dan nog een of twee dagen te laten liggen, het dan nog een keer te lezen voor ik het online zet, maar ik heb gemerkt dat, nu ik eenmaal ben begonnen mijn pennenvruchten te delen, ik erg nieuwsgierig ben naar jullie reacties. Mili haalt gelijk de knipoog eruit, die ik wilde maken naar de verwarring rond de opdracht van vorige week, maar ik denk niet dat ze bekend is met het werk van Nat Tate. Schrijvenmaar wel. Zij begrijpt waarschijnlijk hoe zeldzaam en dus waardevol een schilderij van Tate is en hoe rampzalig als dat wordt beschadigd. Ik wilde inderdaad een beetje "museumtaal" gebruiken bij de beschrijving van het doek, en ook "studententaal" bij de beschrijving van het werkstuk. Juist omdat je toch vanuit een onpersoonlijke externe verteller werkt, dacht ik daarmee weg te komen. Zo dacht ik ook weg te komen, Ostinato, met het verplaatsen van de enige handeling naar een andere tijd. Ik vergeleek het zelf met de aftiteling van een film. Bedankt voor het lezen, allemaal!

bartsnel, ik heb het een paar keer gelezen - en ik stond in het museum, dat heb je dus goed gedaan. Ik vrees dat ik de clou niet snap. Die Nat Tate was een fictieve kunstenaar, meer weet ik er niet van.

Bart, attent gemaakt (verborgen verlangen - dyslexie - forbidden desire) door anderen met veel plezier herlezen. Gelukkig voor het zeldzame schilderij dat het bij vloeken is gebleven.

Ik als echte dyslecticus kan me die frustratie goed indenken. Zelf ben ik ooit in een bus naar het stadion gestapt terwijl ik de bus naar het station moest hebben. Gelukkig ben ik gezegend met een gezonde portie humor, dat maakt veel goed. Met genoegen gelezen Bart.

Zo bartsnel, dit vind ik knap geschreven. Het klopt, je sleept mij mee het museum in(prachtig museum, ben er ook geweest). In 250 woorden heb je dit fraai neergezet. Chapeau!

Oh vreselijk, ik zat echt te hopen: laat hij het niet doen, laat hij het asjeblieft niet doen. Zo'n schilderij voor eeuwig verzieken. Dat heb ik niet gauw bij een verhaal. Mijn complimenten daarvoor. De zin Daarom is hij kwaad. En zijn woede is gericht op dit schilderij. Kan van mij weg, te uitleggerig, ik begrijp het wel.

Mmm, ik vrees dat ik je niet helemaal snap. Waarom werd hij het museum uitgegooid? Dat is waar je me kwijtraakt.

Een sterk verhaal, Bart. Het is gemakkelijk te lezen en heeft een groeiende spanningslijn. En dan het slot (de Dyslexie van de HP, Forbidden Desire, in plaats van Hidden Desire, en het vloeken) vind ik heel mooi bedacht. Complimenten.

Anne zijn woede richtte zich aanvankelijk op het schilderij. Hij vond dat hij een goed werkstuk had geschreven maar zijn docent zij dat hij er niets van had begrepen. Maar, door zijn dyslexie had hij de titel van het doek vanaf het begin verkeerd gelezen, hidden in plaats van forbidden. Toen hij zich realiseerde dat het zijn eigen fout was, begon hij te vloeken en daarom werd hij verwijderd. PS Mijn eigen vrouw snapte'm ook niet hoor en misschien heb ik wel een te lang verhaal in 250 woorden willen proppen.

Dank ook aan de andere die de moeite hebben genomen om het te lezen. @Hennie: bedankt voor het compliment en de aanwijzing. Je hebt gelijk, ik had nog meer kunnen schrappen. @Schrijvengeluk: het lijkt me vreselijk, mijn hele leven draait vrijwel vanaf het begin om boeken, lezen en schrijven. Dapper dat je je dan juist op schrijven richt! @Maddbrug: Drie keer in NY geweest, maar op een of andere manier komt het er niet van. Blijft op m'n verlanglijst staan. Bedankt voor je compliment! @JanP: Ik denk dat jij inmiddels genoeg aanwijzingen hebt gelezen. @Dos; Ik stel het zeer op prijs dat je de moeite hebt genomen om het te herlezen, n.a.v. aanwijzingen in de reacties. Voor wie het niet wist, Nat Tate (de naam is samengevoegd uit de National en de Tate galleries) is een door de schrijver William Boyd bedachte schilder. Maar Boyd schreef geen roman, hij schreef een biografie en wist een aantal belangrijke mensen in de kunstwereld zover te krijgen dat ze het spel meespeelden. Destijds veroorzaakte dat nogal wat onrust in de kunstwereld. Omdat ik in mijn verhaal een fictief schilderij nodig had leek dit me de beste keuze.

Voor wie het niet wist, Nat Tate (de naam is samengevoegd uit de National en de Tate galleries) is een door de schrijver William Boyd bedachte schilder. Maar Boyd schreef geen roman, hij schreef een biografie en wist een aantal belangrijke mensen in de kunstwereld zover te krijgen dat ze het spel meespeelden. Destijds veroorzaakte dat nogal wat onrust in de kunstwereld. Omdat ik in mijn verhaal een fictief schilderij nodig had leek dit me de beste keuze.

Aha! Ik zit al te googlen op internet naar het schilderij 'Forbidden Desire' van Nat Tate en wist dat ik belazerd werd. :angry: Dit schilderij bestaat niet eens! Daarmee ontkracht jij voor mij jouw verhaal. Als jij het verhaal achter Nat Tate gebruikt had (de denkbeeldige kunstenaar) in zijn werkstuk en daarom een onvoldoende had gekregen, dan had ik het een perfect verhaal gevonden. Helaas! Ik voel me nu belazerd omdat jij feiten hebt gebruikt in een fictief verhaal. Sorry.

Marietje, het Metropolitan Museum of Art is echt en staat ook in New York. Daar hangt ook "Autumn Rhythm" van Jackson Pollock. De jongeman en zijn werkstuk heb ik verzonnen. Fictie schrijven is een vorm van de lezer voor de gek houden. Dat doe je m.i. het best door dicht bij de werkelijkheid te blijven. Het spijt me dat jij je belazerd voelt, maar ik neem de vrijheid om het op te vatten als een groot compliment.

Anne zijn woede richtte zich aanvankelijk op het schilderij. Hij vond dat hij een goed werkstuk had geschreven maar zijn docent zij dat hij er niets van had begrepen. Maar, door zijn dyslexie had hij de titel van het doek vanaf het begin verkeerd gelezen, hidden in plaats van forbidden. Toen hij zich realiseerde dat het zijn eigen fout was, begon hij te vloeken en daarom werd hij verwijderd. PS Mijn eigen vrouw snapte'm ook niet hoor en misschien heb ik wel een te lang verhaal in 250 woorden willen proppen.

Oh! Nu snap ik hem ;). Heeft dat forbidden en hidden desire toevallig niet met deze opdrachten te maken? ;)

Bart, bij de eerste keer lezen was ik even dyslectisch als die jongeman met het stanleymes. Ik moest het dus twee maal lezen en met hulp van derden, voordat ik de clou zag. In #11 heb ik je te weinig lof toegezwaaid voor de ingenieuze plot. Als ik zelf op zo'n idee was gekomen, zou ik daar heel blij mee zijn geweest. Dan had ik hier voor mijn PC zitten glunderen. Mijn complimenten dus. Het bezwaar van Marietje zie en begrijp ik niet. Fictie is fictie, niet waar. Daar helpt geen moedertje lief aan.

Bart, ik heb met zeer zeer veel interesse en genoegen zitten lezen. Je hebt me heel leuk bij de neus genomen. Ik ben namelijk een gepassioneerd liefhebber van schilderkunst en heb een meer dan degelijke kennis van de Amerikaanse expressionisten. Jackson Pollock was mij uiteraard bekend - ik maakte ooit zelf een 'dripping' naar zijn voorbeeld (als grap). Ik was dus zeer verbaasd over Nat Tate. Ik had van hem nog nooit een werk gezien en begon al lezend te vermoeden dat je die naam verzonnen had (Tate Gallery?), maar ik kon het niet laten om toch te gaan googelen en heb daarna hartelijk gelachen. Prachtig gevonden! Geheel naar mijn believen en ook technisch goed geschreven. Bedankt om mij William Boyd te leren kennen, zo leert een mens nog eens iets bij. Ik ben ook liefhebber van Rothko, Robert Motherwell en vooral Willem de Kooning. Grts.

Voor wie het niet wist, Nat Tate (de naam is samengevoegd uit de National en de Tate galleries) is een door de schrijver William Boyd bedachte schilder. Maar Boyd schreef geen roman, hij schreef een biografie en wist een aantal belangrijke mensen in de kunstwereld zover te krijgen dat ze het spel meespeelden. Destijds veroorzaakte dat nogal wat onrust in de kunstwereld. Omdat ik in mijn verhaal een fictief schilderij nodig had leek dit me de beste keuze.

Dank voor deze achtergrond informatie, dat geeft dit verhaal een extra gelaagdheid die ik erg leuk vind. Ook ik had gezocht op Google en niks gevonden, maar voor mij is dat de vrijheid van de schrijver en daar heb ik geen problemen mee. Het commentaar van Marietje toont m.i. vooral aan hoe geloofwaardig je dit alles neergezet hebt.

Voor wie het niet wist, Nat Tate (de naam is samengevoegd uit de National en de Tate galleries) is een door de schrijver William Boyd bedachte schilder. Maar Boyd schreef geen roman, hij schreef een biografie en wist een aantal belangrijke mensen in de kunstwereld zover te krijgen dat ze het spel meespeelden. Destijds veroorzaakte dat nogal wat onrust in de kunstwereld. Omdat ik in mijn verhaal een fictief schilderij nodig had leek dit me de beste keuze.

Ook ik had gezocht op Google en niks gevonden,

Werkt Google bij mij anders dan bij jullie? Dit o.a. vind ik: Nat Tate[edit] Nat Tate was an imaginary person, invented by Boyd and created as "an abstract expressionist who destroyed '99%' of his work and leapt to his death from the Staten Island ferry. His body was never found."[1] An art hoax[edit] Boyd published the book as a hoax, presented as a real biography. Gore Vidal, John Richardson (Picasso's biographer), Karen Wright (then editor of the influential Modern Painters magazine) and David Bowie (a board member of Modern Painters magazine and co-director with Karen Wright of 21 Publishing, which published the book) were all participants in the hoax. "Nat Tate" is a combination of the names of two London art galleries, the National Gallery and the Tate Gallery. Boyd and his conspirators set about convincing the New York glitterati (social elites) that the reputation of this influential abstract expressionist needed to be re-evaluated.[2] Bowie held a launch party on April Fool's Day eve, 1998,[1] and read extracts from the book, while Richardson talked about Tate's friendships with both Picasso and Braque. etc....

:confused: Hmmm, nee, door de geloofwaardigheid voel ik me niet beetgenomen. Veel feitelijkheden kloppen idd, het museum in New York, het schilderij van J. Pollock. Behalve het enige werk van Nat Tate dat niets te maken heeft met een hidden of forbidden desire. Het gebruik van de niet bestaande schilder Nat Tate, bedacht door W. Boyd, is zeer origineel gevonden maar in het gebruik van dit feit ben ik teleurgesteld. Ik denk dat jij juist het niet bestaan van Nat Tate had kunnen gebruiken waarom hij het niet begrijpt dat hij een C heeft gehad voor zijn werkstuk. Dat hij een C had gekregen omdat zijn werkstuk over een niet bestaande kunstenaar had gegaan. Het verboden verlangen zou dan zijn dat Nat Tate dan ook maar werkelijk niet bestond en hij daarom zijn enige kunstwerk wil vernietigen. Maar dat zou mijn invulling zijn. Jij hebt gekozen voor de verwisseling van het forbidden en hidden in deze opdracht. Ik vind het gewoon een gemiste kans en voel me daarin belazerd. Dit wilde ik nog even verduidelijken. Maar zoals Dos zegt: fictie is fictie, jij ziet het als een compliment en Henny is tevreden dus wie ben ik? ;) Op naar de volgende opdracht! :thumbsup:

Bedankt voor je reactie, Marietje. Hoewel ik achter mijn versie bleef (en blijf) staan, vond ik het geen prettig idee om iemand het gevoel te geven belazerd te zijn - als was door door een goed verzonnen verhaal. Ik snap waar je heen wilt met jouw uitleg. Maar dat had ik echt niet binnen de scope van deze opdracht voor elkaar kunnen krijgen. Op naar de volgende, inderdaad!

Google werkt inderdaad persoons- of beter gezicht zoekgeschiedenisgericht. Dus jij krijgt bij jouw vraag andere dingen te zien dan ik. @Marietje, 'dus wie ben ik?' iemand wiens mening er veel toe doet. Ik lees je reacties met veel plezier. En vind ze vaak bijzonder mooi verwoord met oog voor detail.

. @Marietje, 'dus wie ben ik?' iemand wiens mening er veel toe doet. Ik lees je reacties met veel plezier. En vind ze vaak bijzonder mooi verwoord met oog voor detail.

:o Dank je wel Henny! Ik probeer mijn reacties altijd duidelijk onderbouwd te geven. :)

Een sterk stukje schrijfkunst, Bart. Vanaf de eerste zin trok je me mee. Het eind had wel ruiger gemogen, maar dat was inderdaad zonde geweest. Je hebt er een mooie humoristische draai aan gegeven.