‘Weet hij het al?’ ‘Nee, tuurlijk niet’. ‘Je kan het toch gewoon vertellen?’ ‘Ja tuurlijk, hij ziet me al aankomen zeg’. ‘Vertrouw nou eens een beetje meer op jezelf.’ ‘Het is geen goed idee!’ ‘Waarom niet?’ ‘Omdat de tijd nog niet rijp is’. ‘Lieverd, ooit zal je los moeten laten, misschien wel eerder dan dat jij wilt en kunt’. ‘Ik weet dat die tijd komt, maar het voelt niet goed’. ‘Huh? En net vertel je me in geuren en kleuren hoe fantastisch het was’. ‘Ja dat wel, het was zeker fantastisch, geen woord over gelogen’. ‘Lieve meid, je bent een fantastische vrouw, gun jezelf die kans en pak hem aan. Wie krijgt nu zo’n kans in zijn schoot geworpen in deze situatie nog wel?’ ‘Ja, wel bijzonder he?’ ‘Frank gaat langzaam achteruit door zijn ziekte, ik ken hem als geen ander. Hij zou niets liever willen dan dat jij gelukkig bent. Ik zou bijna zeggen, doe het dan voor hem’. ‘Ik zou nooit zomaar… dat weet jij ook wel he?’ ‘Dat weet ik’. ‘Wees eerlijk en vertel het hem oké?’ ‘Oké, morgen vertel ik het’.