Profile picture for user schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
schrijvenmaar 2 oktober 2014 - 11:16

#24 opvuldialoog

Wekelijkse opdracht #24 opvuldialoog “Hé, wat leuk dat ik jou hier tref.” Leuk? Is het leuk? Ik dacht het niet. Eigenlijk. Maar misschien heb ik het mis, want er waren tijden dat ik niets leuker vond dan haar te treffen, waar dan ook. “Inderdaad.” Ik dwing mezelf blij verrast te kijken, terwijl ik haar van onder tot boven opneem. “Bijzonder.” De dwang valt weg. “Tijd niet gesproken. Hoe is het ermee?” Tja. Waar te beginnen? Het was kilometers van hier en jaren geleden dat ze in mijn armen lag. Ik herinner me de warmte van haar lijf en haar tranen. Ben ik er sindsdien op vooruit gegaan? Ik dacht het wel. Gaat het nu goed met me? Ik weet het niet. Ineens niet meer. Mijn antwoord laat veel te lang op zich wachten, dat weet ik. Ik zie het in haar ogen. Maar ik zie zoveel in haar ogen. Zinloos gaat mijn mond open en dicht. Ik herinner me het moedervlekje links onder haar navel. Een klein vlekje dat duizenden kleine kusjes kreeg. Verdiende om zijn pure lieflijkheid. Verdient. Nodig heeft! Ik moet luisteren wat ze zegt. We moeten inmiddels toch als normale volwassenen een gesprek kunnen voeren. Maar het vlekje schreeuwt er doorheen. Ik hoor geen woord van wat ze vertelt. Voel mijn ingewanden draaien. Zweet onder mijn bovenarm. Mijn lippen op haar buik. Nee, dat niet. Eindelijk open ik mijn mond: “Ik moet helaas weg.” “Wat jammer! Ik had graag nog even bijgekletst.” Ze heeft geen idee. Nog altijd geen idee. Ik moet echt weg hier. En snel. Voor ik haar nummer kan vragen. Moet focussen. Nog even. Ik weet best wat een mens in deze situatie zegt, maar niet of het ook daadwerkelijk mijn mond uitkomt: “Lijkt me leuk! Ik bel je wel.”

Profile picture for user Schrijfcoach Odile Schmidt

Lid sinds

17 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Schrijfcoach O… 2 oktober 2014 - 11:38
Ik heb het in een keer gelezen en alles begrepen, echter miste hier en daar wel een zei hij of zei zij, om duidelijk te hebben wie er aan het woord is. Ik weet dat de opdracht was geen labels. De reden daarvoor was dat er dan geen bepalingen bij zouden komen zoals 'zei hij twijfelend' of 'zei ze onzeker'.Volgens mij heb je moeizaam deze tekst geschreven, want zo voelt hij als ik hem lees. Er wordt veel gedacht en weinig gehandeld, waardoor ik het gevoel heb dat alles stilstaat. Een soort gevangen gevoel. Ook zie ik alleen het moedervlekje, niets anders. Daardoor komen de gevoelens van de hp goed over.

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Johanna B. 2 oktober 2014 - 12:14
Een verdrietig verhaal over mooie herinneringen die worden overschaduwd door pijn. Ik vind het een mooi geschreven verhaal.

Profile picture for user W Rynlandt

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
W Rynlandt 2 oktober 2014 - 12:24
Mooi stukje, schrijvenmaar. Ik voel de intensiteit en de verontrustende spanning gaandeweg toenemen. Het moedervlekje speelt een hoofdrol, zorgt voor een soort van.... ik zou zeggen 'ongewenste' maar het is eerder 'op dit ogenblik eventjes niet wenselijke' intimiteit, althans als ik het goed begrijp. Het dwangmatige van de situatie is sterk en beklemmend door het 'moeten', maar dan 'schreeuwt het vlekje er doorheen' en dat vind ik persoonlijk heel mooi. Eigenlijk vond ik de opdracht op zich deze keer ook wel beklemmend, omdat we geen dialoog mochten toevoegen en ook geen dialooglabels. Ik ben het met Odile wel eens dat je de indruk krijgt dat die worsteling met de opdracht ook in je tekst zit, maar daar rekent dat kleine vlekje dan ook wel op overtuigende wijze mee af. Sterk hoor.

Profile picture for user Mili

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Mili 2 oktober 2014 - 12:37
Alles concentreert zich rondom de navel/moedervlekje waardoor weemoedige en liefdevolle gevoelens loskomen die je dan ook echt voelt. Wel had ik een beetje moeite met te veel korte zinnetjes waardoor het iets staccato kreeg.

Profile picture for user Leonardo Pisano

Lid sinds

13 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Leonardo Pisano 2 oktober 2014 - 15:03
Goed gedaan, schrijbenmaar. Eens met janp. Het geeft aan dat de hp nog verwarrende gevoelens heeft, een mismatch tussen ratio en emotio. In die zin werken de retorische vragen ook goed mee. De dubbele punten zou ik vervangen door een afsluitende punt, anders krijg je het gevoel van een label. De witregels vind ik verwarrend en niet functioneel. Misschien kun je, gedachtig Odiles commentaar, de gesproken tekst expliciet in alinea's vangen, waarbij je wisselt van alinea per spreker. Dat maakt het nog duidelijker wie aan het woord is (was voor mij op zich duidelijk genoeg).

Geen afbeelding

Lid sinds

17 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
PetraO 2 oktober 2014 - 17:24
Heel mooi. Zonder het met zoveel woorden te benoemen, maak je duidelijk dat dit over een dramatisch verlopen liefdesgeschiedenis gaat. Het ongemak van de hp komt goed tot zijn recht. Zij (ja, ik maak er als lezer een vrouw van) wil ergens best wel op de ontmoeting ingaan, maar ze weet nog maar al te goed hoe die vroegere geliefde haar gekwetst heeft.

Profile picture for user schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
schrijvenmaar 3 oktober 2014 - 15:53
dank voor alle reacties vandaag schijnt de zon en zijn de kinderen vrij; geen combinatie om zinnige dingen te schrijven - ik lees (en reageer) jullie binnenkort graag op mijn gemak en met volle aandacht

Profile picture for user Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dos Wijnhof 3 oktober 2014 - 16:23
Ik ben altijd jaloers op mensen die een verhaal meteen helemaal begrijpen. Ik behoor daar niet toe. De rol van dat moedervlekje ontgaat me. Toch speelt het in dit verhaal een overheersende rol. Wel een mooi geschreven verhaal. Zie uit naar het moment dat ook bij mij het kwartje valt. :) Straks weet niemand meer wat is kwartje was. Dan heb je uitleg nodig om het te laten vallen.

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Woodpecker 5 oktober 2014 - 13:44
Mooi stukje. Ik denk dat deze hp zich na de ontmoeting thuis even afzonderde met een paar borrels, bleef mijmeren over alles waar dat moedervlekje voor stond, net niet huilde, en opeens besefte dat het al donker was. Kortom: een verhaal dat binnenkomt.

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Anne Borneman 5 oktober 2014 - 15:20
Straks weet niemand meer wat is kwartje was. Dan heb je uitleg nodig om het te laten vallen.
Een kwartje gaat nog net hier. Bij een dubbeltje is toch echt de uitleg nodig ;) Mooi geschreven, bij de eerste zin raakte ik wat in de war. Dacht dat de HP gelijk aan het woord was, daarna zag ik hoe het in elkaar stak.

Profile picture for user schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
schrijvenmaar 8 oktober 2014 - 9:59
Toch nog even een reactie op de valreep, opdat men niet vergeet dat ik zeer waardeer dat jullie de tijd nemen om mijn stukje te lezen en er dan ook nog op te reageren. Ook als ik zelf wat minder tijd heb om dat wederzijds te doen, probeer ik in elk geval mijn best te doen jullie reacties ter harte te nemen. In het algemeen kan ik zeggen dat ik zelf dacht dat de worsteling in de tekst die van de hp was, idd door staccato en vragen benadrukt, maar wellicht was het ook wel een beetje de mijne -ik heb een hekel aan andermans woorden letterlijk in mijn verhaal te moeten passen. Denk ook dat ik daarom uberhaupt bij een beklemmende situatie uitkwam; voelde me een beetje in het nauw gedreven door de opdracht (ik wilde hem wel aangaan, maar ... nou ja ... Schrijven kan ook zowel een gevaarlijke verslaving zijn, als een zoete; gelijk de liefde voor een ander mens. Maar dat verzin ik uiteraard nu pas.) @leonardo: Ik heb hier ook voor het eerst bewust geworsteld met alinea's (normaal komen ze vanzelf). Had toch het gevoel dat de hp (of misschien ik, of de lezer) af en toe echt een nadrukkelijke adempauze nodig had en ze op die punten waar ik een verwilderde stilte in het gesprek voor me zag toegevoegd. @dos: zolang je weet wat een kwartje is, zou ik me geen zorgen maken @woodpecker: wat weet je weer wonderlijk heerlijk simpel onder woorden te brengen wat ergens onbewust in mij borrelde @petrao: mooi! Hoewel ik schreef met een man in gedachten, was ik bij teruglezen blij te constateren dat de tekst niets over het geslacht van de hp verraadt en hoopte dat mensen er eventueel ook idd een vrouw in zouden lezen. (Zelf kan ik achteraf trouwens ook interessantere voorgeschiedenissen verzinnen bij twee vrouwen ... wellicht experimenteerden zij in hun jeugd met iets wat voor de een wel haar leven werd en voor de ander niet ... Zit de pijn hem erin dat voor de aanbedene slechts een spel bleek wat voor de hp haar diepste en moeilijk te bevatten gevoelens waren? Of juist dat de hp met heel veel pijn en moeite haar ware aard probeert te verdringen, omdat die in haar omgeving en daarom door haarzelf helaas niet geaccepteerd wordt, terwijl de ander zonder problemen haar vrolijke gang gaat? Of was het toch gewoon een tragische liefdesgeschiedenis zoals zovelen, om zovelen redenen ongeacht geslacht van de betrokkenen? ... )

Profile picture for user Ostinato

Lid sinds

11 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ostinato 8 oktober 2014 - 10:13
Ook ik zag een vrouw in je hp. Je houdt het mooi in het ongewisse (moet denken aan Written on the Body van Jeannette Winterson - een liefdesroman. Je komt er nooit achter of de ik-persoon een man of een vrouw is). Mooie, ademloze, rusteloze tekst.

Profile picture for user Indrany

Lid sinds

12 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Indrany 8 oktober 2014 - 12:24
Hi, Waarom het woordje "eigenlijk' in je eerste regel? Deze had je weg kunnen laten, Het voegt niets toe. Je regels hadden iets langer gemogen hier en daar om een mooier beeld te scheppen. Nu was het erg staccato. De invulling van het verhaal vind ik heel erg mooi gevonden. Een mooi stil verlangen. Fijn je gelezen te hebben. ;)