Fantasierijk, zoals we van je gewend zijn, Mili! Je sprenkelt de dialoog er natuurlijk tussen en dat is het kenmerk van een goede dialoog, omdat je dan als lezer in de scène blijft. Knap gedaan! Toch nog een paar puntjes die beter kunnen n.m.m. = de slijmerige stem haar gehoorgang binnendroop >> vind ik mooischrijverij. Hierbij blijf je als schrijver zichtbaar. Ik snap dat het deel van je stijl is en een humoristisc effect heeft, natuurlijk. De vraag is of dat in deze setting 'past'. Ik vind van niet, maar dat is niet meer dan een gevoel, een mening. Ik breng het op, zodat je het kan proeven, over je tong kan laten rollen en dan uitspuwen of als een heerlijke slok naarbinnen kan laten glijden. = Doordat haar zicht de laatste jaren afgenomen was en haar ogen niet meer reparabel bleken, waren haar andere zintuigen in sublieme vorm. >> Het was mij als lezer al duidelijk dat ze slechte ogen had. Dus wat voegt dit toe? Je legt uit dat andere zintuigen scherper worden, hoewel je het zachtjes verpakt. De lezer weet dat wel. = waarna kan ik niet goed plaatsen i.c.m. "nog" = de laatste zin gooit ineens het perspectief om ...

Hey Mili, Mooi verhaal maar vooral een paar leuke beelden en zinnen erin! Ik geniet van: 'Zo was zij dol op de geur van vers gedolven graven...' Ik moet ook lachen met de uitdrukking 'die vergane boekhouder' en ook heel leuk vind ik de zin: 'Haar hand spande zich op het scherpst van de snede, haar trage bloed voelde nog warm aan...' Ik vind dat literaire zinnen en dat is mooi, daar houd ik van als lezer.

‘ Terwijl hij in haar ogen ‘val dood’ las, meende hij ‘lijkt me leuk! Ik bel je wel’ te horen.

Dit vind ik mooi. Wat eraan vooraf gaat niet. Dat neigt naar mijn idee inderdaad zwaar naar mooischrijverij.

Prachtig. Zitten schateren achter mijn computer en ik zag het voor me. Dol op de geur van vers gedolven graven, je zult er maar last van hebben.

Deels ben ik het eens met Petra O. Dol zijn op de geur van vers gedolven graven :) Ik ben het ook eens met Woodpecker. Er staan ook een aantal zinnen in waar ik niet echt mee weg kan. Bijvoorbeeld: zij wilde naar huis, in haar bed nog een spanne leven. De zin klopt vast en zeker, maar het loopt niet lekker als ik het lees. Al met al is het een leuk verhaal. Enigszins absurd, maar dat is niet erg. Dat is fijn.

Ik ben, denk ik, niet helemaal mee met je verhaal. Wilt de hp zelfmoord plegen en wordt ze door een (on)bekende staande gehouden? Ik had ook moeite met de zin die Johanna aanhaalde: zij wilde naar huis, in haar bed nog een spanne leven. Ik denk niet dat mensen over staar gaan lezen, het wordt immers versterkt door het werkwoord vertroebelde, maar ik stoor me zeker niet aan de extra verduidelijking: Doordat haar zicht de laatste jaren afgenomen was en haar ogen niet meer reparabel bleken, waren haar andere zintuigen in sublieme vorm.

En niet alleen lach ik vaak om jouw verhalen, Mili. Ik vind het intrigerend om te zien hoe jij alle schrijfregels aan je laars lapt en zo een heel eigen stijl hebt. Het gevaar van forums als dit is dat je de aanwijzingen en tips als ijzeren wetten gaat opvatten. Daar heb jij vooralsnog geen last van.

Dat ben ik inderdaad. Jouw lezeres.

Lekker sinister en symbolisch omschreven. Nog genoeg ruimte voor interpretatie. Mooi gedaan!

Een zintuigelijke beleving, dit verhaal. Jouw fantasie prikkelt. Je taalgebruik smaakt mij goed. Een juweeltje, Mili!

Ik was eens - vroeg in het voorjaar van 1971 - aan het mediteren naast D43. Ze zei; 'Ik wil met je mee?'

Het gevaar van forums als dit is dat je de aanwijzingen en tips als ijzeren wetten gaat opvatten.

Kletskoek.

Het gevaar van forums als dit is dat je de aanwijzingen en tips als ijzeren wetten gaat opvatten.

Kletskoek.

Helemaal niet.

@Yrret, je weet heel goed dat ik met je mee wil, alleen is Emmen zo ver weg,

Hier naar toe dan? 12° 6′ 8″ N, 68° 55′ 52″ W

Mili, ik vroeg me al af hoe je jouw stijl in deze bocht zou plooien. Ik ben Natalie Goldberg aan het lezen en die stelt dat het schrijfplezier belangrijk is. Het plezier om woorden te kiezen spat eraf en geeft je een eigen expressieve stijl. Mooischrijverij is volgens mij anders. Mili schrijft niet cliché, of het is om ze compleet anders te gebruiken. Ze speelt met woorden. Dat is verfrissend. Compliment voor het niet gebruiken van dialooglabels, terwijl volstrekt duidelijk is wie wat zegt. Alleen vind ik nog mysterieus wat de boekhouder vindt van de dame in rolstoel. Had iets meer van hem willen begrijpen. Of moet ik denken aan een mafiaboekhouder?

Mili, ik vroeg me al af hoe je jouw stijl in deze bocht zou plooien. Ik ben Natalie Goldberg aan het lezen en die stelt dat het schrijfplezier belangrijk is. Het plezier om woorden te kiezen spat eraf en geeft je een eigen expressieve stijl. Mooischrijverij is volgens mij anders. Mili schrijft niet cliché, of het is om ze compleet anders te gebruiken. Ze speelt met woorden. Dat is verfrissend.

Odile, ik had het niet beter kunnen verwoorden. Waarom heb ik "mooischrijverij" in de mond genomen? Omdat ik een mismatch "voel" tussen het personage en de gebruikte woorden. Dat betekent voor mij dat de schrijver zichtbaar is en zijn/haar woorden/formuleringen gebruikt en dat op zijn beurt houdt me uit de fictieve droom, voor mij een hogerliggend principe voor ieder fictieschrijfsel. Zo zijn ook uitleg, infodumps, en nog zo van die dingen "killers". Het is ook een teken dat de schrijver niet in de huid is gekropen van het personage en als zodanig blijf ik meer een buitenstaander dan een deelnemer in de scène. Is dat erg? Niet altijd. Maar het is een aandachtspunt voor de schrijver die zich wil verbeteren. Heb ik altijd gelijk? Natuurlijk niet. Ik geef ook alleen maar mijn "gevoel" weer, maar van kritische reflectie is nog nooit iemand slechter geworden.

Het gevaar van forums als dit is dat je de aanwijzingen en tips als ijzeren wetten gaat opvatten.

Kletskoek.

Helemaal niet.

Ik ben het met je eens, Petra, dat dat gevaar erin sluipt. Daarom vind ik onderbouwing altijd belangrijk, zodat je weet waar een tip of "advies" op is gebaseerd en je dan door reflectie of onderzoek jezelf kunt verbeteren. In mijn post #20 heb ik wel een ijzeren wet impliciet naar voren gebracht: het principe van de fictieve droom als essentieel element voor fictieverhalen. Dit is een hogerliggend principe dat ik hanteer als lakmoesproef voor alle onderliggende, zoals Show, don't just Tell, uitleg, infodump, lezersinstructie, geloofwaardigheid, tempo/ritme/cadans en dergelijke. (NB: Ik ben bezig met een notitie over dit onderwerp, gefocust op herkenning ervan in eigen schrijfsels. Wie belangstelling daarvoor heeft, kan me een pb sturen)

Sjee, @Mili, nou vraag je me wat. Een schiere onmogelijkheid omdat ik JOUW personage niet in MIJN hoofd heb. Als ik schrijf probeer ik altijd vanuit het personage te schrijven. Dat neemt letterlijk mijn pen over. Soms doet het of zegt het dingen die ik helemaal niet gepland had. Verklaar me maar voor gek, maar het gebeurt echt. Als ik jouw verhalen en bijdragen hier lees, hoor ik dezelfde stem. Erudiet, scherp, grappig met vaak een vleugje ironie - allemaal heel goed, maar wel "hetzelfde". Ik snap dat dit gemeen kan overkomen en het is ook maar mijn (!) indruk, maar ik denk dat je je voordeel ermee kunt doen. Laat je hp je pen overnemen. Neem een wereldverbeteraar, een azijnpisser (die ken je al!), een fatterige zweminstructeur, een suppoost, een boekhouder, een slijmerige bankdirecteur. Whatever. Bezie de wereld door hun ogen en vertel wat je wilt vertellen in hun stem, hun woorden. Een aardige oefening is een scène te nemen met drie personages en dezelfde scène drie keer te beschrijven, elke keer vanuit het perspectief van één van de personages. Jouw talent is als een borrelende vulkaan. Ik wacht op de eruptie ...

@Yrret, je weet heel goed dat ik met je mee wil, alleen is Emmen zo ver weg,

Weer sporen van liefde? :)

Mili, jammer, jammer, ik begrijp jouw verhaaltjes niet altijd ten volle, hoezeer ik ook mijn best doe. Ik moet altijd te veel zelf invullen en dan nog kan ik sommige dingen niet goed rijmen. Je maakt mooie zinnen die ik, als ik de euvele moed had, graag zou willen plagiëren. Maar waarom knijpt die oude dame, tot bloedens toe, in dat geopende zakmes?

Mooischrijverij vind ik het niet, wel mooi geschreven. Waren haar andere zintuigen veel scherper geworden vind ik logischer dan in sublieme vorm. Slechts mijn mening. Spanne komt wat ouderwets op me over. 'Ik moet helaas weg.' Ik verwachtte dat die zin gevolgd zou worden door zoiets als: anders had ze haar mes gebruikt. En de tijd die haar restte wilde ze niet achter de tralies doorbrengen. (Slechts mijn criminele geest) De laatste zin zou ik ook vervangen. Misschien: Wees blij dat ik wegga, onbenul. Lekker bizar verhaal.

Hoe meer ik jouw verhalen lees, hoe duidelijker het voor mij wordt! :thumbsup: Deze begreep ik in 1 keer! :nod: Wat een heerlijke absurde fantasie want hoe bedenk jij deze buitengewone situatie? Enkele suggesties: [Staar vertroebelde haar ogen en... De laatste jaren bleken haar ogen niet meer reparabel ( :{} ) waardoor haar andere zintuigen in sublieme vorm waren] lijkt mij voldoende. Dit legt ook meteen de volgende zin uit: [Zo was zij dol op de geur van vers gedolven graven en vanmorgen naar Sint Petrus Banden gegaan] Sint Petrus Banden? Een autobanden zaak of een kerkhof? De laatste zin kan vanuit de alwetende verteller: ['Lijkt me leuk! Ik bel je wel’. Haar ogen sisten: ‘val dood’.] Ik ben nieuwsgierig naar jouw uitwerking van @Leonardo's oefening! Zichtbaar in een volgend verhaal? ;)