Alle spulletjes draagt ze in haar mandje naar buiten. Zorgvuldig trekt ze pop haar roze jurk aan en zet haar op het rieten stoeltje. “Stil blijven zitten en niet bewegen”, zegt ze tegen pop. Ze pakt grote beer en zet hem met zijn rug tegen het rieten stoeltje aan. In de make-up kist van mama zoekt ze naar een rode lippenstift. Met een spiegeltje in haar ene hand en de lipstick in de andere hand probeert ze haar lippen zo rood mogelijk te krijgen. Felle zonnestralen zetten haar gezicht in de schijnwerpers. Haar broertje Valentijn komt naar buiten gelopen. ‘En?”, roept ze. “Je hebt m toch wel meegenomen zonder dat mama het zag?” Voorzichtig haalt Valentijn het apparaat onder zijn shirt vandaan en plaatst het op het statief. “Kijk eens, zonder dat mama het zag”, zegt hij trots. “Sta ik hier goed?” “Perfect”, zegt Valentijn en filmt zijn zusje, die vroeg op de zondagmorgen danst op het witte laken voor het huis. Deze ochtend is zij de ster van het witte doek, tot Valentijn heel hard “Cut! ” roept en aan zijn oor door moeder naar binnen wordt genomen.