Wekelijkse schrijfopdracht 22: Dolgedraaid

De aarde draait rond de zon en tegelijk om zijn eigen as. Dolgedraaid! De zwaartekracht houdt ons met beiden voeten op de aarde, waardoor ook wij onderhevig zijn aan de draaiing van onze thuisplaneet. Daardoor lijkt het mij maar logisch dat ook wij, na enige tijd, gedoemd zijn om dol te draaien. We volgen allemaal ons eigen levenspad, zeer gedwee. Ons pad enkel verstoord door verschillende obstakels, wordt af en toe verlicht door gelukzaligheid. We horen vaak: 'God geeft niet meer dan je aankan.' Maar ik heb moeite om die uitspraak zomaar te slikken. Ik heb het niet zo voor God en geloof; noem me maar gerust een atheïst. Er zijn nochtans momenten dat ik mijn ratio verwens en hunker naar spirituele extase; even weg zijn van de wereld en echt geloven dat het beter wordt. Ik wil het vechten achter me laten; het onheil genaamd verleden stoppen in een grote tas en begraven onder de wortels van een oude wintereik. Ik word niet opgejaagd door mijn verleden, maar bij een nieuwe tegenslag voel ik zijn gewicht. Het is een last om te dragen, die verdomde rotsblok. Enkele weken geleden brandde mijn levensvlam nog vurig en vol leven. Ondanks mijn ongeloof, geloofde ik wel in de kracht van positieve energie. Ik wil mijn huidige negatieve energie graag verbannen, maar ik ben nog op zoek naar de hoe. Nog niet zo lang geleden vloog ik winkel in, winkel uit op zoek naar de ingrediënten voor mijn welverdiende geluk, want geluk maak je toch zelf. Om mijn diepste hartenwens, na mijn onstuimige jeugd, te vervullen: een gezinnetje. Gekleed in een schitterende rode jurk met bijpassende killershoes overwon ik samen met mijn man elk obstakel. We overwonnen onze angsten en kwamen mijn onvruchtbaarheid onder ogen. We wisten dat het moeilijk zou worden om een liefdeskindje te verwekken, maar geen oplossing was ons te duur. Nu, na het verlies van onze tweeling, davert het onder onze voeten. Mijn levensvlam bibbert onder de minimale toevoer van zuurstof en ik verafschuw mezelf om mijn nijdigheid. Volgens mij heb ik de eerste stap naar doldraaien reeds gezet.