Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 22 rode jurk

12 September 2014 - 0:26
Opmerking: beste mensen ik ben nieuw is het de bedoeling dat je je schrijfopdracht hier plaatst? Tassen vol te dure rode jurken. Het is een rustige zondagmorgen in het museum. De rust die een zondag volgens een gelovige hoort te hebben. Ik had dat geloof niet toen jij mij verliet. Ik ben vanmorgen verhit opgestaan, het stormt in mijn hoofd en er is onrust in mijn hart. De laatste dagen waren een nachtmerrie. Thuis uit je werk volgde je het bekende ritueel. Je trok je jas uit, schopte je schoenen in de hoek en schonk ons allebei een prachtig glas Merlot in. Al nippend kwam je naar me toe en tikte op mijn kont met een knipoog, liet me dan staan en klikte je laptop open, verder met je werk waar je dit eerder op kantoor had verlaten. Dit kende ik zo van je. Wat hield ik van je haar, langs je slapen grijs, haar om van te houden, waar ik me in een warme zwoele nacht in kon vastgrijpen in een eindeloze roes van liefde. Waar ik in verdronk als jij mijn borsten beroerde. Een avond zoals alle anderen avonden, niets was minder waar. Had ik het geweten dan had ik geschreeuwd: verlaat me niet, had ik, had ik, nu sta ik hier, zonder jou. Ik voel de warmte van de tranen op mijn gezicht. Eindelijk kan ik huilen. Niemand wist hoe het kon gebeuren, je reed nooit te hard, eerder te precies. Ik werd gebeld door het ziekenhuis, daar vertelde ze me dat je tegen een boom was gereden en daar keek ik naar je levenloze lichaam, lieve Ed. In blinde paniek ben ik naar buiten gerend en heb ik een uur rondgereden in de stad. Om mezelf af te leiden heb ik tassen vol met te dure rode jurken gekocht in een chique winkel omdat ze me deden denken aan onze eerste avond samen, waarop je verliefd op me werd. Ik hoor je nog zeggen: ‘ ik vind je onweerstaanbaar zo’. Ik ben nog steeds niet uitgeraasd. Nu sta ik hier tussen de wijze mondaine meesters met hun kalme kleuren, op zoek naar rust want kunst heeft me altijd gekalmeerd.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 September 2014 - 7:36
Welkom op het forum, en je hebt het inderdaad goed gedaan ;) Ik vind dat je een mooie bijdrage hebt. Ik vraag me alleen af of je niet stiekem over de 350 woorden bent gegaan. Het grijpt me erg aan, omdat ik iets soortgelijks heb meegemaakt. Toch mis ik een soort emotie, het rauwe verdriet wat je dan voelt. Ik denk dat dat ook erg moeilijk te vangen is in woorden. Desondanks een mooi stukje.

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 September 2014 - 9:06
Mooi geschreven, mijn complimenten. Ik zag één foutje, een levenloos lichaam bestaat niet. Het woord levenloos gebruik je bij voorwerpen die nooit geleefd hebben. Iets wat ooit heeft geleefd is dood/ overleden.

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 September 2014 - 9:53
Mooi gedaan. Ik heb vooral genoten van hoe je je eigen verhaal vertelt en in één regel eventjes 'te duur, 'rode jurk', 'tas' en 'winkel' afwerkt. @Anne: het zijn 341 woorden @schrijvengeluk: "levenloze lichamen" wordt vaak gebruikt. Ook in de krant zie ik het regelmatig als er bijvoorbeeld slachtoffers van een ramp worden geborgen. Heb je een bron waaruit blijkt dat dit niet goed zou zijn?

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 September 2014 - 10:43
Het dendert aardig door elkaar en dat past bij de heftige emoties die je beschrijft -al heb ik geen idee hoe realistisch een dergelijke reactie werkelijk is, komt het op mij authentiek over. Tegen het eind van het verhaal vind ik het geen punt meer, dat ik in het begin de chronologie kwijt ben (de suggestie dat de dagen waarin hij als gebruikelijk thuiskomt een nachtmerrie zijn), omdat ik voel hoe zeer zij de weg kwijt is.

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 September 2014 - 11:22
Bartsnel. Ik heb dit met biologie op school geleerd, maar ja als we het in de schrijfwereld wel mogen gebruiken lig ik daar verder niet wakker van.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 September 2014 - 12:05
Eens met Bartsnel. Alle verplichte woorden in een zin gedumpt en vervolgens het verhaal. Grappig. Het verhaal spreekt me aan. Ik voel zeker wel de emotie. Knap stukje tekst.

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 September 2014 - 18:35
Hallo allemaal, dank voor de reacties en feedback. Ik kijk dan zelf weer net even anders naar mijn tekst. Ik hou er erg van om te zien wat woorden, in dit geval jurk, rood, winkel, oproepen en dan de context er bij te schrijven. Hier een gevoel van, wanneer koop je een veel te dure rode jurk,? Een mogelijke weg als je iets wegduwt zoals verdriet of wanneer je verliefd bent en ga zo maar door. Groeten aan allen.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 September 2014 - 20:50
De onrust in het hoofd van de HP goed weergegeven. Het gaat van het museum, over het geloof, terug naar thuis, het verschrikkelijke moment in het ziekenhuis naar de winkel en terug naar de allereerste ontmoeting. Het voelt aan als een rollercoaster. Maar eigenlijk wordt alles net aangetipt waardoor jij mij niet weet te raken. Jij hebt het duidelijk geschreven, het is makkelijk te volgen. Welkom en nu jij de weg weet hoop ik op meer ingevulde opdrachten! ;)

Lid sinds

14 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
13 September 2014 - 20:41
@Anne: het zijn 341 woorden
Oké, dan zeg ik niks meer ;)
Volgens bedoelde je subliminaal dat het wel wat korter kon zonder informatieverlies ...

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 September 2014 - 21:09
Volgens bedoelde je subliminaal dat het wel wat korter kon zonder informatieverlies ...
Ik wist eerst niet eens wat subliminaal betekende :lol:, waarvoor dank want nu is mijn woordenschat weer wat groter. Maar nee, dat bedoelde ik niet. Ik zag die enorme lap tekst en de meeste inzendingen zitten ver onder het aantal woorden. Deze zit er net aan en leek veel langer dan de anderen. Daardoor kreeg ik dit vermoeden, wat niet waar bleek te zijn.

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 September 2014 - 22:45
Leonardo, ik besloot Anne's rekwest voor kwantitatieve affirmatie letterlijk te nemen in afwachting van een potentiële reprimande en reprise van haar verzoek voor subliminale interpretatie.

Lid sinds

14 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
13 September 2014 - 23:56
Leonardo, ik besloot Anne's rekwest voor kwantitatieve affirmatie letterlijk te nemen in afwachting van een potentiële reprimande en reprise van haar verzoek voor subliminale interpretatie.
Kwantitatieve data-analyse, waarbij de co-varantie negatief kan worden, is mij vreemd. Ik zal in retraite gaan en mijn onhebbelijke neiging tot produceren van exotische woorden met fluwelen handschoenen onder de microscoop vlijen ter bestudering, alvorens ze los te laten op de jeugd. Ik moet zeggen, sinds woorden als "sleets" door de aanstormende generatie niet meer worden gebezigd, is taal voor iemand van mijn leeftijd er niet eenvoudiger op geworden. Mag ik hierbij hopen dat je subtiele edoch terechte schrobbering mij niet tot in lengte der dagen zal blijven achtervolgen?

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
14 September 2014 - 11:29
pff, een ware woordenstroom om eens te laten bezinken. Ik hou van veel en ben snel in mijn teksten, deze sneltrein naar Parijs heeft edoch nog even tijd nodig om door te dringen :-)

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 September 2014 - 14:28
@brugman eh brugvrouw: ik heb genoten van dit verhaal, in het bijzonder hoe het verhaal begint in het museum en van daaruit naar de dood van de geliefde, om uiteindelijk toch bij die sleutelwoorden te komen.Dat duidt op een creatieve geest, met gevoel geschreven en prettig leesbaar. Ga zo door! :thumbsup: