Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wekelijkse schrijfopdracht #22 - Moeder

 

‘Kijk, dit is die foto die ik bedoelde’. Ze overhandigt hem het fotolijstje en gaat naast hem aan tafel zitten.
‘O ja, die ken ik wel. Dit is echt de mooiste foto die ooit van mama is gemaakt. Ik weet niet wat het is, ze kijkt hier zo …’
‘Gelukkig?’
‘Volmaakt gelukkig, ja. Ik wou dat ik dat vaker had gezien. Die twinkeling in haar ogen.’
De zwart-wit foto toont een dansend paar, zich duidelijk bewust van de aanwezigheid van de fotograaf.
‘Waar was dit eigenlijk? Weet jij dat?’
‘De bruiloft van oom Rob en tante Tilly. Ze heeft mij vaak verteld over die dag. Doet ze nog, soms. Je kunt het niet zien maar ze was toen al zwanger van mij. Toch was dat niet wat dat lichtje in haar ogen betekende, dat was echt het dansen.’
‘Wat was ze toch een prachtige vrouw, hè?’ Hij blijft geboeid de foto bestuderen.
‘Pap was ook altijd zo trots als hij haar mee kon nemen naar een feestje. Hij kon nooit nalaten te vertellen hoe jaloers zijn dienstmaatjes waren.’
Ze pakt het fotolijstje terug en zet het met een diepe zucht voor hen op tafel.
‘Maar goed, die rode jurk die ze daar aanheeft, die heb ik dus uiteindelijk gevonden in een tas bij haar oude spullen, maar die kan ze écht niet meer aan.’
‘Dus, we kopen een nieuwe?’
‘Ja, dat dacht ik dus ook, maar vind je dat niet te duur?’
‘Lieve zus, mama wordt 80. Ze heeft nu een nieuwe heup en ze wil weer dansen. Al is het maar één tango, ik heb er alles voor over om haar weer te zien stralen op de dansvloer, maar dan niet in zo’n bloemetjesgordijn.’
Ze schiet plotseling vol en veegt een traan weg. ‘Er zit een nieuwe winkel in het centrum waar ik waarschijnlijk wel kan slagen.’
Hij kijkt z'n zus lang aan en legt zijn hand op haar arm. ‘Ik betaal de jurk. En ook de jurk die je voor jezelf gaat kopen.’

 

Lid sinds

12 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat een lief ontroerend verhaal, Bartsnel met mooie dialogen. Ik zou tante en oom niet met een hoofdletter schrijven,

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Perfect naturel dialoog, Bart. Toch weer heel anders als alle andere verhalen. Waar halen we die inspiratie toch vandaan?

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een mooi stukje tekst. Fijne broer ook, dat hij z'n zuster een jurk geeft. Moeten meer broers doen :)
Broers zijn daar altijd toe bereid als ze een even lieve zuster hebben als bartsnel. :)

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een mooi stukje tekst. Fijne broer ook, dat hij z'n zuster een jurk geeft. Moeten meer broers doen :)
Broers zijn daar altijd toe bereid als ze een even lieve zuster hebben als bartsnel. :)
Heb het mijn broer even gevraagd. Hoewel ik best oké ben als zuster wil hij geen jurk voor me kopen. Zeer zeker niet als ik vervolgens ga dansen.

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Genoten van je verhaal, Bart! Als ik niet van steen zou zijn, zou ik een diepe buiging maken. Heel natuurlijk, met af en toe spreektaal (zoals: "er zit een nieuwe winkel ..."). De personages spreken voor zich. Wat ik perfect vind, is dat je je nergens aan dialoogregie hebt bezondigd. Ook vind ik het kabbelende ritme erg treffend bij het verhaal. Er straalt rust uit. Dat het verhaal overkomt, blijkt wel uit de reacties. De relatie tussen broer en zus onderling én die met hun moeder blijken uit de handelingen, lichaamstaal en de dialoog zelf. Show, don't Tell heel goed toegepast. Een klein punt ter overweging. "... Ze kijkt hier zo ..." en dan de onderbreking met "gelukkig". Ik gebruik zelf een em-dash voor abrupte onderbrekingen en het beletselteken voor "uitstervende zinnen". Dat is meer Amerikaans en niet zo gebruikelijk in Nederland. Hier is een uitstervende zin aan de orde, maar om iedere twijfel weg te halen zou ik een vertraging inbouwen. Het is ook logisch dat de zus pas invult na een paar seconden. Dat kan subtiel door een handeling, bijvoorbeeld "Hij strijkt met zijn duim over de foto." (Ik noem maar wat). Dan versterk je tevens de warme gevoelens van de zoon in een eerder stadium van het verhaal.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heel mooi Bartsnel. Ook een leuke originele uitwerking van de opdracht. Ik had even het idee dat de moeder overleden was. Misschien door de sterke emotie die uit de tekst spreekt.

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hartelijk dank allemaal, wat een lof! Daar leer ik dus helemaal niets van! :confused: @Leonardo, buigen is niet nodig, ik ben al genoeg vereerd met de waardevolle tip en de wekelijkse les. Em-dash: moest ik opzoeken (gevonden wat het is, nu nog vinden op mijn toetsenbord...) Beletselteken: het woord kende ik niet, maar dat was dus wat ik gebruikte. @Drakenvriend: Teruglezend zie ik inderdaad hoe je dat zou kunnen denken. Zo wordt het toch nog een verhaal met een wending!

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik dacht ook dat de moeder inmiddels overleden was. Erg mooi en ontroerend stuk. Ik zal het aan mijn broer laten lezen, misschien krijg ik dan ook wel een nieuwe jurk :)

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
mooi! (dacht idd ook even aan een overleden moeder, maar vond de ontdekking dat dat niet zo was niets toevoegen of afdoen aan het verhaal -de emoties klopten in deze situatie ook; dus ik voelde me verrast noch belazerd -het verhaal klopt gewoon)

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik lees hier toch wel veel zussen wier broers het af laten weten, opvallend. Bedankt Bibi, schrijvenmaar, jan. @jan: "Ze heeft mij vaak verteld over die dag. Doet ze nog, soms." en die heb ik dus uiteindelijk gevonden in een tas bij haar oude spullen, maar die kan ze écht niet meer aan.”

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ha Bart, Wat een mooi verhaal heb je geschreven. Erg fijn om te lezen. Zelf dacht ik in eerste instantie ook dat de moeder overleden was. Gelukkig blijkt dat niet zo te zijn. Ik vind het heel mooi dat je eerst beschrijft dat die twinkeling echt kwam door het dansen en dat vervolgens het dansen hetgeen is dat de kinderen hun moeder nog een keer gunnen. Aangezien je toch graag opbouwende kritiek wilt denk ik dat ik het net wat over de top vind dat er een traantje weggepinkt wordt terwijl er niks dan positiefs is. Daarbij lijkt het mij ook wat vergezocht dat de broer zowel een jurk koopt voor zijn moeder áls voor zijn zusje. Al zou het natuurlijk helemaal niet erg zijn als broers dat wat vaker zouden doen ;-) In ieder geval echt een heel mooi verhaaltje met een fijne dialoog. Top!

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Tearz! Net nieuw hier en gelijk zo'n scherpe reactie, wow! Bedankt voor het compliment. Als er niks dan positiefs was, dan was dat traantje inderdaad een beetje "te". Ik hoopte subtiel duidelijk te maken dat de zus het niet zo breed had. Dus nu is de vraag: vonden de andere lezers het traantje wel OK, of hadden ze de financiële situatie van de zus beter in de gaten...

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooie dialoog, laat een fijne relatie tussen broer en zus zien. Zo mooi dat ik mijn broer ook een jurk liet uitkiezen... maar dat kwam niet goed over :D

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Sorry, ook van mij alleen maar lof: een eenvoudig verhaal soepel verteld in een dialoog. Het heeft enorm veel sfeer en geeft duidelijk de verhoudingen weer. Ik zag de twee met een kop thee en koffie aan de tafel zitten in een door de zon verlichte ruimte met op de achtergrond de TROS radio. Door de zin [ Wat was ze toch een prachtige vrouw, hè?” ] en m.n het woordje was dacht ik ook dat ze reeds was overleden hoewel eerder werd gezegd dat ze er nog steeds over de bruiloft vertelde. In eerste instantie las ik over de traan heen maar nu het spotlicht erop staat heb ik het kritisch bekeken. Het wordt feitelijk niet ondersteund dat ze krap bij kas zit. Er is ook niet een echte verwijzing waarom ze vol schiet. Een kleine aanwijzing zou de actie van de broer ondersteunen. Eigenlijk dacht ik dat hij gewoon lief voor haar was na die zware operatie/ tijd van/met moeders. Ook al krijg jij niet altijd de professionele feedback die je hier zocht, ik ben blij jouw stukjes hier te kunnen lezen. ;)

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
de financiele situatie van de zus had ik er niet uitgehaald, nee, maar de traan had mij ook niet gestoord; ik relateerde hem aan het verval van de stralende danseres tot kunstheup in bloemetjesgordijn

Lid sinds

12 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi geschreven Bart. Met veel liefde en heel teder, dat vond ik echt heel mooi. Wel een puntje, de rode jurk die mama aanhad op de zwart wit foto? Ik zou eerder zeggen: Maar goed, die jurk die ze daar aanheeft, die heb ik dus uiteindelijk gevonden in een tas bij haar oude spullen, maar die kan ze écht niet meer aan.” De kleur zou ik in een later stadium of eerder benoemen.

Lid sinds

17 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het stuk is goed geschreven, zoals al jouw stukken. Alleen mist naar mijn smaak de omslag: in het begin suggereer je (meerdere lezers lazen het zo) dat moeder overleden is. Ik zie een broer en zus voor me die oude foto's bekijken en mooie herinneringen ophalen. Moeder was misschien een takkewijf, of een kleurloze huisvrouw, maar over de doden niets dan goeds, tenslotte. Maar dan blijkt ze nog te leven. Broer wil een jurk voor haar betalen en dan ook nog eens voor zijn armlastige zuster (die ik me voorstelde in een jute zak of een trainingspak). Dit is te zoetsappig en dat wordt nog eens benadrukt door die traan. Ik had de broer liever iets minder lief gezien: hij laat zijn zus opdraaien voor alle kosten en geeft haar nog een sneer omdat ze er zo slonzig bij loopt, zoiets.

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt PetraO, je raakt precies de twijfel die ik had tijdens het schrijven, of liever "herschrijven" van dit stukje. In de ca. 450-woorden-versie was het allemaal wat duidelijker maar ik vond het wel een uitdaging om te zien of het zo ook overeind bleef. Het was weer een leerzame week!

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@bartsnel, de complimenten voor dit verhaal. In feite vertel je het verhaal met de dialogen. Aangrijpend qua gevoel/sfeer, alles klopt. :thumbsup: