Wekelijkse schrijfopdracht #22 - Moeder

‘Kijk, dit is die foto die ik bedoelde’. Ze overhandigt hem het fotolijstje en gaat naast hem aan tafel zitten.
‘O ja, die ken ik wel. Dit is echt de mooiste foto die ooit van mama is gemaakt. Ik weet niet wat het is, ze kijkt hier zo …’
‘Gelukkig?’
‘Volmaakt gelukkig, ja. Ik wou dat ik dat vaker had gezien. Die twinkeling in haar ogen.’
De zwart-wit foto toont een dansend paar, zich duidelijk bewust van de aanwezigheid van de fotograaf.
‘Waar was dit eigenlijk? Weet jij dat?’
‘De bruiloft van oom Rob en tante Tilly. Ze heeft mij vaak verteld over die dag. Doet ze nog, soms. Je kunt het niet zien maar ze was toen al zwanger van mij. Toch was dat niet wat dat lichtje in haar ogen betekende, dat was echt het dansen.’
‘Wat was ze toch een prachtige vrouw, hè?’ Hij blijft geboeid de foto bestuderen.
‘Pap was ook altijd zo trots als hij haar mee kon nemen naar een feestje. Hij kon nooit nalaten te vertellen hoe jaloers zijn dienstmaatjes waren.’
Ze pakt het fotolijstje terug en zet het met een diepe zucht voor hen op tafel.
‘Maar goed, die rode jurk die ze daar aanheeft, die heb ik dus uiteindelijk gevonden in een tas bij haar oude spullen, maar die kan ze écht niet meer aan.’
‘Dus, we kopen een nieuwe?’
‘Ja, dat dacht ik dus ook, maar vind je dat niet te duur?’
‘Lieve zus, mama wordt 80. Ze heeft nu een nieuwe heup en ze wil weer dansen. Al is het maar één tango, ik heb er alles voor over om haar weer te zien stralen op de dansvloer, maar dan niet in zo’n bloemetjesgordijn.’
Ze schiet plotseling vol en veegt een traan weg. ‘Er zit een nieuwe winkel in het centrum waar ik waarschijnlijk wel kan slagen.’
Hij kijkt z'n zus lang aan en legt zijn hand op haar arm. ‘Ik betaal de jurk. En ook de jurk die je voor jezelf gaat kopen.’