Geen afbeelding
Jael

Lid sinds

15 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#21 Betoverd

 9 September 2014 - 0:23
Zijn ogen glimmen. Even kijkt hij om zich heen maar dan nadert hij, langzaam doch vastberaden. De warme gloed glijdt over hem heen. Met elke centimeter die hij dichterbij komt is zijn gezicht iets beter te onderscheiden onder de donkere capuchon. De vlammen in zijn ogen worden steeds groter; zijn neus werpt een scherpe schaduw over zijn wang. Hij ademt diep in en sluit even zijn ogen. De warmte slaat op zijn huid, verstikkend maar verwelkomend. Uitdagend. De zee danst. Ik weet dat ik hem moet tegenhouden, maar wacht nog even af. Zijn betoverde blik fascineert me. Nog een stap doe ik achteruit, maar hij zal me toch niet zien. Ik heb hem nog nooit zo geconcentreerd gezien. Hij pakt een doosje op en haalt er een lucifer uit. Het stokje trilt tussen zijn vingers en hij houdt zijn adem in. Dit is zijn eerste keer. Langzaam brengt hij de lucifer omhoog, steeds dichterbij. Dit gaat te ver. Met twee grote stappen sta ik naast de kleine Jona, die nu verbaasd naar boven kijkt. “Jongeman, heb jij nog niet geleerd dat vuur gevaarlijk is?” Ik til hem op en probeer hem streng aan te kijken, maar het jongetje kraait van plezier en probeert mijn oorbellen te pakken te krijgen. Ik glimlach, zet hem weer neer en blaas het kaarsje uit.

9 September 2014 - 9:50
Dag Jael, Leuk, origineel. Herkenbaar ook, want welke man (en misschien ook vrouw) gaat hier niet terug in zijn herinnering? Mooi verwoord en goed op het verkeerde been gezet. Ik dacht bij de eerste alinea aan een pyromaan die geniet van een brandende loods of zoiets. Alleen 'De zee danst.' vind ik iets teveel van het goede. Dat past bij die brandende loods, maar niet bij het kaarsje, naar mijn idee. Met plezier gelezen.

Geen afbeelding
Anne Borneman

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 9 September 2014 - 10:30
Goed gedaan. Je denkt inderdaad eerst aan een pyromaan en dan blijkt het uiteindelijk een klein jochie te zijn. Het einde vond ik erg vertederend. Je hp heeft geen psychologische stoornis, maar ik stoor me er niet aan omdat je in de eerste alinea de indruk van een pyromaan opwekt.

Geen afbeelding
Johanna B.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 9 September 2014 - 11:20
Een aanstaande pyromaan. Zijn moeder moet er maar voor zorgen dat hij bij de brandweer gaat. Dan mag hij af en toe werkmatig een fikkie stoken. Leuk verhaal. Orgineel!

Geen afbeelding
Jael

Lid sinds

15 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 9 September 2014 - 22:59
Bedankt allemaal! Ik was inderdaad geïnspireerd door pyromanie, maar deze wending leek me leuker. Wellicht een pyromaantje in de dop. Woodpecker: bedankt voor je opmerking over 'de zee danst', je hebt gelijk. I got carried away ;)

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 9 September 2014 - 23:16
Pakkende opbouw, verrassend einde! Wel zorgelijk. [De zee danst.] haalde mij uit de sfeer die jij zo goed opbouwde. Goede invulling van de opdracht!

Geen afbeelding
Tja

Lid sinds

15 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 10 September 2014 - 1:17
Herkenbaar. De eerste keer dat ik een sigaret opstak, was tijdens een vakantie op Ameland. Geen ouders in de buurt. Alleen een vriendin die haar mond hield. Omdat mijn ouders van niets wisten, heb ik het nog steeds volgehouden. Ik herken het. Het was ook mijn eerste keer. Wel wist ik dat vuur gevaarlijk was, maar niet in dit geval.

Profile picture for user Schrijfcoach Odile Schmidt
Schrijfcoach Odile Schmidt

Lid sinds

18 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 10 September 2014 - 17:01
Er zit een soort twijfel in het verhaal, waar het naartoe gaat. Ik kan me ook voorstellen dat de moeder twijfelt of haar zoon gezonde interesse heeft of dat het verder gaat. Maar dat past dan weer niet bij een eerste keer, waardoor het geheel een tikkeltje chaotisch is en grenst aan niet geloofwaardig.