Psychische aandoening Week #21: De ijscoman, maar dan anders

‘Het is zo simpel. Je hoeft alleen maar tussen tien en twaalf uur ’s avonds in te loggen op deze website en je krijgt een speciale code. Hiermee krijg je toegang tot het forum en binnen twee minuten vind je een locatie bij jou in de buurt.’ ‘Ik weet het niet Mark, wat als je gepakt wordt?’ Mark legde zijn hand op de schouder van zijn beste vriend. Jan-Willem, het is zo veilig als wat. Geen haan die er naar kraait.’ Jan-Willem slaakte een diepe zucht. ‘Oké, we drinken nog een glaasje wijn en dan zal ik inloggen.’ Mark knikte voldaan. ‘Het zal je wereld veranderen, dat beloof ik je.' Na een rit van een half uur parkeerden de heren bij een open plek in het bos. Er stonden nog een paar auto’s. Mark en Jan-Willem stapten uit en liepen naar een grote koelvrachtwagen die op het midden van het terrein stond. Een aantal mannen hadden een zonnebril en petje op en keken schichtig in het rond. De laadklep van de vrachtwagen ging open en een man in een lange doktersjas keek in het rond. Hij merkte Mark als eerste op en wenkte naar hem. ‘Jij en je vriend mogen eerst.’ Ze stapten de vrachtwagen naar binnen en de laadklep ging dicht. De man in de doktersjas stelde zich aan Jan-Willem voor. Hierna opende hij enkele koelcellen. ‘Wat mag het wezen? Vers van de pers.’ Voor zijn neus lagen drie lijken van vrouwen, ze waren pas overleden. ‘Na vanavond wil je niets anders meer.’ fluisterde Mark in zijn oor. Jan-Willem wees de roodharige vrouw aan. ‘Jenny, ze is vandaag binnengekomen, 24 jaar, acute hartstilstand. Omdat het je eerste keer is, vijfhonderd euro.’ Jan-Willem voelde zich misselijk, misplaatst en smerig. Twee dagen later logde hij opnieuw in.