schrijfopdracht# 21- De kwakzalver

De kwakzalver. Ze schudt haar schouders in de kussens. Zuchtend zakt ze nog wat meer onderuit. Het gescheurde leer van de sofa stroopt haar kokerrok op. Haar blik glijdt langs haar slanke, lange benen naar onderen. Aan het eind slaat links over rechts en glimmen lak pumps. Haar gymschoenen zitten in haar tas. Ze is altijd op haar hoede, altijd voorbereidt op de vlucht. Toch hebben ze haar nu te pakken. Op papier! De brief smijt ze op de grond. Haar neus vangt verse zuurstof op en ze laat de adem via haar lippen weer naar buiten ontsnappen. Haar samengevouwen handen op haar buik hebben hierin een controlerende functie. Ze sluit haar ogen. De paniekaanval ebt weg. Iedereen het op haar gemunt. Haar deskundigheid wordt telkens in twijfel getrokken. Ze is de controle op haar rapporten, de registratie-, en kwaliteits- eisen, en al die andere verplichtingen spuugzat. Waarom laat het College haar niet gewoon met rust? Ze werkt knetter hard en is gewoon de allerbeste! De zoemer gaat, weer twintig minuten om te declareren. Ze loopt naar het openstaande raam. Vijf en veertig verdiepingen lager lokt de vrijheid. Snikkend opent ze haar tas. Ze is te zwak om de verleiding van de vrolijk gekleurde antidepressieva strips te weerstaan. Haar onafgeronde medicijnenstudie geeft haar de machtiging om ze voor te schrijven. De leveranciers van haar pillen zijn niets vermoedende oudere patiënten. Doorverkoop levert haar grote winst op. De ontheffing van haar NRGD registratie zorgt ervoor dat ze nu op rantsoen moet. Ze legt de pillen klaar op het bureau, naast de kan met water. Haar gezicht zet ze op barmhartig, ze draait de deur van het slot en kijkt vriendelijk de volle wachtkamer in. ‘Excuses voor het lange wachten. Er kwam een spoedgeval tussen door. De volgende patiënt graag.’