Lid sinds

12 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Opdracht #21 Psychische aandoening

Ik wil een kop koffie, doe mijn keukenkastje open en de koffiebus. De koffie is op. De zon wil schijnen buiten. De grauwe filter gaapt naar mij, ik heb de onderkant omgevouwen. Het water wacht in het reservoir tot vier. Ik kijk naar buiten. Een straat van de ene stoep naar de stoep naar de overkant lopen is niet mijn hobby. Ik schrijf liever. Of drink koffie 's morgens. Ik loop naar de buren naast mij op de galerij maar ben vergeten dat ze gisteren zijn verhuisd. Ik moet honderdachtentwintig traptreden afdalen als ik niet met de lift wil. Mijn voordeur staat open omdat ik dan zo weer binnen ben waar mijn filter wacht op de filterkoffie. Ik transpireer en ruik een zoete geur, aloë vera shampoo. Mijn koffiebeker met de mees erop staat op het aanrecht. Bij Blokker gekocht. Met mijn zus. Naar een winkel om koffie te kopen moet ik vandaag. Pas vrijdag doe ik boodschappen, dan haalt mijn zus mij op. Zij houdt mijn hand vast en later houd ik haar boodschappenkar vast. Ze weet dat ik niet gek ben, zij kent mij haar hele leven omdat ik de oudste ben. Ik laat mijn jas in de auto want ik stik van de hitte in die winkel. Een keer is mijn zwager -die gaat altijd mee met mijn zus- vergeten dat ik de kar vasthoud met mijn hand en hij loopt zomaar weg naar de kaasafdeling voor oude kaas en laat mij alleen staan. Ik stik in mijn adem, het licht valt uit in de winkel en ik hoor mijn zus hard gillen. Ik schrik zo van haar. Zij moet huilen en ik moet lachen. We zijn net dat spelletje van vroeger, Jan lacht, Jantje huilt. Ik ga mijn zus bellen en doe mijn voordeur dicht. (ik beschreef in opdracht #20 een delier en een angststoornis)

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi stukje, deed me een beetje denken aan autisme. Waarschijnlijk door het boodschappen gedeelte. Je schrijft in mooie zinnen. Ik struikelde over je eerste zin. Doordat je maar één keer 'open' noemt. Kun je 'en' niet vervangen door 'daarnaar', zodat dit wat duidelijker wordt? Ook struikelde ik over je stoepranden zin, ik snapte hem niet helemaal.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
De lange zinnen afgewisseld met korte zinnen bevielen mij. Het is prettig lezen; het houdt je scherp. Je schrijft op een fijne, stille en ontroerende manier. Zoals je de hand van je zus vasthoudt en dan haar kar.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
ontroerend idd, juist door de soms wat lastig te volgen zinnen -het is de lastig te volgen logica van de hp waaarin de lezer goed meegenomen wordt

Lid sinds

12 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
De lastig te volgen zinnen schreef ik met opzet om verwarring te laten voelen van de psychische aandoening.@schrijvenmaar. Dank je! Dank je Mili, ik neem je compliment ter hand. Anne, ik probeer een stijlfiguur (een van de vorige opdrachten) zeugma te plaatsen waarbij een werkwoord of bijvoeglijk naamwoord twee andere woordgroepen verbindt. Met de stoepranden zin wil ik mijn 'aandoening' laten voelen.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag maddbrug, Het is niet prettig, niet makkelijk, om te lezen, maar aan de hand van je toelichting begrijp ik de bedoeling. Knap gedaan!!.

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heeft je HP misschien last van Magisch denken, als iets niet zo gaat als het normaal gaat, gebeurt er iets ergs. Eerst dacht ik ook aan autisme of het Syndroom van Asperge. Je hebt het beeldend beschreven met een vleugje ontroering.

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Verwarrend en toch structureel. Zo komt het stukje op me over. Het heeft iets Mark Haddon-achtigs. De hoofdpersoon komt idd autistisch over. Knap gedaan.

Lid sinds

12 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Schrijvengeluk, dank je voor de feedback. Ik zal later onthullen waar de HP last van heeft. JohannaB; mijn inspiratie betreft deze schrijfstijl ligt bij de korte verhalen schrijvers Lydia Davis en Alice Munro. De stijl geeft een gevoel van ongemakkelijkheid waar gebruik kan worden gemaakt van lieve woorden met een pijnlijke boodschap. Vooral Lydia Davis treft mij zeer. Dank voor je reactie.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat een simpel onderwerp als koffie allemaal teweeg kan brengen. Het vergt concentratie als lezer, maar je hebt er door de verwarring van de HP een spannend verhaaltje van gemaakt.

Lid sinds

17 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind het verwarde ook iets surrealistisch geven. Ik blijf maar denken aan die open deur die ze niet sluit, terwijl ze koffie gaat halen en ben kwijt waar ze zich bevindt, waar ze heen gaat. Kwijt in tijd en plaats.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
De lastig te volgen zinnen schreef ik met opzet om verwarring te laten voelen van de psychische aandoening Anne, ik probeer een stijlfiguur (een van de vorige opdrachten) zeugma te plaatsen waarbij een werkwoord of bijvoeglijk naamwoord twee andere woordgroepen verbindt. Met de stoepranden zin wil ik mijn 'aandoening' laten voelen.
Ah dit verklaard veel en maakt je stuk gelijk ook mooier voor mij als lezer.

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Ik vond het begin ook verwarrend. Later snapte ik waardoor. Allerlei gedachten tuimelen over elkaar heen. Denk ik.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik lees het als een gedachtegang van de hak op de tak. Het komt chaotisch en moeizaam over. Komt dat overeen met de aandoening? Knap gedaan! :)

Lid sinds

12 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Odile, de open deur sluit niet omdat ze direct in haar veilige vertrouwde plek, ruimte kan terugkeren. Tja, ze kan haar gedachten niet op een rij krijgen door haar fobie, straatvrees. Haar koffie is op, ze moet naar een winkel dus over de straat. Ze kijkt van haar galerij op acht hoog naar beneden naar de straat die ze moet oversteken om bij die winkel te komen. Raakt in verwarring hoe ze van stoep naar stoep moet komen. Marietje, ja door die agorafobie, straatvrees vermijd je situaties zoals een straat oversteken, reizen en nog veel meer. Het isoleert je. Daardoor was haar zus haar redding om haar koffievoorraad op peil te houden. En die koffie was nu op. En dus moest ze alleen.En dat valt met die fobie niet mee om dan even de straat op te gaan. Dank voor de opdracht Odile en jullie reacties!

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi gedaan maddbrug. Vooral de zin "Het water wacht in het reservoir tot vier" vind ik van een poëtische schoonheid.