Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Wekelijkse schrijfopdracht #21 - Psychische aandoening

‘Ik vind het gewoon lekker,’ voor de zoveelste keer plukte hij een blaadje van de struik en stopte deze in zijn mond. Ik voelde de blikken van mensen in mijn rug prikken. Ik wist wat ze dachten, hetzelfde wat ik ook had gedacht, drie jaar geleden. Ik had ook moeten weten dat het een slecht idee was geweest om met hem naar het park te gaan. Maar het was nu eenmaal mooi weer en het leek de laatste tijd zo goed te gaan met hem. ‘Je zou het zelf ook eens moeten proberen!’ Enthousiast zwaaide hij een groen blad voor mijn neus. Nerveus blikte ik opzij, mijn hoofd omlaag en mijn handen in mijn broekzakken. Ik zette een paar stappen opzij, wilde niet met hem gezien worden, niet hier. ‘Kom op nou, geef het gewoon een kans.’ Nog steeds zwaaide hij het blad voor mijn neus. Ik negeerde hem, deed alsof ik hem niet kende en liep door. Blijkbaar had hij de strijd opgegeven, want ik werd niet meer lastiggevallen. Ik versnelde mijn tempo, opdat de afstand tussen ons groter zou worden. De zon brandde op mijn winterjas, een druppel zweet gleed langs mijn rug. De mensen leken op me af te komen, me te benauwen, te verstikken. Zijn voetstappen kwamen hoorbaar dichterbij. Ik keek opzij, keek naar hem. Niet zoals zoveel mensen elke dag naar je kijken. Nee, ik keek naar wie hij was. Zijn karakter. Hij keek terug. Zijn ogen stelden me gerust. De mensen lieten me leven, ze lieten me gaan. Hij stak zijn hand uit en ik pakte hem vast. ‘Sorry, ik zal het voortaan alleen thuis doen.’ Ik glimlachte naar hem, vergaf hem stilletjes voor dit kleine gebrek en was allang blij dat hij dit tot ons huis zou beperken. ‘Alleen thuis,’ beaamde ik opgelucht.

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Een hennepplantje? O nee, die zitten niet aan struiken, hè? Wat voor blaadje is het dan? Of maakt het niet uit?

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Een hennepplantje? O nee, die zitten niet aan struiken, hè? Wat voor blaadje is het dan? Of maakt het niet uit?
Een gewoon, doodnormaal struikblaadje ;) Had gekozen voor het gedrag pica, oftewel de zucht naar het consumeren van niet-eetbare dingen, aldus Wikipedia.

Lid sinds

17 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Merkwaardige afwijking. Ik zou hem zijn gang laten gaan en links en rechts roepen dat hij zo van groente houdt..De afwijking zit bij de Ik-figuur, is het niet? Die schaamte is een beetje extreem. Maar goed stukje weer.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Anne, je hebt een mooie nieuwe foto geplaatst. Het lijkt mij toe dat een zus met haar broer naar het park gaat. Zij weet dat haar broer groen eet. Waarom is zij dan zo gegeneerd? Stel dat zij wat blaadjes met hem mee had gegeten, hoe was het dan gegaan? En als ik zo vrij mag zijn Anne, deze drie zinnen kloppen naar mijn gevoel niet. [Enthousiast werd er een groen blad voor mijn neus gezwaaid. Nog steeds zwaaide het blad voor mijn neus. vergaf hem stilletjes voor dit kleine gebrek] ... zwaaide hij met een groen blad voor mijn neus nog steeds zwaaide hij het blad voor mijn neus voor weglaten

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bij mij in de buurt/stad/omgeving struikel je ongeveer over de hippies die allerlei soorten groen naar binnen werken (dit uiteraard in combinatie met diverse soorten 'power foods'. Met enige regelmaat verbaas ik me erover. Wel had ik meteen door dat dit over iemand moest gaan die ongewenst dingen naar binnen werkt. Toch vind ik het knap geschreven. Vermoedelijk heb ik het al vaker gezegd, maar toch. Je schrijft aangenaam. Een hele fijne schrijfstijl.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Merkwaardige afwijking. Ik zou hem zijn gang laten gaan en links en rechts roepen dat hij zo van groente houdt..De afwijking zit bij de Ik-figuur, is het niet? Die schaamte is een beetje extreem.
Haha, leuke oplossing! Vind je dat de schaamte te extreem is? Ik vind van niet namelijk. Als je met een volwassene in het park loopt, die als een klein kind blaadjes in zijn mond stopt, zou ik me ook doodschamen.
Het lijkt mij toe dat een zus met haar broer naar het park gaat. Zij weet dat haar broer groen eet. Waarom is zij dan zo gegeneerd? Stel dat zij wat blaadjes met hem mee had gegeten, hoe was het dan gegaan?
Hij had haar beloofd dat het beter zou gaan. Daarom heeft ze ook spijt van haar beslissing om met hem naar het park te gaan. Ze had moeten weten dat dit weer één van zijn loze beloften zou zijn. Mee-eten met hem is ondenkbaar voor haar. Wie weet wat de mensen dan wel niet zullen denken!
En als ik zo vrij mag zijn Anne, deze drie zinnen kloppen naar mijn gevoel niet. [Enthousiast werd er een groen blad voor mijn neus gezwaaid. Nog steeds zwaaide het blad voor mijn neus. vergaf hem stilletjes voor dit kleine gebrek] ... zwaaide hij met een groen blad voor mijn neus nog steeds zwaaide hij het blad voor mijn neus voor weglaten
Hoe bedoel je dit? Ik snap je niet helemaal. Wordt dit dan: Nog steeds zwaaide het blad mijn neus? Lijkt me niet, of wel?
Bij mij in de buurt/stad/omgeving struikel je ongeveer over de hippies die allerlei soorten groen naar binnen werken (dit uiteraard in combinatie met diverse soorten 'power foods'. Met enige regelmaat verbaas ik me erover. Wel had ik meteen door dat dit over iemand moest gaan die ongewenst dingen naar binnen werkt. Toch vind ik het knap geschreven. Vermoedelijk heb ik het al vaker gezegd, maar toch. Je schrijft aangenaam. Een hele fijne schrijfstijl.
Vreemde mensen heb je overal... Bedankt voor je compliment!

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
ik dacht bij het lezen eerst ook: pica, maar vervolgens: nee, haar reactie is niet normaal ... ik neem aan dat het een dierbare betreft, met wiens afwijking zij allang bekend is, dan lijkt mij dat je je over de mening van vreemden gemakkelijk heen zet -maar misschien is het ook omdat de relatie tussen de twee niet duidelijk is, een puber schaamt zich bijvoorbeeld al veel sneller voor familie, dan een volwassen vrouw voor een geliefde.

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik blijf herkauwen, Anne. *BONK* Hier en daar wringen je zinnen iets, maar dat komt ongetwijfeld door mijn afwijking *BONK*. Mijn moeder roept: "Leonardo, je moet niet zo met je hoofd tegen de muur bonken. Hoe vaak heb ik je dat nou gezegd?"

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
ik dacht bij het lezen eerst ook: pica, maar vervolgens: nee, haar reactie is niet normaal ... ik neem aan dat het een dierbare betreft, met wiens afwijking zij allang bekend is, dan lijkt mij dat je je over de mening van vreemden gemakkelijk heen zet .
Ik zal de relatie verklappen, namelijk vader en dochter. Het leek me voor de tekst niet nodig om dit te melden, maar gezien jullie reacties kan het misschien toch het een en ander verklaren.
Ik blijf herkauwen, Anne. *BONK* Hier en daar wringen je zinnen iets, maar dat komt ongetwijfeld door mijn afwijking *BONK*. Mijn moeder roept: "Leonardo, je moet niet zo met je hoofd tegen de muur bonken. Hoe vaak heb ik je dat nou gezegd?"
:? Bedankt denk ik?

Lid sinds

12 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Verwonderend mooi heb je dit verhaal geschreven, het ontroert mij. Prachtig Anne, ik heb er even niets aan toe te voegen.

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Gelukkig waren het blaadjes, ik ken een meisje pipi genaamd, die spijkers eet. Mooi geschreven, juist die schaamte van de dochter maakte de afwijking sterker.

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik blijf herkauwen, Anne. *BONK* Hier en daar wringen je zinnen iets, maar dat komt ongetwijfeld door mijn afwijking *BONK*. Mijn moeder roept: "Leonardo, je moet niet zo met je hoofd tegen de muur bonken. Hoe vaak heb ik je dat nou gezegd?"
:? Bedankt denk ik?
Anne, ik ben gewoon een drammer. *BONK* Die wringende zinnen, ach, die repareren we mettertijd wel. Je bent onbevangen en sprankelend. Ik lees je altijd met genoegen.

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Leuk stukje Anne! Ik heb net als Mili ook moeite met het zwaaiende blad. Als er wordt gezwaaid, doet iemand dat met iets. (De man zwaaide met het blad). Als het blad zwaait, waarmee zwaait het dan? Ik zeg niet dat het fout is, maar het leidde mij af.

Lid sinds

17 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Weer iets moois neergezet, Anne. Je hebt onmiddellijk diepgang in de relatie tussen beide. Ik maakte me zorgen over de bladeren. Misschien zijn willekeurige bladeren uit het park wel giftig... Ik was blij dat je later vertelde dat het ging om vader en dochter. Ik had broer en zus voor me en vond de zus te gekwetst reageren.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Bijzonder verhaal, met de dramatische kant mooi omschreven. Je kan er, lijkt mij, maar beter met wat humor mee omgaan. Je kan bijvoorbeeld zeggen: 'Pa, ik ben even je dochter niet.' Zoiets doe ik ook met mijn vrouwtje, als ze weer eens een zaadje ergens uit een tuin pikt voor onze eigen tuin. Dan ken ik haar even niet en loop ik gewoon door.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt voor jullie reacties schrijvengeluk, jules du lac, Odile en natuurlijk Leonardo met een compliment.
Ik heb net als Mili ook moeite met het zwaaiende blad. Als er wordt gezwaaid, doet iemand dat met iets. (De man zwaaide met het blad). Als het blad zwaait, waarmee zwaait het dan?
Aha, zo! Ik snap het en heb 'hij' hieraan toegevoegd. Is dit beter? Vond het zelf ook storend toen je het eenmaal had opgemerkt, haha.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ten eerste excuses voor mijn late reactie, maar jij weet dat ik graag een reactie geef op jouw bijzondere stukjes. ;) Ik bewonder jouw snelle plaatsing en dus jouw fantasie om de opdrachten in te vullen. Zeker bij deze opdracht kostte het mij meer moeite. De verhouding vader- dochter had ik er niet uitgehaald. Maar deze info achteraf maakt het beeld duidelijker. Ik vermoedde eerst dat de dochter een psychische aandoening had vanwege haar sterke reactie op de situatie. Schaamte kan veel teweegbrengen. Misschien hier iets te groot weergegeven waardoor mijn aandacht van de patiënt zich verlegde naar de HP. Toen ik de uitleg van pica in de lijst zag staan moest ik denken aan mijn jongste die vroeger zandtaartjes wel heel erg letterlijk nam! :nod: Hij is er zonder hulp vanaf gekomen! :D