Schrijfopdracht 21 Een moeizaam gesprek

‘Hallo moeder. Hoe is het?’ ‘Wie ben je? Ik heb geen ogen in mijn achterhoofd.’ Ilse ging voor haar staan en kuste haar op haar wang. Ze ging in de stoel tegenover haar moeder zitten en zei: ‘Herken je mij? Ik ben je dochter.’ ‘Ik heb geen dochter.’ ‘Toch wel fijn dat ik zo’n comfortabele stoel voor je gekocht heb, hè?’ ‘Het is een rotstoel.’ Ilse zuchtte. Elke keer was het maar weer afwachten in welke gemoedstoestand ze haar trof. De deur ging open en een verzorgster kwam met een kopje thee binnen. ‘Goedemiddag,’ zei de mollige vrouw opgewekt. ‘Wat gezellig dat uw dochter er is. Ik zal nog een kopje halen.’ Toen de vrouw de deur achter zich had dichtgedaan, zei haar moeder op fluistertoon: ‘Gooi de thee maar snel weg. Er zit gif in.’ ‘Doe niet zo raar, moeder.’ ‘De een na de ander gaat hier dood en dat ligt aan de thee.’ Ilse besloot om het maar over iets anders te hebben. ‘Vera is gisteren nog geweest, hè?’ ‘Ken je haar?’ ‘Ja, ze is mijn zuster.’ Haar moeder keek haar met half dichtgeknepen ogen aan. 'Als ze komt wil ze alleen maar geld.' Ilse pakte haar kopje, blies er even in en nam een voorzichtig slokje. ‘Merk je wel hoe bitter het is?’ ‘Dat vind ik wel lekker,’ antwoordde Ilse. ‘Het lijkt me trouwens wel verstandig dat je naar de kapper gaat, want je haar wordt aardig lang.’ ‘Ik knip mijn haar altijd zelf. Weet je dat hier een man werkt die altijd vieze praatjes heeft? Hij wil wat van mij, maar daar trap ik niet in. Ik heb mannen nooit vertrouwd.’ ‘Vader toch wel?’ ‘Welke vader?’ ‘Mijn vader.’ ‘Ik ken jouw vader niet. Je mag wel een gouden ketting voor me kopen.’ ‘Goed. Die neem ik de volgende keer mee.’ Een normaal gesprek met haar moeder zat er ook vandaag niet in. ‘Heb je gebak voor me meegenomen?’ ‘Vergeten.’ ‘Vergeten? Je bent toch niet dement?’