Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Schrijf waar je bang voor bent / De roman

Tjeetje. Wat moet ik in hemelsnaam schrijven over waar ik bang voor ben? Ik zal het eigenlijk niet zo een, twee, drie weten. Want eerlijk gezegd, heb ik niet zoveel angsten. Ben ik bang voor de dood? Nee, want die komt toch onherroepelijk, maar daar ga ik niet over liggen piekeren. Dat heeft helemaal geen zin. Ik hoop natuurlijk wel dat Pietje me voorlopig nog niet komt halen. Moet ik angst hebben voor de toekomst? Moet ik bang zijn voor mogelijke ziektes, die ik kan gaan krijgen, of toekomstige gebreken, een ongeluk, een inbraak, brand, of overstroming? Als je lang gaat nadenken over wat er allemaal kan gebeuren, ga je jezelf misschien als snel ongelukkig voelen. Het gezegde luidt immers: De mens lijdt het meest van het lijden dat hij vreest. Het is niet zo dat ik maar onverschillig door het leven fladder. Integendeel, ik leef vrij serieus, ben over het algemeen redelijk voorzichtig, maar houd ook van humor en geniet van het leven op een normale manier. Dat is natuurlijk geen reden om nergens bang voor te zijn. Ik kan me voorstellen dat anderen anders tegen bepaalde situaties aankijken. Maar nu ik zo aan het schrijven ben, heb ik misschien toch iets waar ik bang voor kan zijn. Namelijk, dat mijn roman, waar ik zo’n vier jaar aan heb gewerkt en die binnenkort rijp is om naar een uitgeverij te worden gestuurd, niet geaccepteerd wordt. En dat ook alle volgende uitgeverijen die ik benader, weigeren om het in behandeling te nemen. Niet dat ik bang ben dat het boek op zich niet mooi, spannend, of taalkundig onvoldoende is, want ik ben persoonlijk van mening dat het wel heel interessant, spannend en leuk leesbaar is. Het is immers gebaseerd op ware, maar nare, gebeurtenissen, waar ik een mooi, romantisch verhaal om heen heb gebouwd. Maar eerlijk gezegd, ben ik in dit geval niet helemaal onpartijdig. Nee, de angst is dat uitgeverijen, zo heb ik gelezen, zoveel manuscripten binnen krijgen, dat ze geen gelegenheid hebben om zich in alle verhalen te verdiepen. Aan de andere kant: als mijn boek niet wordt uitgegeven, is dat jammer en meer niet. Het leven gaat gewoon weer door. Dus ik zie wel wat het wordt. Bovendien blijf ik ook dan het schrijven nog steeds leuk vinden. Dat doe ik voor mijn plezier en dat kan niemand mij afpakken. Dan misschien geen romans meer, maar leuke, korte verhalen. Zoiets als dit. julesdulac.nl

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Hopelijk is de angst ongegrond. Als jouw roman wordt uitgegeven vinden we hem dan ook onder de naam jules du lac?

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Het wordt inderdaad Jules du Lac (als de uitgever het tenminste goed vind), want het is een pseudoniem. Mijn echte naam (waaronder ik abonnee ben van Schrijven Magazine) vind ik er niet zo geschikt voor. Het leuke vind ik, dat Jules du Lac een soort vertaling is van mijn echte naam. Om meer van me te weten, kan je kijken op julesdulac.nl

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Als je ervan overtuigd bent dat het een goede roman is moet je niet opgeven als er een uitgever afhaakt. Volhouden en zorgen dat er een uitgever geïnteresseerd raakt. Altijd optimistisch blijven! Zoals, in mijn ogen geldt voor alles dat je in je leven tegenkomt. Ik denk dat het gaat lukken met die roman.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Succes met het uitgeven, niet opgeven want- je zei het zelf al- een mens lijdt het meest door het lijden wat hij vreest!

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Maar dan wel de moed en discipline hebben om vier jaar aan die roman te werken. Dat op zich lijkt me al iets om te koesteren. Succes!

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
@ Angelieke Uitte... en Maddbrug: dank voor de goede adviezen. Voor dat opgeven ben ik niet bang. Dat was ik inderdaad niet van plan.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Julius van der Meer (vrije vertaling): prachtig dat je onverdroten vier jaar aan een boek werkt. Mes compliments monsieur du Lac.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Het idee dat ze niet eens de moeite nemen te kijken; dat is inderdaad heel naar! maar zeker: niemand neemt je het schrijven af, dus zolang je er niet van hoeft te leven, heb je weinig te vrezen (en je kunt het altijd nog onder de SOLlers verspreiden, wij zijn nu allemaal nieuwsgierig ;))

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
De angst van elke schrijver dat uitgeverijen zo respectloos met ons geschreven boek omgaan waar we al onze energie in hebben gestopt! Uitgeven in eigen beheer is de oplossing. Maar ik vermoed dat jij dat wel weet als ik jouw stukje lees! ;)

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
@ Milli: Leuk bedacht. Bijna goed. @ Schrijvenmaar: Misschien een dom vraagje: Wat is SOLIers? @ Marietje: Schrijven in eigen beheer kan inderdaad. Maar ik wil het eerst anders proberen. @ Allemaal: Bedankt voor de leuke en inspirerende reacties.