Muizen maken mij bang

Muizen maken mij bang. Blavatski kan wel schrijven dat zij niet bang is voor muizen, ik doneer haar mijn Haagse muizenbups. Het vreemde is – ik informeerde bij de buren – dat de muizen alleen bij mij over het binnenplaatsje rennen. Ze hebben lak aan mij en zitten, eenmaal uitgeput van het rennen, rustig op hun muizenderrièretje naar mij te staren. Zelfs op zondag. Op deze dag des Heren tracht ik juist enige muizenissen van de week te verjagen maar zij gunnen mij geen rust. Ik ben gestaakt met gillen als zij binnenkomen; mijn buren hebben dubbel glas. In vervlogen tijden mocht ik de kosteres van de Vredeskapel bellen; zij vond slechts padden onder mijn bed en de muizen keesden. In hun rafelige holletjes waarna zwermen nieuwe muizengeneraties hun entree deden. Er zijn dagen dat ik ze tuk heb. Dan hoor ik een klap – de eerste keer kreeg ik een appelflauwte – en de muizenklem slaat onverbiddelijk toe. De nog net niet ontkopte muizen liggen dan potsierlijk wijd gespreid achter mijn rode bank en aan de klappen ben ik nu gewend. Alleen durf ik niet te kijken. Ik overpeins dan dat ik niet alleen ben. Dat in mijn nabijheid iets ligt te zwellen en zweempjes ontbindingsgassen mij zullen bereiken. Nu weten jullie dat ik mannen van straat haal die ik aanstel tot muizenraper par excellence. De meeste mannen schateren van de lol en werpen fier hun trofee in containers. Met de laatste man had ik minder geluk. Hij had een hoedje op en grauwde. Hoewel ik mijn mannenmuizenrapers altijd hoffelijk bejegen, wilde deze man zijn muis in mijn vuilnisbak kwijt. Hier ben ik krijsend tegen ingegaan. De man is toen gegaan en hij zal nooit weten dat ik hem, als hij zich had gedragen, een kopje koffie had aangeboden. Of meer. Mijn laatste redmiddel heb ik uit Engeland laten komen. Het lijkt op een dubbelgelaagd taartje dat je in het stopcontact doet om ultrasone geluidjes voort te brengen. Geen lamp brandt meer ’s avonds; alle stopcontacten zijn bezet. En laat ik nu net zien dat een muis bij binnenkomst rechtsomkeer maakte? Hij sloeg zijn pootjes tegen zijn oortjes en scheurde zijn pielemuis af toen hij vluchtte.