Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Muizen maken mij bang

Muizen maken mij bang. Blavatski kan wel schrijven dat zij niet bang is voor muizen, ik doneer haar mijn Haagse muizenbups. Het vreemde is – ik informeerde bij de buren – dat de muizen alleen bij mij over het binnenplaatsje rennen. Ze hebben lak aan mij en zitten, eenmaal uitgeput van het rennen, rustig op hun muizenderrièretje naar mij te staren. Zelfs op zondag. Op deze dag des Heren tracht ik juist enige muizenissen van de week te verjagen maar zij gunnen mij geen rust. Ik ben gestaakt met gillen als zij binnenkomen; mijn buren hebben dubbel glas. In vervlogen tijden mocht ik de kosteres van de Vredeskapel bellen; zij vond slechts padden onder mijn bed en de muizen keesden. In hun rafelige holletjes waarna zwermen nieuwe muizengeneraties hun entree deden. Er zijn dagen dat ik ze tuk heb. Dan hoor ik een klap – de eerste keer kreeg ik een appelflauwte – en de muizenklem slaat onverbiddelijk toe. De nog net niet ontkopte muizen liggen dan potsierlijk wijd gespreid achter mijn rode bank en aan de klappen ben ik nu gewend. Alleen durf ik niet te kijken. Ik overpeins dan dat ik niet alleen ben. Dat in mijn nabijheid iets ligt te zwellen en zweempjes ontbindingsgassen mij zullen bereiken. Nu weten jullie dat ik mannen van straat haal die ik aanstel tot muizenraper par excellence. De meeste mannen schateren van de lol en werpen fier hun trofee in containers. Met de laatste man had ik minder geluk. Hij had een hoedje op en grauwde. Hoewel ik mijn mannenmuizenrapers altijd hoffelijk bejegen, wilde deze man zijn muis in mijn vuilnisbak kwijt. Hier ben ik krijsend tegen ingegaan. De man is toen gegaan en hij zal nooit weten dat ik hem, als hij zich had gedragen, een kopje koffie had aangeboden. Of meer. Mijn laatste redmiddel heb ik uit Engeland laten komen. Het lijkt op een dubbelgelaagd taartje dat je in het stopcontact doet om ultrasone geluidjes voort te brengen. Geen lamp brandt meer ’s avonds; alle stopcontacten zijn bezet. En laat ik nu net zien dat een muis bij binnenkomst rechtsomkeer maakte? Hij sloeg zijn pootjes tegen zijn oortjes en scheurde zijn pielemuis af toen hij vluchtte.

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
:D Wat een heerlijk verhaal! Het begin boeide niet zo maar toen jij eenmaal op dreef was! [ Dat in mijn nabijheid iets ligt te zwellen en zweempjes ontbindingsgassen mij zullen bereiken.] Hier moest ik om schaterlachen, echte Mili stijl!! Heerlijk. :lol: Hoewel ik jouw mening deel vraag ik mezelf af waarom jij zo bang bent voor muizen, waarom heb jij een hekel aan ze? Kortom, ik mis het gevoel dat zij jou geven. Ga jij de mannen niet missen nu jij geen muizen meer hebt? :unibrow:

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
@Marietje, het is maar spielerei. In Afrika kwam ik spinnen tegen die tot mijn middel reikten. En mannen laat ik tegenwoordig slakken splashen :-).

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Marietje, het is maar spielerei. In Afrika kwam ik spinnen tegen die tot mijn middel reikten. En mannen laat ik tegenwoordig slakken splashen :-).
:D ik las slakken squashen en zag het helemaal voor me! :lol:

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Boefje... Je bent helemaal niet bang voor muizen! Dus al die mannen kwamen ook niet binnen om alle muizen te verjagen en borrels te drinken? Als het een waargebeurd verhaal was geweest, was het in ieder geval een mooi uitvergrote muizenangst.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mili, de muizenvanger van den Haag, voorheen mannenvanger. Zo'n apparaat doet wonderen, geen muis zal je meer inspireren tot een piepende tekst. Maar leuk vind ik m wel, je tekst, weer een fraaie.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Jawel Joanna, vergis je niet. Het is allemaal waar. Over de mannen en de muizen en het gillen van pure angst.

Lid sinds

13 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een fobie voor muizen en een fobie voor spinnen schijnen zelden tegelijkertijd in een persoon voor te komen. Muizen zijn snel en zitten vol vieze dingen als vlooien en ander gespuis. Alle spinnen zijn giftig, maar de hier voorkomende soorten zijn niet krachtig genoeg om door de menselijke huid te bijten. Ik vind jouw verhaaltje humoristisch/beschouwend, maar ik ben het eens met Marietje#1: ik voel de angst niet.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Leonardo en ook Marietje, je hebt gelijk. Ik heb mij er van 'afgedaan' en geen werkelijke angst beschreven. Daarom is er niets te voelen.

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik heb mij er van 'afgedaan' en geen werkelijke angst beschreven.
Wat nu? Geen strijd? Gewoon een overgave? Er klopt iets niet! Een teken aan de wand! Vlammen op het behang. Het gezicht.! De geur van Elettaria cardamomum. Een koekje erbij? Hij schoof aan tafel. Zich niets, maar dan ook niets vermoedend dat dit zijn laatste koekje zou zijn. Ze grijnst; de val klapt al bijna dicht.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Yrret, enfin, is het zover, ben je er klaar voor? Kardemom is heerlijk in appeltaart en het behang is al lang geleden afgefikt.

Lid sinds

14 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Geen idee welke opdracht dit was, maar dat maakt mij ook niet uit. In ieder geval heb je mij vermaakt. De muis voelt zich hier ook thuis. Een paar jaar geleden een muizenval gekocht. Ik schrok me dood toen het ding dichtklapte en ik had medelijden met het diertje. Voorzichtig gekeken. Goddank zat er niets in de val. De muizenval meteen weggegooid. Nu kijken ze me vanuit de kasten dankbaar aan. Muizen vermenigvuldigen zich snel, hè? Kan een pielemuis trouwens breken?

Lid sinds

17 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ja, weer hardop gelachen! Ik zie het voor me, die muisjes die jou bedreigen en dat zo te lezen nog bewust doen ook. Wel zielig, zo'n dier in een muizenvalletje, trouwens (ik vind het leuke beestjes). Het beeld van zo'n muisje met zijn pootjes tegen zijn oren zal ik niet snel vergeten.