Profile picture for user Ostinato
Ostinato

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#19 - Kamer, zolder, kamer

 11 juli 2014 - 1:09
Na het ontbijt ga ik even kijken, net als elke dag. Niet om te spelen, dat gaat beter ’s avonds of ’s nachts. Vreemd eigenlijk, want het is altijd donker in die kamer. Hoe dan ook,’s ochtends heb ik nooit zin om te spelen. Dan wil ik er gewoon naar kijken, misschien een beetje aanraken. Verder niet. De deur van de kamer is open. Dat hoort niet, hij hoort op slot. Ik loop snel naar binnen. De kamer is leeg. Het is niet waar het moet zijn. Het is weg. Er gebeurt iets eigenaardigs in mijn hoofd. Het is alsof er een stille wervelstorm door mijn schedel tolt. Even later is de storm ook buiten mijn hoofd en in de kamer. Hij giert om me heen, een kolkende witte waas zonder geluid. Ik zie en denk even helemaal niets. Een moment later is het weer voorbij. Een beetje duizelig kijk ik om me heen. Waar is het? Dan nemen mijn voeten het over en ik ren de kamer uit, storm met drie treden tegelijk de trap op naar mijn slaapkamer. Ik ruk de kasten open. Kijk onder het bed. Niks. Waarom heb ik die stomme deur ook niet afgesloten? De badkamer dan. Ook niet. De logeerkamer is net zo leeg als altijd. Het kan niet buiten zijn, alle buitendeuren zitten op slot en ik heb de sleutels in mijn broekzak. Op zolder! Het is op natuurlijk op zolder, waarom bedenk ik dat nu pas? Ze zijn altijd op zolder als ze niet in de kamer zijn. Nu weet ik het weer, maar het baart me toch een beetje zorgen dat ik zoveel vergeet de laatste tijd. Het ligt op het kleedje onder het dakraampje, in het licht. Ze gaan altijd naar het licht. Het wordt al behoorlijk mager. Ik denk niet dat het nog lang meegaat. Is niet zo erg, er zijn er genoeg en de jacht is een groot deel van het plezier. Ik pak het bij de nek en loop ermee de trap af. De naakte voetjes roffelen over de treden.

Geen afbeelding
Onomatopee

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 juli 2014 - 1:32
Gaat volgens mij over poesjes, maar soms spreek je over het en soms over zij (meervoud). Je speelt ermee, dus vind ik wel dat ze met hij/zij mogen aangesproken worden. 'het' lijkt een voorwerp dat heel ver van je af staat. De tweede alinea, daar ben ik helemaal niet mee. Mocht die weg zijn en mocht de rest blijven staan, dan zou het voor mij een vlot lopend verhaal zijn. In plaats van naakte pootjes (zijn die niet altijd naakt?) zou ik toch ook een miauw achter je laten lopen om de lezer niet in twijfel te laten. Vanaf de helft vind ik het verhaal sterker geschreven.

Profile picture for user Leonardo Pisano
Leonardo Pisano

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 juli 2014 - 10:20
@Ostinato Jouw proza is altijd erudiet en ik heb mijn scherm op flitsen geprogrammeerd om mij te alarmeren als er een post van jou binnenzeilt. Dit verhaal vind ik niet je sterkste. Ik mis logica in je speuracties omdat je te cryptisch blijft wat het "voorwerp" van je zoekacties is. Een poesje, zoals onoma zegt? Ik denk aan nachtvlinders, maar als je me zegt dat het spinnen zijn of muizen, dan geloof ik je direct. Zelfs een abstractie ("geheugen") zou je kunnen bedoelen, maar dat is niet helemaal cf de opdracht. Een kok kan niet voor iedereen lekker koken en ook zal het niet altijd goed even perfect zijn. Ik kijk uit naar de volgende maaltijd die je voorschotelt, dat nou weer wel.

Geen afbeelding
Johanna B.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 juli 2014 - 13:53
Het gaat in ieder geval over een dier of het een kat is weet ik niet. Je pakt ze in ieder geval bij hun nekvel. Zoals Leonardo al zegt, het is behoorlijk cryptisch omschreven. Toch vind ik het een goed verhaal om te lezen. Het bleef interesseren en je hebt een prettige schrijfstijl.

Profile picture for user Ostinato
Ostinato

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 juli 2014 - 14:47
OK, poging mislukt. Dank voor jullie reacties. Dit was een moeilijke opdracht voor mij. Mijn idee was: een psychopathische kinderontvoerder/-moordenaar. 'Het' is een kind dat op sterven na dood is. Hij ontvoert steeds een kind en houdt het gevangen in de kamer (en doet er nare dingen mee: 'spelen'). Als het na een tijdje sterft door honger en uitputting, ontvoert hij een nieuw kind. De gevangen kinderen ontsnappen regelmatig uit de kamer, omdat de moordenaar geestelijk aftakelt en de deur vergeet op slot te doen. Edit: De moordenaar verwijst naar het kind met 'het', omdat hij een psychopaat is. Hij ziet het kind als een stuk speelgoed, niet als een levend, voelend wezen. Dit laatste heb ik trouwens gejat uit de film 'Raising Cain', waar de moordenaar zelfs in de derde persoon onzijdig tegen zijn slachtoffers praat: "It will shut up now and eat!" Maar goed, ik heb het duidelijk veel te cryptisch aangepakt. Jullie zien poesjes en muizen :)

Profile picture for user bartsnel
bartsnel

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 juli 2014 - 14:47
Ik ben ook erg benieuwd om welk dier het nu uiteindelijk gaat. Je kunt ermee spelen maar het wordt magerder en gaat niet lang mee. En als je een nieuwe wilt moet je erop jagen. En als je het aan de nek draagt roffelen er voetjes over de trap. Raadselachtig maar wel boeiend.

Geen afbeelding
Anne Borneman

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 juli 2014 - 16:01
Ik las het verhaal en dacht aan een moordenaar/ontvoerder iets in die trant. Toen las ik de reacties hieronder en dacht dat ik weer veel te zwaar dacht, toen ik verder las in de reacties bleek dat niet zo te zijn. Ik vind dit een geslaagd stukje en ik haal het thema eruit. Mede door de voetjes, het spelen ermee, het magerder worden. Het is een misselijkmakend stukje, maar wel goed geschreven en wat mij betreft helemaal niet te cryptisch!

Profile picture for user Ostinato
Ostinato

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 juli 2014 - 19:53
Dankjewel bart. @Anne Er is hoop :) Misselijkmakend was wat ik in gedachten had. Ik heb in ieder geval één lezer bereikt.

Geen afbeelding
Tja

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 11 juli 2014 - 19:54
Door die blote voetjes dacht ik dat hij een kind in zijn nekvel pakte. Wel dacht ik dat het om zijn eigen kind ging. Door die wervelstorm in zijn hoofd dacht ik inderdaad dat het over iemand ging die geestelijk niet in orde was. Een ontzettend kindvriendelijk verhaal. :D

11 juli 2014 - 20:43
@Ostinato Maak er maar twee lezers van. Het kwartje viel wel pas na de uitleg. Dat komt vooral door 'Ze zijn altijd op zolder als ze niet in de kamer zijn.' Dat impliceert - achteraf bezien - dat hij vaker de deur heeft vergeten af te sluiten. Daar geloof ik niet zo in. Knap misselijk, inderdaad.

Geen afbeelding
Onomatopee

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 juli 2014 - 21:20
Goh! Kinderen. Ik las je uitleg en ik herinnerde me dat ik dit even gedacht had. Ik las je tekst opnieuw en ik dacht het hier: CITAAT: De deur van de kamer is open. Dat hoort niet, hij hoort op slot. Ik loop snel naar binnen. De kamer is leeg. Ik dacht hier dat iemand de klink op zijn minst omlaag had moeten doen, dus een mens. Maar toen ik verder las, leek dit mij steeds onwaarschijnlijker. Een kind omhoog houden bij zijn nekvel zodat het dan nog de treden raakt, ... Die moet toch al een jaar of 10 zijn. Een uitgemergelde 10-jarige weegt toch wel 10kg. Lijkt me dus sterk dat dit kan. Nu ben ik voor het 'toetsen aan de werkelijkheid', maar hier zeg ik toch 'don't try it at home' ;)

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 juli 2014 - 22:19
IK dacht meteen aan een lugubere invulling! In mijn gedachten verschenen geen poesjes of zo. Dit kwam door de beschrijving waarop de HP zijn gevoelens ervaart. Die spoort niet was mijn gedachten. De tekst greep me bij de keel en sleurde me mee, over woorden struikelend naar het einde en daarom heb ik het twee keer moeten lezen. Heel erg goed gedaan! De rillingen lopen over mijn rug, brrrrr! Arme kindjes!

Profile picture for user Ostinato
Ostinato

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 juli 2014 - 12:42
@Onomatopee: Maar er staat ook niet 'nekvel'. Er staat 'nek'. Volgens mij kan een volwassen man prima een jong, uitgemergeld, liggend kind bij het dunne nekje pakken en het de trap afslepen (sorry voor het lugubere beeld). Een 10-jarige weegt overigens eerder 30 kilo. @Marietje, Tja: Dank :) Hij spoort inderdaad niet. Kindvriendelijk? :P @Woodpecker: Het is inderdaad een beetje zwak, verhaaltechnisch gezien, dat de kinderen blijkbaar regelmatig ontsnappen. Dat was een trucje om te kunnen laten zien dat het om een serie-misdadiger gaat. Om dezelfde reden laat ik de man geestelijk aftakelen, zodat hij telkens vergeet, niet alleen om de deur op slot te doen maar ook waar de kinderen dan heenvluchten. Te bedacht, denk ik nu. En waarom vergeet ie dan nooit om de buitendeuren op slot te doen? Ik heb het mezelf te moeilijk gemaakt.

Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 juli 2014 - 15:47
Ik twijfelde geen moment dat het om een kind ging; al vond ik het behalve luguber, een tikkeltje bizar dat hij ze regelmatig liet ontsnappen -okee, misschien twijfelde ik daarom toch heel even.

12 juli 2014 - 20:14
@Ostinato Het is een detail dat proeflezers er normaal uitlichten of de schrijver zelf als hij even de tijd heeft om afstand te nemen. Die tijd heb je hier niet. Wat ik knap vind, is dat je duidelijk maakt dat de HP zijn slachtoffers als 'dingen'/ objecten ziet. Da's misselijkmakend, maar (denk ik) wel treffend.