Trots bekijk ik mezelf in de spiegel. Haar mooi, make up formidabel, jurkje sexy, schoenen nog sexyer. Nadat ik mezelf volledig heb goedgekeurd, loop ik door naar de keuken. Tevreden proef ik het eten. Al zeg ik het zelf, het is goed gelukt. Een kwestie van opwarmen. Ik bedenk me dat het wellicht beter is om nog even m'n tanden te poetsen. Terwijl ik mijn tanden poets kijk ik in het medicijnkastje. Shit waar zijn ze gebleven? Ik ruk het kastje onder de wasbak open en begin de inhoud eruit te gooien. Niet te geloven, daar zijn ze ook niet. Met de tandenborstel nog in mijn mond ren ik mijn slaapkamer binnen. Niet in het nachtkastje, niet onder het bed. Misschien in de kledingkast? Je weet het maar nooit. Tenslotte is opruimen hetzelfde als rotzooi verplaatsen. Ik ruk de deur van mijn kledingkast open. Verdomme ook al niet. Ongelofelijk! Heb ik eindelijk een afspraak met hem, in mijn eigen huis. En dan heb ik het weer eens niet in orde. Wat kan een mens chaotisch zijn. In mijn fantasie is de hele avond al verpest. Lekker eten, een leuk gesprek voeren, samen op de bank een filmpje kijken en dan.... Op de klok zie ik dat het tien over half zes is. Het kan nog net. Ik smijt de tandenborstel de badkamer in en ren de deur uit. Snel stap ik op m'n fiets en als een volwaardig wielrenster race ik door de stad naar het winkelcentrum. Precies om één minuut voor zes ren ik de Kruidvat binnen. "Mevrouw we willen net gaan sluiten," een bozige verkoopster kijkt me aan. "Het is van levensbelang!"