Geen bord op schoot. We hebben vroeg gegeten. De afwas staat er nog. Die doe ik wel als Nederland wint. Zo niet, dan laat ik alles op het aanrecht staan. Ik heb Van Gaal een tweet gestuurd en ‘mijn’ opstelling doorgegeven. Hij heeft niet naar mij geluisterd. Daarom is het niet vreemd dat de ruststand een grote teleurstelling is. Als Dos Santos voor Mexico scoort, wordt mijn man zo kwaad dat hij het vaatwerk met twee wilde armzwaaien op de grond kwakt. Ik kan me er niet druk over maken. Hij ruimt het wel weer op. Dat doet hij altijd. Mijn interesse in het voetballen is meteen weg. Daarom besluit ik in de tuin te gaan schoffelen. Opeens hoor ik een brul en schrik zo vreselijk, dat ik over de schoffel struikel en op de scherpe kant terechtkom. Een beste jaap in mijn knie is het gevolg. Ik roep naar mijn man dat ik hulp nodig heb. Met een brede glimlach komt hij naar me toe en zegt dat Sneijder net heeft gescoord. ‘Dat is het gevolg van jouw woeste kreet,’ zeg ik. Hij kijkt naar mijn knie en zegt: ‘Dat is een doelpunt toch wel waard?’ Daar heeft hij gelijk in Ik kreun van de pijn als hij me naar de kamer ondersteunt. Gelijk ga ik op de bank liggen. Ondanks mijn bloedende knie juich ik als een gek als Huntelaar een penalty verzilvert.