Gelukkig konden we bij het paviljoen onder een grote parasol plaatsnemen, want het zweet drupte met dikke druppels van onze voorhoofden. En enige behoefte aan meer zon hadden we op dat moment niet. Mijn vriend en ik ploften na de duurloop van een klein uurtje langs de branding uitgeblust neer en bestelden een heerlijk, koel biertje. We praatten wat met elkaar over allerlei mannendingen, totdat we een vrouwspersoon hoorden roepen: ‘Hé, die John. Da’s ook toevallig dat ik jou hier tref. Hoe is het met je, man?’ Die John, dat was ik en mijn schrik was hevig toen ik twee vrouwen, waaronder ene Bep, op ons af zag komen lopen. ‘Dat is een grietje van mijn middelbare school. Een naar, opdringerig kind’, fluisterde ik nog snel tegen Freek, mijn hardloopmaatje. ‘Mogen we gezellig bij jullie aanschuiven?’, vroeg Bep brutaalweg. 'Liever niet. We zitten hier in een diepe discussie. We willen eigenlijk niet gestoord worden', probeerde ik de zaak nog af te wentelen. 'Ach waarom niet?', reageerde mijn vriend. Ik keek hem vernietigend aan, maar het kwaad was al geschied, want wat te verwachten was gebeurde. Zonder gène pakte Bep een stoel en ging zitten. Dus zaten we even later met twee dames opgescheept. Ik herinnerde me weer dat wicht van vroeger, altijd het hoogste woord en vreselijk eigenwijs die zich met alles en iedereen moest bemoeien. Mijn vriend Freek had het best naar zijn zin. Hij praatte honderd uit met die nare Bep. Ikzelf viel stil, want ik had Bep nooit gemogen. Freek dacht daar kennelijk anders over. Hij voelde zich als een haantje in een kippenhok, met het gevolg dat de andere dame helemaal buiten de boot viel. Gelukkig begon deze zich op een gegeven moment met mij te bemoeien en ik moet zeggen dat was best genoeglijk. Het leek alsof we elkaar al jaren kenden, zo vertrouwd was het om met Suzan te praten. Het werd toch nog een gezellige middag, met als gevolg dat er meteen een vervolgafspraak gemaakt werd om ’s avonds met ons vieren te gaan stappen. Mijn kompaan bleek het buitengewoon goed te kunnen vinden met Bep, dat nare wicht uit mijn schooltijd, en ik met die lieve Suzan.