Wekelijkse schrijfopdracht #17 - Prachtige zomerkennis

Indrany, ik ga een boude uitspraak doen. Je tekst is m.i. gezwollen, onverteerbaar en grammaticaal onjuist. Probeer het te herschrijven.

Kun je ook aangeven wat er precies onjuist aan is? Ik stel je reactie op prijs, maar geef n voorbeeld. Ik wilde t mooi schrijven maar onverteerbaar kan idd de keerzijde zijn. Het wil de laatste tijd even niet lukken, de inspiratie is zoek. Dan kun je zeggen ik schrijf m niet...of ik doe mn best en hoop verder te komen met aanwijsbare punten waar uit blijkt dat t niet lukt.

[het enige wat ik zie is een verblinding van de stralende zon recht in mijn gezicht]; je wordt verblind door de zon. [gezellig ontspannen terras, waar de glazen klinken]; twee bijvoeglijke naamwoorden, kan een terras ontspannen zijn? en knalt eenieder met zijn glas tegen het glas van de ander? [Het sissen van de frisdrank klinkt, chique obers lopen af en aan]; frisdrank sist niet, wel hoor je sissen als het flesje wordt geopend. Waarom chique obers? Niet geloofwaardig dat zij chique zouden zijn. Chique is erbij gehaald. [De fel gekleurde tassen staan tussen blinkende stoelen met daarop vrolijk kletsende mensen]; waarom fel plus blinkend plus vrolijk kletsend? Ik ben doodmoe van deze zin. [De wind fluit door de bladeren van de lianenboom]; de wind fluit niet en waar ben je? In het oerwoud met lianenbomen? Daar lopen geen chique obers. [ik smacht naar het zien van de stem]; stemmen zie je niet maar hoor je. Hoewel ik Afrikanen tegenkom die stemmen horen maar dat is een ander verhaal. [Ik herken de stem uit duizenden maar ik kan je niet vinden]; de stem kan niet 'je' zijn. [De vlinders in mijn buik botsen tegen elkaar en de enthousiasme slaat op de vlucht]; ik weet niet hoe ik het moet zeggen Indrany, dit is een afstotende zin, vlinders en vluchtend enthousiasme gaan niet op met elkaar en het is 'het' enthousiasme. Trek geen woorden uit elkaar als diepbruin. Het ijsje dat smelt versus zijn glimlach is zo 'over the top'. [Een brok jaloezie valt over me heen. Tot je naar me toe komt lopen]; waar is hier het verband? [ik voel hoe er een innerlijke bevrijding mij overmand. Jouw dikke knuffel voelt als een zwaar bevochten medaille]; sorry, ik word hier onpasselijk van. Overmand is trouwens met een t en 'er' kan je laten springen. [De appreciatie wordt na jaren liefdevol erkent]; erkend met een d. Wat wil je zeggen in godsnaam? [Jij bent de brenger van de felle zon in mijn leven, maar hij straalt zo hard, dat je de stralen niet van jezelf kan weerhouden]; zie wat je schrijft. Wat staat hier? Indrany, ik stop ermee, ik merk dat ik het moeilijk vind jou te laten begrijpen dat ik dit een gezwollen tekst vind die kant noch wal raakt. Wellicht zijn onze medeschrijvers een andere mening toegedaan; het is nogmaals mijn mening en ik hoef je er ook niet van te overtuigen. En inspiratie komt altijd terug. Vergeet dit niet :-).

Dank je wel voor je reactie. Kijk...hier leer ik van. Fijn. Beter dan dat ik altijd hoor leuk of beeldend. Dit is leuk om te horen maar leer ik niets van. Ik moet je gelijk geven. Het is te opgeblazen. Geen gevoel.

topreactie van Mili, als ik zo vrij mag zijn. Ik wist gisteravond niet te reageren, maar nu ik je tekst opnieuw probeerde, vond ik hem zo mogelijk nog onmogelijker. Topreactie van jou zelf bovendien; hier kunnen we van elkaar leren, zeker als het even worstelen is om je verhaal op papier te krijgen. Ik zou zeggen: pak een nieuw vel en vertel het verhaal, zonder dat je het mooi probeert te doen. (En ik weet dat dat lastiger is dan het klinkt.) Heel veel succes ....en we kijken uit naar je herschrijf, danwel volgende bijdrage.

Volgens mij begrijp ik wel iets van de sfeer die je probeert over te brengen. Het is alleen te ingewikkeld gebracht denk ik, daardoor wordt het moeilijk leesbaar. Ik ben benieuwd of je het herschrijft. Het idee is wel mooi.

@Indrany Zo, die reactie van Mili #3 komt binnen, zeg. Het siert je dat je er ingetogen op reageert. Ik zou in jouw schoenen een soort rouwverwerkingsproces hebben moeten doormaken. Mag ik een suggestie doen? Jij probeert dichterlijk te schrijven en als dat een stijl is die bij je past, moet je die niet zonder meer wegsmijten. Wel moet je oppassen, want overdaad schaadt. Stel dat je die van die botsende vlinders erin zou verwerken en je stijl verder wat minder dichterlijk maakt. Dan krijgen die hotsebotsende vlinders het beoogde effect. Dan denk je als lezer: hé, wat origineel. Bewaar je overige spitsvondigheden voor een volgend verhaal. Succes!

Jij probeert dichterlijk te schrijven en als dat een stijl is die bij je past, moet je die niet zonder meer wegsmijten. Wel moet je oppassen, want overdaad schaadt.

Dat bedoel ik, al weet Leonardo het mooier te verwoorden. Het poetische zit in jou, als jij 'gewoon' schrijft, wordt het waarschijnlijk vanzelf 'mooi' en worden extra verfraaiingen te veel. Misscien niet altijd even mooi (naar je eigen zin), maar niemand schrijft altijd even goed. En ach, mooi is ook nog altijd een kwestie van smaak ... wat weet ik ervan behalve wat ik zelf mooi vind?

Herschreven en wel, :-) en over mijn dichterlijke vorm, daar ga ik nog in oefenen. “Hey Bianca!”, is zijn enthousiaste roep, maar als ik om me heen kijk zie ik niemand die mij zo enthousiast roept. De zon schijnt fel, en steeds meer mensen zoeken een plekje op het zonovergoten terras. Ik bewonderde af een aan rennende obers die er altijd zo chique uitzien in hun zwarte schorten. Af en toe komt er een verfrissend briesje langs, maar net als ik het opmerk lijkt het of de wind ook zijn rust zoekt op het overvolle terras. Ik kijk nog eens om me heen. “Wie is toch de stem die mij riep?”. Verbaasd kijk ik om me heen en kan niet anders concluderen dat ik me vergist heb. Aan tafel wordt mijn flesje frisdrank met een sis open geklikt. “Heyyyy Bianca!”, hoor ik nogmaals. Zie je wel, denk ik. Ik hoor het echt. En weer zoek ik het terras af, om te ontdekken waar de stem vandaan komt. Als ik langs de tafeltjes af kijk, kijk ik naar een berg van gekleurde tassen naast een paar gezette vrouwenbenen in hardroze hakschoenen. Mijn blik volgt de benen omhoog naar de hoogblonde mevrouw die net een hap neemt van haar ijs coupe. Ik wordt afgeleid door een man die dolenthousiast naast haar staat te zwaaien. Daar staat hij, nog even aantrekkelijk als altijd en geen spat veranderd. Diep bruine ogen kijken me stralend aan, een spierwitte lag komt tevoorschijn. De prachtige man die elke ochtend 4 jaar lang bij mij op het station op de trein stond te wachten. Ogenblikkelijk krijg ik het warm van binnen. Ik kan mijn ogen niet geloven dat hij, na al die jaren, toch als herkenning naar mij zwaait en uit volledige verlegenheid kijk ik achter me. Tot mijn verbazing zie ik een jonge vrouw die even dolenthousiast terugzwaait. Geschrokken draai ik terug en zie hoe de prachtige man mijn kant op komt lopen. Kijkt hij nu echt naar haar? Ik kan niet anders concluderen dat zijn ogen op mij gericht zijn. Als de man dichter bij komt en langs mijn tafeltje loopt, went hij zijn blik af, kijkt me recht in de ogen aan en geeft me een knipoog, om vervolgens bij de jonge vrouw, nonchalant aan het tafeltje plaats te nemen.

Hallo Indrany, Schrijven blijft altijd hard werken. Ongeacht de schrijfstijl (poëtisch of niet) vind ik dat alle zinnen iets moeten toevoegen; juist in een korte tekst. Dat blijft lastig, ook voor mij. Door die bril analyseer ik dan ook je tekst. Naast een aantal toevoegingen die voor de lezer al duidelijk zijn, gebruik je naar mijn smaak ook overbodige woorden waardoor je tekst inboet aan kracht. Ik zal het verduidelijken met een aantal voorbeelden: - de zon schijnt fel & zonovergoten terras in één zin. Zonovergoten is voor mij al helder. - die er altijd zo chique uitzien. Als je 'altijd zo' schrapt, wordt het beeld voor mij indringender. Datzelfde geldt voor 'af en toe een briesje.' Als je 'af en toe' schrapt wordt de zin zo veel mooier. - (dol)enthousiast en concluderen kom ik meerdere keren tegen. Probeer de zin opnieuw te formuleren met een synoniem. - en weer zoek ik het terras af, om te ontdekken waar de stem vandaan komt. Als ik de tafeltjes af kijk etc... hier val je wederom in herhaling. Probeer deze zin eens beeldend te maken. Hoe kijkt ze en wat ziet ze? Laat me als lezer zien en beleven wat jouw hp voelt, ziet, ervaart. Ik doel dan op het diepere laagje. Dat mis ik nog een beetje in jouw tekst. Ik hoop dat je mijn reactie als positieve feedback ervaart. Zo is het in elk geval bedoeld om elkaar te helpen. Groet, Joanne

Dank je wel voor je uitgebreide beoordeling en dat je de moeite hebt genomen het te lezen. Jouw punten neem ik mee, om het de volgende keer nòg beter te kunnen doen.

Dank je wel voor je uitgebreide beoordeling en dat je de moeite hebt genomen het te lezen. Jouw punten neem ik mee, om het de volgende keer nòg beter te kunnen doen.

.... dat is juist zo mooi aan deze wekelijkse schrijfopdracht! Benieuwd naar je volgende inzending.

Beter en ik zie dat je Mili's opmerkingen hebt verwerkt. Als notoire azijnpisser: wat is een prachtige man? Wat maakt dat de hp die man als zodanig betitelt? Ook wat taalslordigheden (bijv. ik wordt>>word; hij went >> wendt)

:thumbsup: Top dat je een grondige herschrijf gewaagd hebt! Een verhaal loslaten en helemaal opnieuw aanvangen is vaak al niet niets. Het resultaat vind ik zelf ook beter verteerbaar dan de eerste versie, dit is veel meer een verhaal dan een verzameling kunstige beelden. Ik zie nog wel wat kleine (vooral taal) dingetjes, vind je het fijn als ik daar nog eens rustig voor ga zitten, of heb je genoeg geleerd voor deze week?

Dank je wel voor de herbeoordelingen. JoanneE: Ik ook.. hahahahaha... Leonardo de d-tjes en t-jes, ik moet erop letten, ik weet. Een prachtige man,...hummmm ja...je hebt gelijk, het zegt idd niets. Schrijvenmaar: Als je tips wilt geven, heel erg graag. Ik maak een overzicht van do's en don'ts die ik er de volgende keren bij kan houden, om yes yes...nog beter te kunnen schrijven.

@ Indrany, zoals je al had gemerkt valt er nog het een en ander bij te schaven. Toch geloof ik wel dat je de fantasie hebt en probeert alles in geuren en kleuren neer te zetten. Je hebt ook al aan het einde een onverwachtse wending toegevoegd: die prachtige man gaat bij een andere vrouw zitten. Ook laat je tekst zien dat je oog hebt voor details, sfeer, gevoelens enz. Goed dat je het hebt herschreven, oefening baart kunst! :thumbsup:

Dank je wel Alicia. Tja.., er blijken altijd nog meer mensen te zijn die Bianca heten en de mooie man ook kennen. Een voor je gevoel gênant moment. Voor wie wil.....heb ik het verhaal nogmaals herschreven. En nu niet denken, ik zeg maar niets, want ze heeft al zoveel kritiek gehad...beoordeel het of je voorgaande stukken nooit gelezen hebt. :-) “Hey Bianca!”, is zijn enthousiaste roep, maar als ik om me heen kijk zie ik niemand die mij roept. Het is warm, en steeds meer mensen zoeken een plekje op het zonovergoten terras. Ik bewonder de af en aan rennende obers die er altijd zo chique uitzien in hun zwarte schorten. Er komt een verfrissend briesje langs, maar net als ik het opmerk, lijkt het of de wind ook zijn rust zoekt op het overvolle terras. Ik kijk nog eens om me heen. “Wie is toch de stem die mij roept?”. Verbaasd blijf ik zoeken maar kan niet anders concluderen dat ik me vergist heb. Aan tafel wordt mijn flesje frisdrank met een sis open geklikt. “Heyyyy Bianca!”, hoor ik nogmaals. Zie je wel, denk ik. Ik hoor het echt. Nieuwsgierig geworden naar de man die mij roept, probeer ik om de ober heen te kijken en speur ik elke zitplek af. Een man met een grote snor, neemt een slok van zijn lauwe geslagen biertje. Het tafeltje ernaast hangen een paar jongens onderuit gezakt in de stoelen, druk spelende met hun telefoon. Als ik langs de tafeltjes af kijk, kijk ik naar een berg van gekleurde tassen naast een paar gezette vrouwenbenen in hardroze hakschoenen. Mijn blik volgt de benen omhoog naar de hoogblonde mevrouw die net een hap neemt van haar ijs coupe. Ik word afgeleid door een man in een veel te groot Diesel T-shirt, die dolenthousiast naast haar staat te zwaaien. Wauw! Daar staat hij! Nog even aantrekkelijk als altijd en werkelijk geen spat verandert. Diep bruine ogen kijken me stralend aan, een spierwitte lach komt tevoorschijn. Een man die elke ochtend 4 jaar lang bij mij op het station op de trein stond te wachten. Ogenblikkelijk krijg ik het warm van binnen. Ik kan mijn ogen niet geloven dat hij, na al die jaren, toch als herkenning naar mij zwaait en uit volledige verlegenheid kijk ik achter me. Tot mijn verbazing zie ik een jonge vrouw die even dolenthousiast terugzwaait. Geschrokken draai ik terug en zie hoe de prachtige man mijn kant op komt lopen. Kijkt hij nu echt naar haar? Ik kan niet anders concluderen dat zijn ogen echt op mij gericht zijn. Ik voel hoe mijn wangen rood worden, en mijn adem een teugje overslaat. Als de man dichter bij komt en mijn tafeltje passeert kijkt hij me recht in de ogen aan en geeft een knipoog, om vervolgens bij de jonge vrouw achter mij, aan het tafeltje plaats te nemen.

Indrany, De aanhouder wint! Jouw verhaal heeft nu veel meer sfeer en beleving (op een paar dubbele kreten na, maar dat mag de pret niet drukken). Ik vind het bewonderingswaardig dat je niet met minder genoegen neemt en de feedback ter harte hebt genomen. Er staat nu een levendig verhaal in een geolied ritme. Mijn complimenten voor je doorzettingsvermogen. Groet, Joanne

Dubbele kreten? Tell me! Niet dat ik het nu nog n keer overdoe hoor. Woensdag weer een volgende kans. Anders blijven jullie bezig. hahahahaha.

Dubbele kreten? Tell me! Niet dat ik het nu nog n keer overdoe hoor. Woensdag weer een volgende kans. Anders blijven jullie bezig. hahahahaha.

Lees je verhaal over een paar dagen nog eens en lees het hardop. Ik verwacht dat je de woorden die je twee keer gebruikt dan zullen opvallen. Woorden, waar naar mijn smaak een synoniem mooier zouden zijn. Maar genoeg voor nu. Woensdag: nieuwe ronde, nieuwe kansen.

sorry, het werd onverwacht druk hier en nu staat er ook alweer een nieuwe opdracht te wachten om te ontdekken ... ik weet niet of ik hier nog aan toe kom, wie, weet in de lop van de week alsnog, maar bij volgende opdrachten zal ik in elk geval niet schromen, nu ik weet dat je het waardeert.

Ik vind de nieuwe versie mooi. Jouw stijl ook. Uiteraard valt er nog iets te verbeteren. Maar laten we eerlijk zijn, dat is bij ons allemaal het geval.