Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#14: Brief

Wat valt er voor mij nog te zeggen? Spijtbetuigingen? Nee! Angstgevoelens? Natuurlijk, wie niet? Mijn uren zijn geteld. Eigen schuld, zeggen ze, had je die cipier niet moeten vermoorden. Maar wat hadden ze verwacht? Dat die domme gevangene zijn vieze vingertjes zou accepteren? Mogen gevangenen zich niet verweren tegen dat soort smerige praktijken? Ik mag dan voor roofmoord zitten, daarmee zijn mijn rechten niet verdwenen. Het recht op zelfverdediging bijvoorbeeld, maar dat schijnt niet te gelden voor het drek van de samenleving. Maar goed… Hier in solitair is tijd genoeg om na te denken en wrok koesteren zal niet helpen. Mijn lot heb ik geaccepteerd. Met wapenbezit kom je nog wel weg, zeker als het een aangescherpt stukje plastic is, maar dan moet het niet in de nek van een bewaker terechtkomen. Dat heeft mij genekt, letterlijk. Haha, snap je hem? Gelukkig is het sterven tegenwoordig wat humaner (zo zeggen ze het toch?) dan in de Middeleeuwen: geen ophanging, vierendelen of beulsbijl. Nee, nu hoef je alleen twee prikjes te overleven voordat je doodgaat. Eigenlijk wel ironisch, hoeveel moeite er voor een wandelende dode wordt gedaan. Ze laten mij zelfs deze brief schrijven, met waskrijtjes zodat ik mijzelf niet verwond, en voor mijn maaltijd vanavond heb ik biefstuk met oestersaus besteld. Jammie! Wel, er is niets meer te vertellen. Het schrijven heeft mij een laatste beetje rust gegeven. Nog twee keer zal mijn solitaire opsluiting worden doorbroken, voordat ik de eeuwige eenzaamheid tegemoet ga. Het ga jullie goed. Liefs, G.B.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Das best lekker, een biefstuk met oestersaus. Het lijkt me een relatief nuchtere brief voor een terdoodveroordeelde die (gelukkig voor hem) zijn humor nog niet is verloren. Enige wrok proef ik nog uit de eerste alinea, dat hij ondanks zijn eigen daad niet snapt dat hem wat wordt aangedaan. Al met een al een mooi geschreven brief, geen leuke om te ontvangen lijkt mij zo.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooie brief drakenvriend! Het lijkt me geen leuke brief om te moeten ontvangen, maar de geadresseerde zal vast gerustgesteld worden als hij/zij ziet dat hij nog zijn steeds zijn gevoel voor humor heeft. Hij heeft er geen spijt van, maar snapt niet waarom hij ter dood wordt veroordeeld. In zijn ogen heeft hij niets fout gedaan. Toch gaat hij er vrij nuchter mee om.

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dit lijkt me een moeilijke brief om te schrijven, en het is prima gelukt. Ik mis het niet dat hij haast geen ik zegt, toch komen de gevoelens goed over...

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Hij neemt genoegen met zijn lot, ook al is hij het er niet mee eens. Ze zijn wel zo humaan dat ze voorkomen dat hij zichzelf kan verwonden. Haha. Sterke brief.

Lid sinds

11 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooie brief! Ik lees een berusting in het lot in de volle overtuiging juist richting de cipier te hebben gehandeld. Tussen de regels door lees ik dat de gevangene wel degelijk een geweten heeft, ondanks de twee moorden. Dat maakt de brief voor mij indringend.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ook al heeft hij zich neergelegd bij zijn lot, hij blijft een vechtersbaas en een rebel. Natuurlijk vindt hij dat hij zijn rechten blijft behouden! Maar hij is moe gestreden en troost zich met het feit dat ze hem nooit klein kunnen krijgen. 'You can't have what's in my soul, you can never take away my freedom'! Goed weergegeven: de ongelijke strijd die hij volgens hem voert, zijn relativerende humor wat hem op de been houdt en zijn nuchtere kijk op wat komen gaat!

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank voor jullie reacties. Het is goed te lezen dat het hele verhaal en alle betekenissen goed over komen. En dat met een eerste ingeving, zonder herschrijven of schrappen. Erg blij :D