Schrijfopdracht #12 - Wankelen
Mirte liep kaarsrecht en langzaam voor de ronde kist uit. Alsof tromslagen haar begeleidden, zo regelmatig waren haar stappen. Haar haar golfde in hetzelfde ritme op haar schouders.
De stoet volgde haar. Het was een luidruchtig gezelschap geweest in de aula. Ze hadden gezongen, gedanst en geschreeuwd alsof ze zo de angst dat zij de volgende dode zouden zijn konden bezweren.
De statigheid van Mirte sloeg ze die hoop uit handen. Ze hadden maar te volgen in haar tempo. Daarmee werd duidelijk dat niemand zijn tred zelf bepaalde. Nee, alles kwam van buiten, marionetten zijn we of nog eerder stof in de wind.
Het graf was een enorme kuil, wat logisch was want anders paste de kist er niet in. Zelfs een deel van het pad was afgegraven.
Mirte liep naar de kuil tot ze op één meter afstand van de rand was. Toen wankelde ze. Er was niet meer te zien dan een lichte huivering aan de linkerzijde van haar lichaam, maar Pleun had die opgemerkt.
Prachtig Petra, de cadans
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
De huivering aan haar linker
Lid sinds
10 jaar 7 maandenRol
Wie of wat zit in de ronde
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Zoals je zelf aangeeft, gaat
Lid sinds
13 jaar 2 maandenRol
Zegt dit iets over Mirtes
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
Mirte komt op mij heldhaftig
Lid sinds
18 jaar 2 maandenRol
De wankeling verbreekt de
Lid sinds
10 jaar 10 maandenRol
Mirte is voor mijn gevoel
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
vrouw die gewend is sterk te
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
Ik verwacht niet veel nieuwe
Lid sinds
10 jaar 10 maandenRol
Hallo allemaal, bedankt voor
Lid sinds
18 jaarRol
Mooi Petra, je brengt dat
Lid sinds
10 jaar 10 maandenRol
Ik word hier met name erg
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol