Wekelijkse schrijfopdracht #10 - De eerste indruk

Een man, ik denk dat hij de dood van een vrouw of meisje op zijn geweten heeft. En hij vindt zich nu een klootzak. En toch geloof ik hem niet. Ik voel geen berouw, geen gemis, geen verdriet. Hij denkt na, hij oordeelt, veroordeelt zich zelf, maar er spreekt geen enkele vorm van genegenheid voor de vrouw/het meisje uit zijn woorden. Hij heeft het verkeerd aangepakt, of heeft hij de situatie verkeerd ingeschat. heeft zij hulp gevraagd en heeft hij gedacht dat het allemaal wel meeviel. De relatie lijkt me niet persoonlijk. Ik denk een jaar of 50, zwelgend in zelfmedelijden. Hij zorgt niet goed voor zichzelf.

man, vindt zichzelf een loser. Nachtmerrie zegt iets over verdrongen situatie waarmee hij nu worstelt. Hoe ernstig is het werkelijk? Wat heeft hij allemaal gedaan? Doelt die moord op "die blonde vrouw" of iemand anders? Is er geen weg meer terug? Het verhaal kan nog een bijzondere wending krijgen ...

Man, dertiger met schuldcomplex, wat 's nachts door de demonen is omgezet in een nachtmerrie. Jonge vrouw, probleemgeval, waar hij 's avonds mee gesproken heeft, is in zijn hoofd blijven hangen. Het wordt niets samen, vermoed ik. Therapie is te overwegen in de toekomst.

Dit gaat over een man van een jaar of 55. Zijn dochter is vermoord of heeft zelfmoord gepleegd. Ze heeft het hem geprobeerd duidelijk te maken dat er problemen waren, maar hij was te druk met zichzelf om het te horen. Nu heeft hij er spijt van, gevoelsmatig had hij de dood van zijn dochter kunnen voorkomen. Hij gaat nu gebukt onder een alles verterend gevoel van schuld. De vraag is natuurlijk of dit schuldgevoel terecht is.

Jonge man 25- 30 jaar omdat hij zijn tenen krult in het zachte tapijt. Hij zit diep. Eerst dacht ik dat hij zelf medelijden had omdat hij zo stom was om de relatie met haar door zijn vingers te laten slippen. De dood die hij op zijn geweten heeft hoeft niets met haar te maken te hebben. Sterker nog dat was totaal niet mijn eerste indruk, ik had volledig over deze informatie heen gelezen. Nee, Ik zie een verdrietige jongeman na een nachtmerrie in het donker huilend op een stoel, nadenkend over hoeveel hij haar mist en met spijt dat hij niet meer moeite heeft gedaan voor hun relatie en haar nu kwijt is. Als hij de situatie kan omkeren gaat hij dat zeker doen.

Een dikkige man van ongeveer eind veertig, begin vijftig. Ik lees dat hij een tienermeisje heeft omgebracht, maar ik denk niet dat hij dit ook echt fysiek heeft gedaan. Misschien had het meisje, zijn dochter?, wel problemen, maar luisterde hij niet. Doordat ze zichzelf nu wat heeft aangedaan, of misschien is vermoord, denkt hij dat hij indirect de moord gepleegd heeft. Hij heeft spijt. Als hij het vandaag nog kon veranderen dan had hij dat gedaan.

Hi Lucius, ik verwacht niet veel nieuwe reacties meer. Wil je ons verklappen wat voor type je hoofdpersoon is en of je iets van deze opdracht geleerd hebt. Vast bedankt.

Beste Henny en anderen, Als eerste bedankt voor jullie feedback! Vind het heel leuk om zo te schrijven en het met anderen te delen, en dat er dan ook echt serieuze reacties komen! De hoofdpersoon is inderdaad een man van rond de vijftig. Hierin zaten de meeste mensen in de goede richting! Grappig! Het klopt ook dat hij de dood van een tienermeisje op zijn geweten heeft. Maar hij geeft wel veel om dit meisje! Zijn verkeerde reactie is echter, en dat is ook het hoofdthema van het boek, dat hij jaren en jaren later blijft zwelgen in zelfmedelijden. Zo is het de bedoeling dat het boek laat zien dat zelfmedelijden een vooral slopende emotie is voor jezelf. Het vreet energie, en je praat jezelf alleen maar meer de put in. De focus ligt dus niet zozeer op het politiewerk. Het meisje bleek voor de meeste niet meteen duidelijk. Zo had ik het ook wel bedoeld. Het is natuurlijk niet spannend om het hele boek al uit te kristalliseren in 250 woorden. Wat ik wel had kunnen verbeteren denk ik nu, is duidelijker aangeven wat hij voor haar voelde. Mogelijk had ik dit kunnen verbeteren door na de flashbacks van haar bij de barbeque bijvoorbeeld te zeggen: 'God, wat was ze mooi!'. Maar al met al zat iedereen toch wel aardig in de buurt, vooral diegene die zelfmedelijden 'lazen' in het verhaal. Dit wilde ik duidelijk maken door zinnen: 'Wat ben ik toch een stuk ellende. Een zwetend, stinkend stukje mens met een dood op mijn geweten. Mijn mond verstart. Mijn ogen worden strak. Ik ben gewoon een klootzak, hoor ik mezelf denken.' Ben benieuwd naar jullie reacties en kijk ook uit naar de tweede opdracht in deze reeks!

Mooi Lucius, vooral hoe je doelbewust geschreven hebt, en een indruk gewekt hebt, echt heel mooi en professioneel. ik hoop dat de tweede opdracht je bevalt, die stelt wat hogere eisen aan de schrijver, maar geeft je dan ook een handvat voor het mooiere schrijfwerk

Reactie zonder voorafgaande reacties te hebben gelezen: Man van middelbare leeftijd (dat hij met zijn tenen krult in het tapijt past daar dan weer niet bij), die in zijn stoel voor de tv in slaap is gevallen - zoals wel vaker gebeurt - en een nachtmerrie heeft gehad. Hij wordt verscheurd door schuldgevoel; hij denkt - of is - schuldig te zijn aan de dood van een jong meisje (puberleeftijd) dat hij heeft ontmoet bij een barbecue. Blijkbaar vertrouwde ze hem, want in een koffietentje wil zij haar angstige vermoedens met hem delen, maar hij neemt het niet serieus. Onterecht, zoals is gebleken.