Beste Henny en anderen, Als eerste bedankt voor jullie feedback! Vind het heel leuk om zo te schrijven en het met anderen te delen, en dat er dan ook echt serieuze reacties komen! De hoofdpersoon is inderdaad een man van rond de vijftig. Hierin zaten de meeste mensen in de goede richting! Grappig! Het klopt ook dat hij de dood van een tienermeisje op zijn geweten heeft. Maar hij geeft wel veel om dit meisje! Zijn verkeerde reactie is echter, en dat is ook het hoofdthema van het boek, dat hij jaren en jaren later blijft zwelgen in zelfmedelijden. Zo is het de bedoeling dat het boek laat zien dat zelfmedelijden een vooral slopende emotie is voor jezelf. Het vreet energie, en je praat jezelf alleen maar meer de put in. De focus ligt dus niet zozeer op het politiewerk. Het meisje bleek voor de meeste niet meteen duidelijk. Zo had ik het ook wel bedoeld. Het is natuurlijk niet spannend om het hele boek al uit te kristalliseren in 250 woorden. Wat ik wel had kunnen verbeteren denk ik nu, is duidelijker aangeven wat hij voor haar voelde. Mogelijk had ik dit kunnen verbeteren door na de flashbacks van haar bij de barbeque bijvoorbeeld te zeggen: 'God, wat was ze mooi!'. Maar al met al zat iedereen toch wel aardig in de buurt, vooral diegene die zelfmedelijden 'lazen' in het verhaal. Dit wilde ik duidelijk maken door zinnen: 'Wat ben ik toch een stuk ellende. Een zwetend, stinkend stukje mens met een dood op mijn geweten. Mijn mond verstart. Mijn ogen worden strak. Ik ben gewoon een klootzak, hoor ik mezelf denken.' Ben benieuwd naar jullie reacties en kijk ook uit naar de tweede opdracht in deze reeks!