Geen enkel geluid, niet de minste beweging kondigde haar komst aan. Het ene moment lag het strand er volslagen verlaten bij. De verwachtingsvolle stilte slechts verstoord door zijn eigen demonen, die gretig van het nachtelijke uur profiteerde om massaal uit zijn hoofd te breken. Het volgende moment had ze zich uit de schaduwen van de nacht losgeweekt en danste op de onhoorbare tonen van de nacht het diffuse licht van de volle maan in. In totale harmonie met de sterren en de maan alsof ze er een integraal deel van uitmaakte. Met de overgave van een onschuldig kind zweefde ze zijn richting uit. Schijnbaar ongehinderd door iets zo banaal als de zwaartekracht. Haar lange haren huppelden vrolijk mee op de tonen van die hemelse melodie die slechts zij scheen te horen. Vonkten als gesponnen goud in het maanlicht. Ze was een sprookje, zo mooi! Onwerkelijk als een mythe uit het rijk der fabelen. Betoverend als een goede fee. Een wonderlijke engel! Met slechts één doel afgedaald in zijn bedrieglijke wereld van materie en bezitting: hem mee te voeren naar die magische wereld voorbij de sterren waar passie en romantiek geboren werden, dromen geen fictie waren en liefde voor eeuwig en twee dagen bleef duren. Iets waar ze wonderwel in slaagde. In slechts één enkele ademtocht bande ze elke zin voor realiteit uit zijn geest en droomde hij nog slechts de rest van zijn dagen met haar rond te reizen in haar wondere wereld van genot en verlangen.