Toen ze wakker werd, brandden de TL-buizen nog. Het licht bescheen genadeloos de kleding op de grond en de vuile mokken op haar bureau. Ze zou moeten opruimen nu ze tijd had, ging het door haar heen, maar ze bleef op de rand van haar bed zitten. De laatste dagen was ze nauwelijks thuis geweest. Eergisteren was ze de hele dag kwijt geweest aan de begrafenis van haar moeder en gisteren had ze lang aan de tafel voor Mirte gewerkt. Het meubelstuk was van nieuw eikenhout . Uren had ze besteed aan het glad polijsten. Tot diep in nacht had ze naar de tafel gekeken, maar ze was niet tevreden over haar werk. Dat ene speciale dat ontbrak daagde wel, maar vormde zich niet. Vanuit de aula klonk onritmisch gebonk. Sinds enkele weken begon Sjaak steevast om vijf uur ’s morgens te drummen. Dat verdreef de demonen van de nacht, zei hij. De laatste tijd werd ze wakker voor hij ging spelen. Het was hinderlijk en het putte haar uit, maar je moest elkaar iets gunnen. Wonen in dit afgedankte schoolgebouw gaf tenslotte veel vrijheid: geen buren die kwamen klagen, veel ruimte, eigen ateliers. Sjaak sloeg nog harder dan anders op zijn drumstel. Zeker veel demonen te verdrijven vannacht. Ze bedekte haar oren met haar handen. Misschien werd ze te oud voor deze manier van leven.