Opdracht 10: Eerste indruk

Met mijn hoofd in de wolken huppel ik naar de keuken. Mijn moeder is bezig aan het avondeten. De geur van spaghetti dringt mijn neusgaten binnen. “Mam? Mag ik deze avond naar Bryan?” Mijn moeder draait zich abrupt om van haar kookpotten en kijkt me met toegeknepen ogen aan. “Je hebt twee buizen op je rapport. Je gaat nergens heen.” “Komaan mam! Ik heb hem al een week niet meer gezien! Ik heb toch gezegd dat ik beter mijn best ga doen.” “ Het blijft nee!” Ze draait zich weer om naar haar vuur, neemt de kookpot en giet het water af in de wasbak. Ik ga zitten terwijl ze het eten op schept. Dik tegen mijn zin eet ik mijn bord leeg. Ik leg mijn vork net iets te hard neer op mijn bord wat me een boze blik van mijn moeder oplevert. Samen doen we de afwas. Mijn vader komt binnen als ik de laatste kookpot in de kast zet. Zonder iets te zeggen loop ik hem straal voorbij en stamp naar mijn kamer met overdreven groot lawaai op de trap. Van mijn bureau pluk ik mijn gsm en stuur een sms’je naar Bryan dat ik niet mag komen. Twee minuten later krijg ik al antwoord: “Klim door het raam. Ik wacht op je in de wei.” Ik loop naar de deur en luister of ik mijn ouders hoor. Ze zijn allebei druk in gesprek. Ik open de ruit. Ik zet mijn voeten op de vensterbank en houd me vast aan het raamkozijn. Met één sprong ben ik buiten.