Hieperdepieppiephoera Het was aardedonker in het muizenhol. De grote dag was aangebroken. Vandaag moest het gebeuren, zouden ze de eindoverwinning binnenhalen. Maandenlang hadden ze zich voorbereid. Opa muis had op zolder een oud boek over elektriciteitsleer gevonden. Dagelijks was hij er naar toe gegaan om het te bestuderen. Letter voor letter had hij het opgevreten. De kennis die hij ermee verzamelde bracht hem op een lumineus idee. De wet van ohm, anode en kathode, draadisolatie, gelijk- en wisselstroom, het was allemaal gesneden koek voor hem. Al een jaar lang werd er door die oetlul Wijnhof jacht op hen gemaakt. Overal waar ze hun sporen hadden achtergelaten had hij vallen gezet en gifkorrels gestrooid. Maar nooit had hij er een muis mee kunnen vangen, dankzij opa, die ook een folder gelezen had hoe je muizen moest strikken. Nee, Wijnhof was niet hun grootste vijand. Dat was zijn kater Troel. Hij lag dagenlang in de meterkast, en duwde zijn natte neus tot in hun hol. Af en toe ging er ook een poot naar binnen. In de meterkast lag een looplamp aan een flexibel twee aderig snoer dat permanent was aangesloten op een stopcontact. Met een wipschakelaar kon hij aan- en uitgeschakeld worden. Opa had dit snoer bij de lamp doorgebeten, de draaduiteinden kaal geknaagd en dit uiteinde het hol ingesleept. Hier had hij de blanke koperdraden uit elkaar gebogen en daarna het snoer weer onder spanning gezet. Niet veel later drukte Troel zijn natte neus weer in het muizenhol.