Scheepsjournaal Piet Paalvast Al enkele dagen lig ik met mijn zeilschip in het windstille centrum van een hogedrukgebied. De Australische kust ligt 600 mijl ten oosten van me. De vrije tijd heb ik voornamelijk besteed met het filmen en fotograferen van walvissen, die me gezelschap hebben gehouden. Het koufront komt vanuit het zuiden als een steil oprijzend hooggebergte naderbij. Aardedonker en dreigend. Mijn schip en ik zijn in beste conditie, maar wat er nu komt aanrollen is wel heel zwaar. De onderste regenbuien lopen naadloos over in het donkere water van de Indische Oceaan. De voorkant van dit front wordt in de top van de cumulonimbus nog helderrood verlicht door de zon die al een poosje onder de horizon ligt. Ook dit indrukwekkende schouwspel heb ik gefilmd. National Geographic zal er weer blij mee zijn. Als het tijd wordt om de beschutting van de hut op te zoeken, zie ik boven de top van de buienwolk een helder verlicht passagiersvliegtuig verschijnen. Het contrast met de donkere muur voor me wil ik ook nog filmisch registreren. Als ik maximaal inzoom krijg ik de Airbus beeldvullend op mijn scherm. Het gestreepte staartstuk is haarscherp afgebeeld. Opeens zie ik dat het vliegtuig wordt genaderd door een donker vlak met rechte lijnen. Als ik uitzoom blijkt het een vijfhoekig object te zijn, dat enkele malen groter is dan het vliegtuig. Mijn hart begint sneller te kloppen. Een UFO flitst er door mijn hoofd en dit wordt bevestigd door kippenvel over heel mijn lijf. Als ik nog meer uitzoom zie ik dat het er vijf zijn, die langzaam boven het vliegtuig aaneenklitten tot één groot ruimteschip. Het nog steeds helder verlichte vliegtuig is nu helemaal overdekt. Dan zie ik een felle lichtflits en van de Airbus en het ruimteschip is geen spoor meer te bekennen.