Ik weet dat sommige mensen zeer sceptisch zijn over deze vorm van opknappen en men beschouwt het vaak niet als volwaardig werk, terwijl het voor nabestaanden toch belangrijk is. Hoe denkt u daar zelf over?Jammer dat de man mijn grap niet kon waarderen. Ik raakte lichtelijk in verwarring. Eerlijk gezegd had ik ook zo mijn twijfels over dit werk: ‘Gekkenwerk,’ dat was het, maar ik zei het niet. In plaats daarvan zette ik een ongelofelijk gezicht op.‘Hoe komen ze erbij! Het is een van de meest volwaardige werkzaamheden die ik ken. Ik doe het bij mijzelf al mijn leven lang, en tot grote voldoening voor mijn omgeving! Het kan toch niet veel anders zijn bij een dooie? Ik begon met de vergelijking van lichaam en geest met die van de kaars en de kandelaar, en hoe deze beide elkaars waarde aanvulden. Dat de een niet zonder de ander kan et cetera en blablabla. En hoe belangrijk een laatste visionaire indruk bij het afscheid van een geliefd persoon je een heel leven bij kan blijven. Maar naarmate de sigaardampen mij weer insloten raakte ik toch behoorlijk geïrriteerd en wapperde nogmaals opvallend met mijn Cv. Weer leek het hem volkomen koud te laten dat ik zowat de moord stak. Mijn irritatie groeide met de minuut.“Ik ben als schilderes een eerste klas kleurenmengster, vertelde ik hem. “ Maakt u zich daarover maar niet druk. Ik zou van de gruwelijkste koppen nog een aardig gezicht kunnen maken.Ik beschouw de dood ook niet als iets vreselijks. Integendeel zelfs, men wordt eindelijk verlost van zijn gezwoeg om op welk gebied dan ook altijd maar weer de beste, de mooiste, de knapste, de snelste of wat dan ook maar te zijn. Het is mensen nauwelijks gegund rust te vinden in een maatschappij waarin voortdurend eisen worden gesteld en hoge verwachtingen worden gekoesterd. Voor velen lijkt me de dood zelfs als een verlossing te komen. En wat ik gezien heb op het gelaat van een dode vriend was zonder meer van een zeer bijzondere schoonheid. Hij had zoveel van het leven gehouden, was onophoudelijk geroerd en ontroerd geweest door de vele verschijninsvormen ervan, altijd royaal met zijn hart naar de verdrukten en vertrapten, dat bij het uitblazen van zijn laatste adem op zijn gezicht een soort blauwdruk achterbleef van al deze ontroeringen. Ik stond erop dat ze hem met geen vinger aan zouden raken, juist om de herinnering zo te houden.Uiteraard geld dat niet voor alle mensen. Er kan ook sprake zijn van een behoorlijke verminking. In dat geval kan de maquiage zeer nuttig zijn. Het is natuurlijk wat anders als de verminking van binnenuit komt ,’ Ik keek de man doordringend aan en vervolgde mijn relaas; ‘ En nu ik het hier toch over heb, hoop ik dat u het mij niet kwalijk neemt dat ik direct mijn hart even lucht, in tegenstelling tot mijn longen die hier geen kans krijgen.Hij schoof ongemakkelijk heen en weer en keek me quasi onbegrijpend aan. ‘ Wat bedoelt u?’Nou ja..u bent niet een van de jongste meer. Zelfs niet in de verste verte. Uw tijd zou wel eens dichterbij kunnen zijn dan u denkt, zeker met uw levensstijl ‘, ik wees naar de rooksliertjes in de lucht. Ik zou werken voor iemand die naar mijn idee zelf niet lang meer heeft. Ik zou u dan moeten fatsoeneren, maar ik vraag mij in alle ernst af, als ik het zo bekijk, of in uw geval mijn talenten wel toereikend zijn.Langzaam schoof hij zijn stoel naar achteren en stond op. Hij keek mij strak aan. Toen draaide hij zich om, liep naar de deur en opende deze met een ferme ruk, zei op ijskoude toon dat hij zijn tijd met mij verspild had. Terwijl ik langs hem liep tikte ik hem even kort op zijn bruingerooke vingers; ‘U bent al begonnen’, zei ik, ‘ u cremeert uzelf in fases.’ waarna ik snel naar buiten liep, de frisse lucht in.