[Genre: fantasie-actie] Het water spat op onder mijn voeten. Ik probeer de mannen en de hond voor te blijven en ren door. Behendig omzeil ik struiken en zwenk naar links. Recht voor me hoor ik verkeer. Ik spurt verder naar het geluid. “Sofie!” Zonder te kijken ren ik de baan over. Piepende remmen. In een reflex spring ik en beland op handen en voeten op de rode motorkap. De bestuurder schreeuwt: “Ben je gek geworden!” Mij niets aantrekkend van de kwade man ren ik verder naar de bomen. Ik kijk over mijn schouder en zie de mannen naderen. Mijn hart gaat tekeer als een sneltrein. Ik heb geen idee hoe ze me gevonden hebben. Verderop zie ik een muur van rotsen. Terug keren is geen optie. De hoor de hond zijn poten in de zachte aarden drukken en draai me om. Er is geen ontkomen meer aan. Het dier springt, slaagt me tegen de grond en ik plant mijn handen in zijn nek. Ik kan nog net een beet voorkomen. Ik voel zijn warme adem in mijn gezicht terwijl hij gromt. Mijn armen trillen terwijl ik moeite doe om zijn vlijmscherpe tanden te ontwijken. Ik voel hoe mijn handen zich laden. Ik wil de hond geen pijn doen en probeer hem van me af te gooien. Plots krijgt de hond een schok. Het beest jankt en springt verschrikt van me af. Ik krabbel recht en kijk de hond zeer indringend aan. “Sofie! De man met de blonde dikke haren staat plots voor me. Zonder na denken grabbel ik hem vast bij zijn kraag en druk hem tegen de rotsen. “Ik zou je zo kunnen doden!” “Maar dat doe je niet,” zegt hij kalm. “Laat me met rust!” “Je beseft niet hoeveel je waard bent, welk nut je kunt dienen.” “Ik doe niet mee met jouw krankzinnige plan!” Ik voel hoe mijn handen tintelen, klaar om zich te laden. Hem bij de kaken grijpen en hem een schok geven zou een zalig gevoel zijn. Vlak bij mij hoofd en achter mij hoor ik een pal verschuiven. “Waag het niet haar neer te schieten! Degene die het doet jaag ik persoonlijk een kogel door zijn kop!” Naast mij en achter mij gebeurt niets. “Berg nu je geweer op!”