De opdracht luidde 'berg nu je geweer op'; hij schoot mij in het verkeerde keelgat. Deze opgave stemde mij niet gelukkig; wat moet ik hiermee, was mijn gedachte, ik wilde eerst niets schrijven, maar ach, dat vond ik ook niet terecht. (ik vind de weekopdracht een goed initiatief) De gebiedende wijs van de opdracht in combinatie met het woord geweer, roept bij mij een rot gevoel op. Dat is mijn persoonlijke beleving, daar wil ik niemand mee ver- of beoordelen. Verhalen over geweld, moord- en doodslag, oorlog, thrillers, detectives, alles waar geweren in voorkomen, agressie en geweld, ik vermijd het, vreselijk vind ik het. Ik besef dondersgoed dat er zolang er mensen bestaan, er oorlogen blijven bestaan, dat mensen elkaar doodknallen op grond van anders denken, een religie, of dat de grond waarop je woont vroeger van een ander was, een stuk land,of vanwege je ras, welke reden dan ook, er is altijd wel iets om dat geweer te gebruiken, zelfs winkelcentra en scholen, blijken een doelwit te zijn. Hoe dan ook, betreft het opbergen van geweren, daar mag de wereld liever vandaag (the international day of happiness) dan morgen beginnen, als het aan mij zou liggen. Toen Kareltje een waterpistool kreeg van de buurman die op reis was geweest naar Italië, schoot hij zijn moeder kleddernat op de eerste lentedag van het jaar. 'Wat een verschrikkelijke vondst,' zei Kareltjes moeder onvriendelijk tegen de buurman en wees tegelijkertijd naar de vuilnisbak terwijl ze Kareltje op gebiedende wijs zei, 'berg nu je geweer op.'